#######Four's kant#####
"Hij is eindelijk stabiel." Ik probeer mijn ogen te openen. Wat moeizaam gaat. Na een tijdje zijn ze half open en kan ik al om me heen kijken. Ik zie dat ik op de ziekenboeg lig. Naast me zijn de bedden leeg. Ik probeer op te staan maar ik kan mijn been niet bewegen. Als ik kijk zie ik dat mijn been in het gips zit en mijn arm ligt in een doek. "Hallo?" Ik wacht op een stem maar die komt niet. Langzaam voel ik mijn ogen dichtvallen en al snel lig ik in een diepe slaap.
"Four." Weer probeer ik mijn ogen te openen. Dit keer lukt het me beter. Ik kijk in de ogen van een leider van Dauntless en daarnaast staat iemand die ik hoopte nooit meer te zien. "Eric hier wil wat tegen je zeggen." Ik kijk afwachtend Eric aan. "Sorry.." De leider geeft hem een dodelijke blik. "Sorry Four het spijt me." "Goed Eric gaat je de komende 5 dagen helpen met alles wat je nodig hebt." Ik slik dat worden 5 dagen die ik nooit zal vergeten. En hij lijkt er ook niet al te vrolijk over.
De leider gaat weg. "Denk maar niet dat ik je help en als je ook maar iets zegt vermoord ik je." Ik zucht. Hij wil weglopen. "Nee! Je blijft hier en helpt me." hij draait zich om en lijkt verbaasd door mijn woorden. Dit word nog leuk.
*******6 maanden later.
Ik loop naar mijn nieuwe klas die wel zenuwachtig zullen zijn. Ik grinnik als ik terugdenk aan hoe het verlopen is met die 5 straf dagen voor Eric. Hij was woedend geweest waardoor de leider terugkwam en toen zweeg Eric als een graf. Hij probeerde er steeds onderuit te komen maar elke keer stond de leider voor de deur. Ze hebben de moordenaar van zijn vriendin verbannen tot buiten de muren. De hele klas moest er bij zijn. Oh ja ik heb natuurlijk nog. Niet vertelt wat ik voor beroep heb gekregen ik ben instructeur geworden van de nieuw komers. (Trouwens dit is nog niet het jaar dat tris erbij zit four is nu 17 en tris 15.)
Ik sta alvast bij het net als de eerste naar beneden komt eentje uit Eruditie. "Wat is je naam?" "Samual." "Eerste springer Samual. Ga maar daar staan." hij knikt dankbaar. Als iedereen uitleg heeft gehad en naar bed is ga ik ook naar mijn kamer. Ik pak de enige foto die ik heb van mijn moeder. Ik mis haar heel erg maar ik moet doorzetten voor mijn moeder. Ik klim onder de dekens en val in slaap..
Nog een stukje ik had opeens inspiratie geniet ervan.
Xx-Iris
JE LEEST
This world will never be the same. Divergent.
Fanfiction(Divergent) Hey iedereen, Ik had vorig jaar besloten een boek te schrijven over Divergent. Ik had eerst heel erg het idee om het over Eric te doen (dat merk je ook als je het boek leest) maar hoe verder ik kwam hoe meer personages er bij mij opkwam...
