This world will never be the same. Divergent.

Je bent een eikel Eric...

Eric pov.

Wat een eikel is die Four toch ook. Hij moet met zijn poten van Saar afblijven. Ik troost Saar. Ik hoor haar ademhaling regelmatig worden. Ik leg haar op bed neer en ga naast haar liggen. Na een tijdje vallen ook mijn ogen dicht.

"Eric." "hm." "Opstaan we moeten naar werk." ik ziedat ze probeert op te staan en ik trek haar terug. "Eric!" "ja?" "Ik moet weg." zuchtend laat ik haar los en sta zelf ook op. Ik besluit om te douchen en daarna trek ik mijn kleren aan. Ik poets mijn tanden en geef Saar nog een kus. Ik stap de gang in en loop naar een vergadering over Dauntless. Als ik de deur open doe is er behalve een leider en 2 andere niemand. Zuchtend wacht ik op de rest.

Four pov

Ik heb het nu echt verpest. Shit. En ik moet vandaag ook nog met haar de training voor bereiden. Zuchtend loop ik naar onze plek en ik zie haar er al staan. Ik ga naast haar staan en ze draait zich om. Ik zie totaal niks in haar gezicht. Geen woede maar ook geen lach. "Saar het spijt me echt heel erg ik weet biet wat er gebeurde ik heb nagedacht en ik begrijp het als je nooit meer met me wil praten. En-" "Four het maakt niet uit vergeven en vergeten. Maar please doe het niet weer." "Als jij weer lacht." Ze krijgt een glimlach op haar gezicht. "Akkoord." Ik grinnik. "Oke nu moeten we verder met het voorbereiden van de training." Ze zucht. "Kom maar op dan." "Best dus ik dacht dat we beginnen met wat rustig wat basis technieken en de volgende dag tegen elkaar vechten en daarna messen werpen en trainen met een geweer." "Klinkt goed. En vallen er dit jaar ook weer mensen af?" Ik knik. "Hoe moet ik ooit in iemands gezicht zeggen: ja sorry je hebt het niet gehaald nou ben je factieloos ja doei!" Ik lach. "Nou punt 1. Jij hoeft dat zoiezo niet te zeggen. Punt 2. Zo zouden we nooit iemand wegsturen nou misschien Eric wel maar die zou gesn sorry zeggen." Ze lacht. Het voelt goed om teminste haar weer als vriend te hebben maar Eric kan ik de komende jaren beter ontwijken.

Sarah pov.

Ik zucht. Het was wel fijn om weer vrede te hebben met Four maar het voelt nog steeds best wel ongemakkelijk. Ik loop voor het eerst in dagen naar mijn eigen appartement. Ik heb echt geen zin in Eric of Four nu. Ik plof net op mijn bed als de bel gaat. Ik loop zachtjes naar de deur als ik tot mijn verbazig niet Eric zie maar Alice en Rick. Mijn 2 beste vrienden en ik ben ze totaal vergeten. Ugh wat ben ik toch erg. Ik doe de deur open en Alice valt me om de hals. "Hey Saar we dachten dat je dood was." Ik grinnik. "Sorry ik had het druk met werk." Rick knuffeld me ook en ik laat ze naar binnen. Ze ploffen op de bank neer en ik geef ze wat te drinken. "Saar ik moet je wat nou eigenlijk wij moeten je wat vertellen." "Nou?" "We zijn een stelletje." "Omg dat is geweldig ik ben blij voor jullie." Ik geef ze beiden een knuffel. Dan gaat de deurbel. "Ik ga wel." Ik sta op en loop naar de deur. Tot mijn verbazing is het Four. "Four wat is er?" "Kom vanavond naar de kolk er is iets wat je moet weten." En dan loopt hij alweer weg. Huh wat zou ik moeten weten.

Na een paar uur hebben bij geklets mert Alice en Rick zijn ze weggegaan. Ik sta bij de kolk en wacht nerveus op Four. Wat moest ik nou weten. Ik schrik op van mijn gedachten doordat Four naast me komt staan. "Sarah kom je even mee?" Ik knik en loop hem achterna. We gaan naar ewn soort van computerkamer waarschijnlijk Four's andere werk. Hij doet er 1 aan en haalt een paar opnamens tevoorschijn. "Four wat moet ik nou weten?" "Dit." En toen zag ik iets waarvan ik het gehoopt had nooit te zien. Eric die zoent met een ander meisje. Ik krijg tranen in mijn ogen. De datum en tijd klopt. Ik hoor zachtjes de stemmen van hun gesprek.

"Eric je hebt toch een vriendin?" "Ja maar dat maak ik vanavond uit." "Ik hou van je." "Ik nog meer van jou Suzan."

Ik begin me misselijk te voelen. Ik krijg een appje en durf bijna niet te kijken.

Saar ik moet je spreken ik wacht bij je appartement.

Het klopt hij gaat het uitmaken. Ik bedank Four en ren naar mijn appartement. Daar staat hij. "Saar ik vind je heel leuk maar ik-" "Ik maak het uit Eric." Hij is geschokt. "Wat? Hoe?" "Ongelofelijk ik hield van je Eric en je zoent met een ander meisje. Ik had je nooit moeten geloven en gewoon moeten luisteren naar Four." Hij is verstijfd. "Doei Eric." Bam. De deur gaat met een knal dicht. Ik val op de grond en de tranen stromen over mijn wangen. Ik pak mijn telefoon en bel mijn moeder. Ik weet het, het is niet toegestaan maar het boeit me even niet.

M=moeder
S=Sarah.

S. Mam?
M. Schat wat is er? Je klinkt overstuur.
S. Mam ik heb je nodig.
M. Ik zou met alle liefde naar je toe komen schat en je troosten maar dan zitten we beiden in de problemen.
S. Er is over een paar dagen een soort van bezoekdag dan kan je komen.
M. Dan kom ik je opzoeken schat. En dan ga je me alles vertellen.
S. Totdan mam.
M. Doei schat.

Ik beindig het gesprek en voel de tranen nog steeds over mijn wangen lopen. Ik voel mijn oogleden zwaarder worden en ze vallen dicht.

*klop* "Saar ben je daar?" Ik open mijn ogen en laat Four binnen. "Saar laat je niet zo kapotmaken door hem. Hij is je niet waard." "Dankje Four." Hij slaat zijn armen om me heen en ik doe hetzelfde terug. Het voelt goed om teminste 1 iemand te hebben die me begrijpt. "Weet je wat rust vandaag maar uit." "Echt?" Hij knikt. "Dankje Four." Hij glimlacht en loopt mijn appartement uit. Ik loop naar de badkamer en ik zie een levenloze zombie voor me. Ik besluit te douchen en als ik klaar ben haal ik de klitten uit mijn haar. Ik kijk nog een keer in de spiegel en zie er al een stuk beter uit. Ik trek mijn kleren uit en loop de gangen van Dauntless rond. Dan zie ik hem staan met dat meisje. Weer tegenelkaar aangeplakt. Ik loop ze gewoon rustig voorbij en Eric kijkt me aan maar ik gun hem geen blik. "Saar wacht even." Ik loop alleen sneller door. Ik begin te rennen en hoor hem achter me aan komen. Ik zie Four en hij sleurt me een kamer in. Eric rent ons voorbij. "Dankje Four." "Geen probleem." We zitten dicht tegenelkaar. En dan druk ik mijn lippen op die van hem. Hij schrikt maar kust me terug. Dan vliegt de deur open en ik zie Eric staan. Hij slaat Four weg. "Eric rot op!" Hij wend zich tot mij. "WAAROM KUS JE MET FOUR!" "WAAROM KUS JIJ MET DAT WIJF!" Dan zie ik de woede verzakken. "Omdat ze leuker en beter is dan jou." "Wat?" "Je hoorde me wel. Ze is knapper, slimmer en gewoon beter dan jou." Dan knapt er iets in me. Ik sla hem vol op zijn kaak en hij kijkt me ontzet aan. "Wat deed jij?" "Je zag het wel." Dan haalt hij uit maar Four stopt hem. "Eric het is beter als je nu gewoon vertrekt." Eric draait zich om maar voordat hij wegloopt zeg ik tegen hem: "Je bent een eikel Eric." En dan loopt hij weg. Ik val in Four's armen en hij kust me op me voorhoofd. Ik voel mezelf van alle spanningen in slaap vallen. En dan word het zwart...

1344 woorden.

Ja ik heb geaccepteerd dat ik Vmbo-t ga doen en ik had inspiratie. Bedankt voor het lange wachten en dus ja hier nog een stukje.

Ongelofelijk ik heb al meer dan 800 reads. Klinkt voor jullis misschien weinig maar voor mij is het veel vooral omdat het mijn eerste boek is dus ja. Love you all

Xxx-iris