Not the only one

Hoofdstuk 26

>>toewijding :gwndaisy want ze liet coole reacties achter! <<

Hoofdstuk 26

Yvonne:

En toen drong het pas tot me door. Justin was me aan het zoenen midden op het schoolplein. Ik zette mijn handen tegen zijn borstkast aan en begon druk te zetten. “Justin, Stop,” bracht ik met moeite uit terwijl ik mijn mond weg draaide. Hij keek me niet begrijpend aan en trok iets terug. Ook al bleven zijn armen stevig om mijn lichaam liggen.

“Wat is er schatje? Vroeg hij terwijl hij met zijn duim over mijn wang streek.

Ik schuifelde wat ongemakkelijk in zijn greep. “Ik wil niet meer,” zei ik zacht. Onder het zoenen waren me meerdere dingen duidelijk geworden. Dat we aan het zoenen waren geweest maar daarnaast ook dat ik geen gevoelens had voor Justin. Ik zag hem gewoon als een hele knappe aardige vriend en ik hield van hem maar ik was niet verliefd op hem. Niet meer in ieder geval.

“Wat zei je?” vroeg Justin vol ongeloof.
“Ik wil niet meer, voor mij is het over,” zei ik terwijl ik hem strak bleef aankijken.

Hij schudde zijn hoofd. “Dat is niet waar. Je weet dat je me wilt,” zei hij dwingend. Hij trok me dichter tegen hem aan en drukte zijn lippen in mijn nek. “Je kan niet zonder me,” fluisterde hij.

Ik rilde even en begon harder tegen zijn borstkast te duwen. “Laat me los Justin, ik vind het niet fijn,” zei ik met een trillende stem. Ik was veels te zwak om Justin weg te duwen.

Justin rilde ook maar hij rilde van woede. Hij keek me kwaad aan. “Je kan me niet zomaar dumpen Yvonne!” siste hij. Hij kneep mijn heupen voor mijn gevoel fijn en ik moest moeite doen niet te gaan huilen.
“Justin,” zei ik bang. “alsjeblieft,” snikte ik nu toch. Ik voelde me niet langer veilig in zijn armen. Ik wilde er juist zo snel mogelijk weg.

“Laat haar los, Justin,” zei een ferme stem. Ik keek meteen opzij en zag daar Alexo staan. Zijn kaak was gespannen en hij leek op zijn tanden te bijten om niks te zeggen waar hij spijt van zou krijgen.

Justins zijn ogen kleurde donkerder. “Is dit hier de reden dat je het met me uitmaakt,” siste Justin. Ik keek Alexo bang aan in de hoop dat hij me zou kunnen helpen. “Help me,” zei ik met mijn lippen maar zonder woorden.

Justin zijn handen begonnen als het mogelijk was nog harden te knijpen en ik kromp in een van de pijn. “Ik vroeg je wat!” snauwde Justin.

“Nee Justin Hij is de reden niet dat ik het uitmaak!” gilde ik.
“Ik vraag het je nog een keer Justin, Laat haar los!” riep Alexo. Hij stapte dichterbij en keek Justin doordringend aan.

“Jij hebt niks over mij of mijn vriendin te zeggen!” riep Justin nu verblind van woede uit. Hij gaf me een duw en liep nu op Alexo af. Ik struikelde half achteruit maar wist me staande te houden. Ik greep naar mijn zijdes om de pijn te stillen en begon er over heen te wrijven. Er gleed een traan over mijn wang. Justin liep nu dreigend op Alexo af met gebalde vuisten. Alexo toonde geen greintje angst maar leek zich klaar te maken om het gevecht te beginnen.

Voor ik het wist vloog de eerste vuist door de lucht. Justin zwaaide zijn vuist naar de kaak van Alexo toe. In een fractie van seconde dacht ik dat Alexo op de grond zou belanden maar hij bukte en gaf met zijn voet een schop naar het been van Justin. Justin kreunde even van de pijn en zakte door zijn been. Maar hij herstelde zich snel en gaf een stoot in de richting van Alexo’s buik. Ik keek met grote ogen naar het tafereel en keek wanhopig om me heen. Was er dan niemand die kon helpen. Dan moest ik het maar doen.

“Jongens stop!” gilde ik uit. Ik wilde niet dat dit uit de hand zou lopen. Ik rende naar ze toe en zetten mijn handen tussen beide jongens. “Stop!” herhaalde ik nog eens met luide stem. Ze keken beide naar me en Justin haalde diep adem terwijl zijn ogen Alexo probeerde te vermoorden.