This world will never be the same. Divergent.

•28•

Eric pov.

Ik zit op een bank in de kantine. Zenuwachtig kijk ik om me heen. De mensen zullen zometeen wakker worden en gewoon alle gevolgen opvolgen wat wij hun toe zenden. Hannah heb ik niet meer gezien. Ze zal hier wel ergens zijn ze gaat toch niet weg. Ze heeft lef maar echt niet zoveel dat ze durft weg te gaan. Ik hoor zachte voetstappen achter me. Ik draai me om en daar staat El. Ze komt naast me zitten. We staren beiden wat voor ons uit. Ik kijk naar El. Ze is eigenlijk best wel knap. Ze is sterk, snel en is lief. Ze kijkt me aan. Ze leunt naar voren. Ik druk mijn lippen op die van haar. Ze kust me terug. Ik vergeet voor een paar minuten alles om me heen. Zij is de enige die nu wat uitmaakt. Na een paar minuten trekken we beiden terug. Ze kijkt me aan en we schieten beiden in de lach. "El?!" We kijken beiden naar achteren Sara en Owen staan daar. Saar sleurt El mee. Voordat ze weg zijn zwaait El nog naar me. Ik lach.

El pov.

Sara sleurt me naar de Kloof. Ze keert zich naar me toe. "Ben je gek geworden?!' "Nee hoezo?" "Dat is degene die jouw moeder heeft laten vermoorden." "Nee dat zou Eric nooit doen." "Denk maar eens na. Eric was altijd het liefje bij Jeanine. Ik meen het El hij betekent gevaar."  er klinkt een luide bel door Onverschrokkenheid. Het teken dat het gaat beginnen. De eerste mensen lopen als robots uit hun appartementen. Ik voel een steek als ik Owen zie veranderen. Hij zal een moordenaar worden. Ik kijk om me heen. Kinderen, volwassenen en een paar ouderen.

Ik kan het niet. Ik heb zolang getraind en ik kan het niet. Ik kan het niet. Ik kijk Sara aan. "Ik kan het niet." zeggen we tegelijk. We knikken naar elkaar en rennen door de gangen. We botsen tegen verschillende mensen aan. De mensen kijken niet eens op. Totdat ik tegen een groter lijf aan bots. Ik kijk omhoog en kijk in de ogen van Eric. "Waar dacht jij naar heen te gaan?" Hij pakt mijn armen beet. "Gewoon nog even wat pakken." Hij kijkt me met priemende ogen aan. "Oké." Hij laat me los en loopt weg. Sara en ik rennen snel verder. We rennen naar de geheime uitgang. Het slot is gelukkig open. Ik en Sara gaan erdoor. Aan de andere kant is het rustig. Nu nog rustig. Sara en ik rennen naar de enige plek die veilig lijkt te zijn. Het hoofdkwartier van Vriendschap.

Langs een straat horen we gegil uit een huis komen. Sara en ik kijken elkaar aan en rennen naar binnen. Binnen is het donker. We rennen naar het geschreeuw. Ik zie een Eruditie meisje op de grond liggen met veel Zelfverloochings mensen bij haar zitten. Ik laad mijn geweer en richt het op een man. "Ga bij haar vandaan" De man springt op en kijkt me geschokt aan. De rest van de mensen draaien zich ook om. Het meisje is bleek en bloed stroomt langs haar zij op de vloer. Het meisje kijkt me smekend aan. Ik geef mijn geweer aan Sara. Ze kijkt me vragend aan. "Wat doe je?" "Wat een normaal mens zou doen." Ik kniel naast haar lichaam en bekijk de wond. Hij is niet erg maar wel gevaarlijk als je het niet goed doet. Ik zoek naar iets wat scherp is en besluit dat mijn mes wel goed genoeg is. "Hou haar stil." Een man houdt haar vast. Ik duw mijn mes in de wond om de kogel eruit te krijgen. Ze begint te schreeuwen. Ik duw ietsjes verder. Ik zie de kogel zitten. Ik trek de kogel eruit. Ze gilt. Ik pak naald en draad en hecht haar wond.

Eric pov.

Ik zit in de voorste wagon van de trein. Ik probeer niet te denken dat in de rest van de wagons emotieloze robots zitten. Ik vraag me af waar El nou eigenlijk is. Ik heb haar niet meer gezien. Ach ja ze zal wel gewoon ergens zijn. We rijden langs het Eruditie  gebouw. De mensen zien er druk uit alsof ze al dagen niet geslapen hebben. We rijden nu door het verwaarloosde deel van de stad. Ik kijk naar een gebouw en zie een vrouw staan. Ze kijkt wel op Hannah. Ik wrijf in mijn ogen en ze is weg. Zal vast wel een verbeelding zijn.

Hannah pov.

Ik duik naar beneden. Ik bid dat Eric me niet heeft gezien. Ik kijk weer uit het raam en gelukkig is de trein al weg. Ik hoor voetstappen achter me. Ik draai me om en herken het gezicht van mijn moeder. Ze loopt op ne af en slaat een arm om me heen. "Het komt wel goed." Ik zucht. "Mam je weet best dat er doden zullen vallen." "Laten we nou maar gewoon hopen dat Tobias er niet bij zit." Ze laat me los en loopt weer weg. "Of Eric..." fluister ik. Ze staat abrupt stil. Ze draait zich om. "Zet je nou maar over die jongen heen. Hij gaat of dood of word vermoord." Ze loopt de kamer uit.

Zo gaat het dus al de hele tijd. Mijn moeder vind dat ik me over Eric heen moet zetten. Maar hoe moet ik me over en jongen zetten waarvan ik zielsveel hou.

Ik kan nu niks doen behalve afwachten en hopen dat er niet te veel sterven.

Sara pov.

Ik heb geen flauw idee waarom El dit doet. Misschien om haar zelf beter te voelen. Iets aan het gezicht van het meisje laat me aan iemand denken. Die ogen die nu vol met pijn en angst staan herinneren me aan de ogen van Eric. Maar bij hem staan ze dan vol met boosheid. Maar wacht. Eric had toch een zusje? Wat was haar naam? Lilly? Ik hurk voor het gezicht van het meisje. "Wat is je naam?" "Lila." komt er beverig uit. Ik sta weer op. Ik ga op de uitkijk staan. Fijn hoor. Als Eric hier achter komt zijn we echt dood.

Four pov.

Natuurlijk had ik de bel wel gehoord maar het leek me verstandiger om hier te blijven. En ik had gelijk.

Ik zie mensen de trein in lopen. Ik sluit achter de rij aan. Ik doe elke beweging na. We staan in nette rijen en de trein begint te rijden. In mijn ooghoek zie ik een blonde pluk haar naast me tevoorschijn komen. Tris. Ik pak zachtjes haar hand en ze lijkt opgelucht. Ik hoop gewoon dat wat we zo gaan doen niet zo heel erg is.

Jeanine pov.

"Zet de simulatie in stand 5." Hoe eerder deze mensen dood zijn hoe eerder ik de macht krijg. Ik word geroepen door André. "Mevrouw uw auto wacht." "Ik kom eraan." André loopt weer weg. Tijd om bezig te gaan.

Oké dus even wen korte samenvatting.

El en en Sara zijn weg bij Onverschrokkenheid.

Lila is neergeschoten.

Hannah is bij de Factielozen en dus ook haar moeder.

Owen is verliefd op El.

Eric heeft geen idee waar El, Sara of Hannah zijn. En heeft ook geen idee dat er iets met zijn zusje aan de hand is.

Oké ik heb besloten nog 2 hoofdstukken te doen over Divergent. Want dan ben ik 30 hoofdstukken bezig geweest.

En iedereen zoveel bedank voor de 2420 reads. Het is super veel.

X-iris