•2•

53 4 2
                                    

Hannah pov.

Ik hou Lila stevig vast terwijl er buiten schoten klinken. De deur vliegt open en ik doe mijn ogen dicht. "Hannah?" Ik ken de stem maar al tegoed. Eric. "Eric." Ik sta op en Lila komt tevoorschijn. "Lila!" Eric rent op haar af en knuffeld haar stevig. Dan draait hij zich om naar mij. "Neem haar mee." De haat drupt gewoon van zijn stem af. Ik kijk naar het raam. Lila is nu veilig. Ik kijk naar de 2 bewakers die steeds dichterbij komen. Het is nu of nooit. Ik kijk Eric aan die nog steeds me met haat aankijkt. Ik neem een aanloop en voor dat ook maar één iemad kan reageren ren ik al op het raam af. Ik spring er door heen en hou mijn handen voor mijn ogen. Ik voel het glas snijden maar dat maakt me niks uit. Ik hoor Eric nog schreeuwen. "Pak haar!" Ik kijk onder me en zie het meertje steeds duidelijker worden. Ik ben van 5 hoog gesprongen dus hoop ik dat ik niet teveel pijn krijg. Ik bereid mezelf voor en voel het koude water om me heen grijpen. Het wate petst op mijn huid en ik weet zeker dat ik rode plekken heb. Ik schiet naar boven happend naar zuurstof. Ik ga nog een keer onder water. Ik zwem naar de kant toe en trek me aan de kant eruit. Ik kijk achter me en zie Onverschrokkenen-verraders achter me aan komen. Ik ren naar het bos richting de stad terwijl mijn Vriendschaps kleren om me heen slaan. Het word al donker en dus snel koud. Mijn natte haar slaat in mijn gezicht en ik heb het ijskoud.

De verraders ben ik kwijtgeraakt maar ik hou nog niet op met rennen. Ik ren het bos door en zie de stad verschijnen. Ik ren richting het factielozen gebouw. Net voor de ingang hoor ik een knal en dan word het zwart.

Eric pov.

Ik hou Lila stevig vast, bang dat als ik haar los laat dat ze dan weg is. Lila is altijd al mijn enige zwak geweest. Mijn moeder en vader kunnen me niks schelen. Het enige wat ze ooit hebben gedaan is me vormen voor Eruditie. Ik wist gewoon zodra Hannah verdween dat ze waarschijnlijk bij haar factieloze moeder zou zitten. Maar dat ze Lila zou ontvoeren? Nee dat nooit. Ik hield van haar. Met de nadruk op hield. Ze is gewoon een andere vijand.

"Niet boos zijn Eric. Hannah heeft me gered." Ik kijk haar aan en lach. "Tuurlijk en ze heeft zeker die harken ook gered." "Eric waarom doe je zo gemeen?" Snapt ze het dan echt niet. "Gemeen? Gemeen?! Zo ben ik altijd al geweest en als je dat niet accepteert dan moet je maar oprotten!" Ik zie tranen in haar ogen komen. "Ga nou niet janken." Lila kijkt me aan en het lijkt alsof er vuur uit haar ogen spuwt. "Jij bent de grootste ongevoeloze eikel die ik ooit heb ontmoet. Waar is die Eric gebleven die zenuwachtig was voor dingen? En als je ook maar durft re zeggen dat die nooit bestaan heeft maak ik je kapot!!" Ik kijk haar verbaasd aan. Mijn kleine zusje bedreigt mij? Haha wat komisch. "Nou Lila laat me dit jou vertellen. Eric van vroeger is allang weg. Die ging weg nadat jij naar me zwaaide voor de kiesceremonie. Vanaf toen ben ik altijd al zo geweest. En hou nou je ondankbare kop want ik heb genoeg dingen om me zorgen over te maken!" Ik sein iemand vauit de hoek. "Deze man zal je naar het hoofdkwartier van Eruditie brengen." "Nee." Ik draai me om naar haar.

"Wat?" "Nee!" Ik lach. "Sorry maar je hebt geen keus." Ik draai me om en loop de deur uit. Ik hoor Lila gillen en schreeuwen en een duivelse glimlach komt op mijn gezicht.



Owen pov.

Ik hijg na terwijl ik naast het gebouw van Oprecht loop. Ik had besloten nog een eindje te rennen voordat ik ging slapen. Ik loop de deuren binnen en overal waar je kijkt zie je mensen met Oprechtheid en Onverschrokkenheids kleren aan. Ik was uiteindelijk bijgekomen van de simulatie toen ik op het punt stond of een klein meisje neer te schieten. Ik weet nog steeds niet wat ik allemaal heb gedaan tijdens de simulatie maar het zal wel niet best zijn geweest. Ik loop langs de vele mensen naar onze slaapzaal die ik deel met nog 16 anderen. Ik douche even snel en glij gelijk onder dekens Mijn ogen vallen dicht en ik val gelijk in slaap.

Tris pov.

De moeder van Tobias lijkt ons steeds wel in de gaten te houden. Overal waar we heengaan is zij opeens ook. Ik word er eerlijk gezegd gek van maar Tobias lijkt het niet te merken. Ik snap nog steeds niet hoe die vrouw, Tobias heeft kunnen achterlaten bij die bruut. Daarom mag ik haar ook niet. en elke keer als we vragen of we Hannah mogen zoeken ontwijkt ze het antwoord steeds. Net alsof ze iets te verbergen heeft.

Ik loop naar de kamer waar Tobias en ik slapen. Als ik voor de deur sta vliegt hij opeens open.Tobias komt naar buiten gestormd met een kwade blik en sleurt mij met zich mee. "Tobias wat is er?" "We moeten gaan. Naar de stad onmiddellijk. Hannah. We moeten Hannah vinden." Ik kijk hem verbaasd aan . Waarom gaat Hannah hem zoveel aan? "Wat is er met Hannah?" "Ze is mijn half-zus. Ik moet haar vinden. Nu." Ik kijk hem weer verbaasd aan. Hannah? Zijn half-zus? Hij rent naar buiten en ik en Caleb rennen achter hem aan.

Hannah pov.

"Wakker worden." Ik open langzaam mijn ogen en ben verbaasd als het donker is. "Zo je bent dus eindelijk wakker? Mooizo." "Wat? Waar ben ik?" "Maak je maar geen zorgen meisje we zullen goed op je passen." "Waar is Tobias?" "Bij zijn moeder natuurlijk." "En waar ben ik dan?" "Waar je hoort te zijn. Bij je vader." Een paniekaanval gaat door me heen. "Ben jij mijn vader?" "Tuurlijk meid." "Wat is je naam?" "Is het niet handiger om me te laten zien?" Er klinken voetstappen en dan gaat het licht aan. "Jij!" Zeg ik met gif in mijn stem. De man lacht. "Verbaasd?" "Ach hou je kop." "Zo praat je nier tegen je vader. Je weet mijn naam toch?" Ik knik. "Zeg mijn naam dan." Ik schud mijn hoofd. "Zeg mijn naam!!!!!" Dan met alle zuurstof in mijn lichaam gil ik de naam.


Oh wat een fantastische cliffhanger. Die verdienen jullie eigenlijk niet maarja. Ik ben nou eenmaal gestoord en dat verander je niet zomaar.

1104 woordjes en een big excuses omdat ik in totaal ja let op in totaal 23 dagen niet heb geupdate. Ugh school is weer begonnen en dat merk je erg aan.

Woehoe 2e klas. ugh. Havo is prut lastig.

See you soon,

Iris

This world will never be the same. Divergent.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu