Chasing Love

CHAPTER 3

Having a best friend is one of the happiest things that happened in my life. Since I was a kid,I got bullied, kahit na gaano ka powerful 'yung tatay ko hindi ko parin maiwasang hindi ma bully sa school.

I didn't expect to meet andrew. He was my first  best friend, siya 'yung kauna-unahang nakipagkaibigan sa akin. Kuntento na ako sa isa. Isang kaibigan lang okay na sa akin. Masaya na ako do'n.

And because of this feelings I have for him, bigla siyang nawala sa akin. Nawala nga ba talaga?hindi ko na alam,pero siguro naman sapat na 'yung mga nangyayari para sabihing wala na siya sa akin.

Masakit para sa akin na 'yung kaibigan ko iniwan ako bigla. Ng dahil sa feelings na 'to, umiwas siya sa akin. 

Pero sanay ako sa sakit, hindi bago sa akin masaktan. Kung nagawa niyang talikuran ako, gano'n din ang gagawin ko. Inumpisahan niya, sasabayan ko.

Tahimik akong naglalakad sa hallway ng school. I'm alone again, I sighed and continued walking, pretending that I'm okay. Habang naglalakad ako ay nahagip ng mata ko si Andrew kasama ang girlfriend niya.

Mapait akong napangiti. When our eyes met, I gave him a smile, wala akong pakialam kung papansin niya ako o hindi. Uniwas ko na ang tingin ko at mabilis na naglakad hanggang sa makarating ako sa classroom namin.

Pag upo ko ay agad akong napayuko at ipinikit ang mga mata. And now you already have a girlfriend, I'm just nothing.

Hindi ako sumabay mag lunch sa kanila, mas pinili kong manatili sa loob ng classroom. Hindi ko alam pero sa t'wing naiisip ko lahat, pakiramdam ko ang hina-hina ko.

I don't understand myself right now, Hindi ko alam kung hindi ko ba talaga maintindihan ko ayaw ko lang talaga. Gusto ko na matapos 'to, gusto ko na matapos ang senior high. 

Tumayo ako sa pagkakaupo at naglakad papuntang clinic. 

"Good afternoon po."bati ko sa nurse, nginitian niya ako.

"Good afternoon, anong maitutulong ko? May sakit ka ba?"she asked, I shook my head. 

"Inaantok po ako, t'yaka masakit po dito."nakangiti kong sabi at agad na itunuro ang dibdib ko. 

"Hihilom 'yan, hindi ko man alam kung paano pero wag kang mag alala. Hihilom 'yan."aniya at iginaya ako papunta sa bakanteng higaan. Ngumiti ako sa kanya at nagpasalamat.

I closed my eyes until I fell asleep.

Nagising ako dahil sa bulong-bulungan, dahan-dahan kong minulat ang mata ko hanggang sa makita ko si Elle at Lian. tipid akong ngumiti sa kanila. Hindi ko alam paano nila nalaman na nandito ako kung hindi ko naman sinabi sa kanila.

"Bakit kayo nandito?"tanong ko

"Ikaw? Bakit ka nandito?"Elleana asked, hindi ko siya sinagot. Hindi ko naman siguro kailangan sagutin ang tanong niya.

Tumayo ako sa pagkakahiga at agad na tumayo. Kinuha ko ang gamit ko at nagpaalam sa nurse na aalis na. Hindi ko nilingon ang dalawa kong kaibigan. Nakasunod lang sila sa akin,I don't know why they're here, I didn't even ask them to come.

"Flaire!kausapin mo nga kami.what's wrong with you?"Elleana asked, nilakasan niya ang boses niya pero nanatili itong kalmado. Walang imosyong humarap ako sa kanila.

"What?"

"What's wrong re?do we have a problem?"Lian asked, When I met her glazed agad akong umiwas. Her eyes are full of sadness at hindi ko kayang tingnan 'yon.

"Wala, sorry. Masama lang pakiramdam ko..."I lied 

"We're always here for you, re!You can call us every time you need us."Elle said, Tipid akong ngumiti at tumango sa kanya.