Chasing Love

CHAPTER 22

Ate Francine is now my sun. A sun who gives us light. Naabot niya man 'yon hindi pa rin ako makakatulog dahil sa mga nangyari.

She died but not peacefully. She knows everything, about bustamante, she knows about my mess… she's unfair, I hate her for sacrificing her life just to save me.

Kung alam ko lang sana hindi na ako pumayag na magtago. Kung alam ko lang na ginaya ni ate ang tattoo ko sa likod para masabing siya ako hindi na ako nagtago.

Hindi e, hindi niya dapat ginawa 'yon. Hindi niya dapat sinakripisyo 'yung buhay niya para lang maligtas ako.

"Because of me she died...papa,sorry!"I sobbed. 

Kung pwede lang na ako na lang e. 

"Papa sorry for all the mess. I'm sorry papa."I murmured. Tumakbo ako palabas ng chapel. Hindi ko kayang tingnan 'yung katawan ni ate. Hindi ko siya kayang tingnan habang payapang natutulog sa loob ng kabaong.

Pagdating ko labas at sinag ng araw ang sumalubong sa akin. The sun who's brightly shining. 

"Ate? Why? Why did you do that? Why did you offer your life? Diba sabi ko kaya ko!?diba sabi ko ako na bahala, but what did...y-you do Francine Danica Torres?"I shouted.

Wala akong pakialam sa sakit na dulot ng sikat ng araw sa mata ko, dahil kahit gaano pa kasakit 'yun hindi nun mapapantayan ang sakit sa puso ko.

I give her justice, hindi ako papayag na manahimik na lang. Ate use my identity that's why she got killed by that bastards.

Ngayon magsaya sila dahil akala nilang napatay nila ako. Habang ako'y nananahimik at sila ay nagsasaya. Maghihiganti ako.

"I'll give you justice ate, bibigyan ko ng hustisya ang pagkawala mo. Hindi ko tanggap ang ginawa mo pero gagawin ko ang lahat maibigay lang ang hustisyang nararapat. Kung nagawa ko kay les—magagawa ko din sa'yo."I mumble and wiped my tears away.

I'll be back with my dying revenge. Uubusin ko sila, I'll kill them all for taking you to us.

Umupo ako sa damohan at doon humagulgol. Sacrifice is painful ate Francine…

"She's with mom, she'll guide you."Mas lalo akong umiyak ng maramdaman ang bisig ni kuya. 

"Hindi niya man lang ako binigyan ng chance na maka bonding siya. Ang daya!"

"Kukunin natin ang hustisya,Re."

It's been a week since ate passed away and I still can't move on, hindi ko pa rin matanggap ang nangyari,hindi ko pa rin kayang tanggapin na nalagasan kami. 

Nakabalik na ako ng manila. Nakatayo ako sa tapat ng lamesang may nakasinding kandela. Ate's urn is beside my mommy's urn. Maybe they were together now. Looking us from above.

"Guide us always…"I whisper. Ngumiti ako at tumalikod. 

I'm silently watching the sky when I feel a warm embrace. I took a deep breath and smiled. I hold his hand "I miss you.."I whispered 

"Condolence, everything is unexpected. Nakakagulat." He said, I bitterly smile. 

"I'll give her justice."bulong ko at humarap sa kanya. He looks handsome in his white polo shirt but why can't I be happy?

Nasa harap ko 'yung taong pinagkukunan ko ng lakas pero bakit hindi ko magawang ngumiti ng totoo? Bakit hindi ko maramdaman 'yung kaginhawaan sa puso ko?

"I still don't know the reason why she died…"he said, I shook my head. 

"There are things that we need to keep it. I wanted to tell you pero ayaw ni papa ipaalam kahit kanino."saad ko at iniwas ang tingin sa kanya.