Not the only one

Hoofdstuk 20

>>>Super veel stemmen gehad in een korte tijd, echt geweldig. Ik stond de laatste keer dat ik keek #96 in Romantiek. Ookal twijfel ik of het verhaal niet meer een tienerfictie is. <<<

>>> Toegewijd aan Valentinavanwinkelxo <<<

Hoofdstuk 20

(Belangrijke vraag aan het einde!)

Kirsten:
“Waarom niet?” vroeg me vader met een licht kwade ondertoon. Mijn wangen werden warm en ik keek hem ongelovig aan. “Wat denk je?” zei ik op een duh-toon. Mijn vaders ogen verschoten even van emotie. Ik had het niet goed genoeg kunnen zien om te vertellen welke emotie het was. “Naar je kamer,” zei mijn vader op een toon die je niet dulden tegen te spreken. Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes. Gaf hij me nu echt straf! “Maar… Pap, dat is niet eerlijk!” riep ik uit. Mijn vader keek me streng aan en ik keek naar de grond. Ik draaide me om en liep de kamer uit. Ik opende de gang deur en op dat moment kwam Christina thuis. “Hey Kirsten!” begroette ze me vrolijk – te vrolijk als je het mij vraagt- Voor dat ik wist wat er gebeurde had ze me in een knuffel getrokken. Haar slanke lichaam werd tegen me aan gedrukt en ik moest moeite doen geen kokhalzende geluiden te maken. Ik wilde mijn vader niet nog kwader maken. Ik hoorde zijn voetstappen al naderen terwijl ik probeerde me uit Christina’s greep te ontdoen. “Hey schat!” zei hij met pretoogjes toen hij Christina in de ogen keek. W.A.L.G.E.L.I.J.K. Hij gedroeg zich echt als een verliefde tiener om haar heen. Hij hoort hier de volwassene te zijn. Als ik Justin zie ga ik me toch ook niet zo misselijk makend gedragen? Christina liet me los en sloeg haar armen meteen om mijn vader heen. Hij drukte een kus op haar hoofd en sloot zijn ogen. “Ik ga naar boven,” zei ik snel terwijl ik wegkeek. Ik sprong de eerste treden al op, om snel naar boven te haasten maar ik werd tot mijn verbazing tegen gehouden. “Kirsten, Christina en ik moeten je iets vertellen, dus blijf nog maar even beneden,” zei mijn vader op een serieuze toon. Dit meende je toch niet? Dit werd toch niet dat gesprek waarin ze vertelde dat ze gingen trouwen en nog meer kinderen zouden krijgen die ik stuk voor stuk zou haten. En dan zou ze natuurlijk bij ons moeten intrekken en dan had ik nog minder tijd met me vader. Ik zuchtte diep en knikte. Langzaam stapte ik van de trap af en liep de woonkamer in. “Ga maar even aan de eettafel zitten,” zei mijn vader. Ik liep door naar de eettafel en ging op mijn gewoonlijke plek zitten. De eettafel was van eikenhout en glansde door het licht dat erop scheen. Ik legde mijn handen in mijn schoot en keek naar mijn duim die over mijn wijsvinger heen streelde. Het akelige geluid van een stoel die over de vloer gleed zonder viltje weergalmde door de kamer en snel keek ik op. Mijn vader was gaan zitten met Christina naast zich. Hij schraapte zijn keel en keek me aan. “Ik en Christina houden heel veel van elkaar,” begon hij. Hij keek opzij naar Christina en ze glimlachte breed naar elkaar. “Dus Christina….”

Nu ging het komen dacht ik. Ik zat middenin me nachtmerrie. Ik keek snel om me heen om zeker te weten dat er geen eenhoorn in de woonkamer stond. Shit, geen eenhoorn. Was dit dus echt? Nee, dat mocht niet. “Kirsten, heb je wel geluisterd?” Onderbrak mijn vaders stem mijn gedachten. Mijn hoofd schoot omhoog en ik keek ze aan. “wat?” vroeg ik verward. Mijn vader zuchtte diep en wreef over de achterkant van zijn nek.

Yvonne:

Ik voelde een hand om mijn pols heen wikkelen. “Gaat het wel?” vroeg een bezorgde stem. Hij kwam me ergens bekend voor. Ik keek op van mijn pols naar Alexo die bezorgd naar me keek. Was hij echt bezorgd om mij? “Ja, het gaat prima,” probeerde ik met een vaste stem te zeggen. Maar ik stotterde als een gek, stomme stem! “Volgens mij gaat het helemaal niet goed,” zei hij terwijl hij mijn gezicht bestudeerde. “Kom, ik neem je mee naar mijn huis,” zei hij toen. Ik wilde protesteren maar hij legde zijn wijsvinger op mijn lippen. Ik voelde een shock door mijn lichaam trekken. “Maak het niet moeilijker, kom,” zei hij zorgzaam. Hij glimlachte naar me en legde zijn hand die om mijn pols zat op mijn onderrug. Mijn pols voelde zonder zijn hand koud aan en ik staarde er even beteuterd naar. Wacht, wat gebeurt er. Ik heb een relatie! Of…nee…. De tranen die gestopt waren begonnen nu weer rijkelijk te vloeien. Alexo keek me aan en streelde met zijn duim mijn traan weg. Hij begon een lichte druk op mijn rug te geven en ik snapte dat hij wilde dat we begonnen met lopen. Ik keek even naar me vriendinnen die me nieuwsgierig maar ook verwart aankeken. Ik knikte even naar ze dat het goed was en liep met Alexo mee het restaurant uit. Maar wat als Justin me had gezien! Misschien dacht hij nu wel dat ik met een ander was! paniek verspreide zich door mijn lichaam en ik draaide me al bijna om toen ik me bedacht dat hij ook met een ander was. Ik moest niet meer over hem treuren. Als hij een ander had mocht ik ook met Alexo mee. Ik had niet eens wat met Alexo! Mijn gedachte draaide op volle toeren en ik had niet door dat we al waren aangekomen bij Alexo’s auto. “Heb jij een auto?!” vroeg ik verbaasd. Alexo grijnsde naar me en knikte. “Mijn vader had me leren rijden toen ik vijftien was dus ik had maar heel weinig lessen nodig om een rijbewijs te halen. En toen ik uiteindelijk geslaagd was gaf me vader me een auto” Zei hij trots. Hij aaide even oven zijn zwarte auto heen en keek even in de verte. Ik grinnikte zacht en klom in de bijrijdersstoel. Ik veegde met me mouw me tranen weg en keek naar Alexo. “Bedankt,” zei ik toen licht glimlachend. Hij trok zijn wenkbrauw op. “Maar ik heb nog helemaal niks gedaan,” zei hij. “Jawel, je was heel aardig voor me, ik zou het bijna lief kunnen noemen,” zei ik op een plagende toon. Er groeide een brede grijns op zijn gezicht en hij startte zijn auto. “Bijna lief zei je hè?  Daar ga je nog op terug komen. Ik wil straks niet bekent staan als die lieve jongen,” zei hij knipogend. “En hoe wil je dan wel bekent staan als ik vragen mag?” vroeg ik geamuseerd. “Ik ben eerder de badguy, ik heb de goede looks, het leren jasje….” “en het te grote ego,” voegde ik toe. Ik rolde mijn ogen en hij knikte. “Precies, maar je houdt er nu al van,” zei hij. Nu was het mijn beurt mijn wenkbrauwen op te trekken. “Oh ja?” zei ik schijnheilig. “En hoe weet je dat dan zo zeker?” vroeg ik. “Nou misschien door het feit dat je altijd zo naar me kijkt,” zei hij met die grijns die op zijn gezicht vast geplakt zat. “Ik kijk gewoon zoals ik altijd kijk,” verdedigde ik met een lichte blos. Ik keek toch helemaal niet raar naar hem. “Nee jij kijkt niet, jij staart,” verbeterde hij. En met die woorden startte hij de auto en reed het parkeerterrein af. 

____________________________________________________________________________

Wow wow wow toch wel een mijlpaal om in de top 100 te staan van romantiek. Misschien sta ik binnenkort zelfs wel in de top 75 -one can dream- ik merk nu echt dat het verhaal op gang komt. Ik heb genoeg ideeen en zelfs zoveel dat ik binnenkort aan een nieuw verhaal ga beginnen. Dus aan jullie te vraag zou ik een:

-leraar- leerling verhaal schrijven  of een weerwolf? (steel geen ideeen hiervan) 

ik twijfel heel erg dus ben benieuwd. 

Vote, Share and comment!