Not the only one

Intro

Niet de enige

~Not the only one

Yvonne:

Glimlachend liep ik het schoolplein op. Het zonlicht scheen fel in mijn ogen. Met mijn fiets aan de hand liep ik het fietsenhok in en zette ik mijn fiets weg. ik keek even om zich heen op zoek naar mijn vriendje, Justin. Nadat mijn ogen een stuk van het schoolplein hadden gescand zag ik Justin opeens in mijn ooghoek. Ik draaide me om en begon zijn richting op te lopen. Ik voelde mijn blonde haren op en neer deinen bij de stappen die ik maakte. Toen ik dichterbij kwam zag ik tot mijn verbazing mijn vriendin Kirsten naast hem staan. Zo te zien waren ze druk in gesprek. Ik trok een wenkbrauw op, vreemd. Normaal praatte Kirsten nooit met jongens, laat staan met Justin. Ik versnelde mijn pas en liep naar de twee toe. “hey,” zei ik vrolijk.

 Mijn vriendje keek op van Kirsten en nam mij in zijn armen. Hij drukte een kus op mijn hoofd. “Hallo schoonheid,” begroette hij terug. ik bloosde en giechelde zacht. Ik keek naar Kirsten die er nu wat ongemakkelijk bij stond.

Kirsten:

Ik zuchtte toen ik Yvonne het schoolplein op zag lopen. Eindelijk nu ik Justin een keer voor mezelf had. Voor je het weet stond ze weer naast me en dan was het gesprek wat ik met Justin voerde over. Zo’n kans zou ik niet snel weer krijgen. Ik glimlachte naar Justin. “Dus je zit nu in het schoolvoetbal team?” vroeg ik nieuwsgierig aan hem. Hij knikte grijnzend. “Ik moet pas over een maand spelen maar ik kijk er erg naar uit,” vertelde hij. Hij was echt zo’n aardige jongen en hij zag er nog eens verrukkelijk uit ook. Hoe zouden zijn lippen op de mijne voelen?  Vroeg ik me af terwijl ik naar de beweging van zijn lippen keek terwijl hij verder vertelde. Ik werd uit mijn gedachte gehaald toen Yvonne bij ons kwam staan. Ik wierp haar snel een glimlachje toe, ook al vroeg ik me af of het eigenlijk ergens wel op een glimlach leek. Jaloers zag ik hoe Justin haar in zijn armen nam en een kus op haar voorhoofd drukte. Ooit zou hij dat ook bij mij doen, ik moest gewoon geduld hebben.

Yvonne giechelde en keek met pretoogjes op naar Justin. Ik wist dat als ik in haar plaats daar zou staan in ook pretoogjes zou hebben gehad. Ik had me al zo vaak voorgesteld hoe het zou gaan. Hij zou lieve woordjes in mijn oor fluisteren terwijl hij zijn sterke armen beschermend om me heen sloeg. Ik zou op mijn tenen gaan staan en een kus op zijn neus drukken, waardoor hij zou glimlachen en me terug zou kussen. “Kirsten? Waar denk je aan?” vroeg Yvonne terwijl ze met haar hand voor mijn gezicht wapperde. “Niks,” zei ik feller dan dat ik had gewild. Ze hoefde niet te weten hoe ik me voelde tegenover Justin, laat staan wat ik van Yvonne zelf vond. 

____________________________________________________________________________

Eerste stukje. Heb het aangepast zodat het iets minder snel gaat. Hopelijk vonden jullie het leuk en geven jullie het een kans. 

vote, share and comment!