Not the only one

Hoofdstuk 30

Als je geïnteresseerd bent in andere verhalen die ik nog wil schrijven klik dan op het volg knopje. Ik hou jullie via berichten op te hoogte van een ander boek dat ik nog moet gaan schrijven!

>>>toewijding aan: lindepeire, bedankt voor al je votes, Daar maak je me echt super happy mee!<<<

Hoofdstuk 30

Kirsten:

Het uithuilen had goed gevoeld. En ik had gewoon sorry gezegd tegen Yvonne! Het verbaasde me nog steeds maar ik had er geen spijt van. Ik had me lullig gedragen tegenover Yvonne terwijl ze het helemaal niet zo makkelijk had. De auto van Alexo reed het schoolplein af en ik glimlachte. Hij was altijd erg lief voor Yvonne zover ik wist dus ik was blij dat ze iemand anders had. Als zij het niet had uitgemaakt dan had ik waarschijnlijk ook nooit geweten dat Justin de cyber pester was.
Bella aaide over mijn hoofd wat mijn aandacht trok. Ik grijnsde breed naar haar. Mijn ogen voelde nog steeds een beetje opgezet maar ik was niet meer verdrietig.

“Hey Bells,” zei ik zacht. Ik trok haar weer in een knuffel en grijnsde naar haar. “Hey Kirs, voel je je al weer wat beter?” vroeg ze liefjes. Ik knikte en grinnikte even. “Ja het gaat wel weer. Deels dankzij Yvonne. Ze is eigenlijk best wel cool,” gaf ik schuin grijnzend toe. Bella begon te lachen en gaf me een zacht duwtje tegen mijn schouder. “Je bent ook een gek meisje Kirs,” zei ze knipogend.

Lesray begon ook te lachen en sloeg een arm om mijn schouder. “Zo Kirsten zullen we eens gaan winkelen. We moeten die meiden middag toch nog inhalen,” zei ze glimlachend.

“Nu je het zegt, laten we gaan. Ik heb wel behoefte aan wat nieuwe kleren en tijd met me beste vriendinnen,” zei ik terwijl ik mijn arm ook om de schouder van Lesray en Bella sloeg.

We liepen samen naar de fietsen waar we allemaal breed glimlachte en gezellig kletsten. We pakten onze fiets en reden toen naar het winkelcentrum.

“Welke winkel eerst?” vroeg ik terwijl ik rond keek. We hadden onze fietsen dicht bij de jumbo geparkeerd en we liepen nu door de winkelstraten heen. Bella legde een vinger op haar lip en keek even rond.

“The stone! Daar hebben ze altijd zulke schattige kleding,” zei Lesray vrolijk. Ik grinnikte en knikte. “The stone it is!”

We liepen de winkel binnen en begon meteen door de rekken te snuffelen. Lesray had gelijk, het waren echt leuke kledingstukken. Ik pakte een lichte legergroene broek met plooien bij de knieën uit een stapel broeken. Ook pakte ik er een zwart shirtje bij die net onder je middel uitwaaierde in grote roesjes. Hij was van kant en had half lange mouwtjes.

“Ik ga even passen,” deelde ik de meiden mee. 
“Roep je ons wel als je het aan hebt!” zei Bella enthousiast. Ik grinnikte en knikte. Ik liep naar het pashokje en trok het aan.
“Ik ben klaar!” riep ik door de winkel. Het hokje had geen spiegel dus ik liep noodgedwongen naar buiten. Ik keek in de spiegel die dicht bij hing. Het stond me erg goed, vond ik zelf. Er kwam opeens een jongen aangelopen. En hij was zo knap! Ik kreeg grote ogen en streek nerveus over de stof van mijn broek.
Hij glimlachte breed naar me. “Kan ik je ergens mee helpen?” vroeg hij vriendelijk. Zijn bruine ogen schitterde en ik begon spontaan breed te glimlachen.
“Niet echt, maar wat vind u van de maat?” vroeg ik terwijl ik mijn wangen warm voelde worden.
Ik draaide me om zodat hij me goed kon zien. Ik keek hem nu recht aan en ik moest een zucht onderdrukken. Hij was echt hot!
Ik bleef hem aanstaren terwijl hij mijn kleding bekeek. “Het zit prima hoor, het staat je erg goed,” zei hij terwijl hij me nu in mijn ogen aankeek. Ik knikte langzaam en bleef in zijn ogen kijken.
“Neem anders een foto, dat duurt langer,” zei hij na een tijdje. Hij begon breed te grijnzen en ik voelde mijn wangen nog roder worden. Ik keek iets achter hem en zag daar twee sneaky glimlachende meiden staan, Lesray en Bella.