Not the only one

Hoofdstuk 12

Hoofdstuk 12

Yvonne:

Gapend rekte ik me uit. Nog een beetje beduusd keek ik om me heen toen me opeens te binnen schoot dat ik Justin gisteren een berichtje had gestuurd. Ik griste mijn mobiel van mijn nachtkastje en checkte mijn Whatsapp. Gisteren had ik lang gewacht op een berichtje. Ik wist dat hij het berichtje gezien had, wat me enorm frustreerde, waarom had hij niet gereageerd?  Of zou hij echt heel boos zijn? Misschien maakte hij het wel uit! Snel bande ik dat horror scenario uit mijn hoofd. Oké misschien is dat iets wat overdreven maar ik hield echt enorm veel van Justin en ik zou niet meer zonder hem willen. Natuurlijk weet ik nog niet of ik later met hem verder wil, maar voor nu heb ik het nog zo fijn.

Ik staarde naar het scherm van mijn mobiel die aangaf dat ik een bericht van Justin had. Snel opende ik het. Ik mijn hoofd smeekte ik aan god, ook al geloof ik niet in god, of hij er alsjeblieft voor kon zorgen dat hij het niet uitmaakte. Ik knipperde verbaasd met mijn ogen toen ik zijn bericht las. Het enige wat er stond was ‘Oké’ . Was dit echt alles? Met mijn ogen gevormd tot spleetjes bleef ik nog een paar seconden naar het scherm staren maar er stond echt alleen ‘Oké’.

Ik wreef gepijnigd over mijn voorhoofd en besloot aan mijn ochtend ritueel te beginnen. Ik liep gehuld in mijn pyjama de badkamer in. Ik wierp een blik op de spiegel en zag tot mijn opluchting dat ik geen wallen had, nou ja niet hele erge. Ik deed mijn dagelijkse behoefte en stopte mijn haren in een staart zonder het eerst te borstelen. Ik borstelde mijn haren altijd pas na het eten en douche deed ik ’s avonds. Ik vond het smerig om vies mijn bed in te gaan dus vandaar. Ik opende eenmaal terug in mijn kamer en keek naar mijn kleren. Ik had nodig wat nieuws nodig. Ik pakte een fleurig geel shirt dit net een stukje van mijn buik liet zien en een laag zittend skinny-jeans. Ik liep op mijn blote voeten naar beneden waar mijn moeder me begroeten. Zo te zien had zij wel slecht geslapen want er hingen vuilniszakken van wallen onder haar ogen. Ik drukte vluchtig een kus op haar voorhoofd en probeerde me te ontspannen. Ik pakte een boterham en strooide er een berg hagelslag op zonder boter. Ik vond boter enorm vies, waarschijnlijk kwam dat doordat mijn moeder vroeger mijn boterham veel te dik met boter besmeerde en sindsdien vond ik het niet meer lekker. Na gegeten te hebben werkte ik mijn make-up bij, borstelde ik mijn lange blonde haren en bond ze in een hoge staart. Met make-up bedoelde ik een matte roze lipstift met een bruine oogschaduw die ik in de plooi van mijn oog had aangebracht. Ik droeg geen mascara omdat ik van mezelf al zwarte en lange wimpers had dus ik vond mascara nogal onnodig. Toen ik klaar was met alles vertrok ik met een harder bonzend hart als normaal naar school. Ik bad nog eens naar god of hij ervoor kon zorgen dat Justin het niet uit maakte. Ik parkeerde mijn fiets op zijn gewoonlijke plek en liep snel naar de ingang van de school. Ik zag Justin verderop met zijn vrienden Dyse, Rico en Jafar praten. Ik wilde naar hem toe lopen zodat ik hem om duidelijkheid kon vragen maar de zenuwen in mijn maag gaven me een misselijk gevoel. In mijn hoofd spookten er allerlei vragen over die begonnen met ‘wat als’. In mijn ooghoek zag ik Helena aan komen lopen. Ik twijfelde even wat ik moest doen. ik liep toch maar naar Helena toe wat achteraf een slechte keus was.
Ik draaide me om maar op dat moment liep net iemand langs dus ik beukte tegen hem aan. Ik kreunde geërgerd toen ik zag wie het was, Alexo. “Niet alweer,” mompelde ik.

Alexo keek me geamuseerd aan en grinnikte zacht. “Je bent echt onhandig hè,” zei hij nog na grinnikend. Ik keek even beschaamd naar de grond. Ik wilde wel nee zeggen maar zeg nou zelf, ik was echt onhandig dus ontkennen had niet veel zin. Want hij wist net als ik dat het waar was.

Alexo pakte me bij mijn schouder vast en trok hem zijwaarts tegen hem aan. Met zijn vinger haalde hij een haar voor mijn gezicht weg en legde het achter mijn oor. “Het maakt niet uit hoor,” fluisterde hij in mijn oor. Ik voelde me wat ongemakkelijk en probeerde zonder hem te beledigen onder zijn greep te bezwijken en weer afstand te nemen. Ik knikte snel en liep weg zonder nog wat te zeggen. Toen ik omkeek naar hem zag ik dat Justin met een woeste blik naar me keek. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Hij had vast gezien hoe Alexo zijn arm om me heen geslagen had. Hoe moest ik dit nu nou nog gaan doen. Ik liep snel naar Helena toe die me nieuwsgierig aankeek. “Wat was dat nou?” vroeg ze toen ik naast haar stond. Ik wreef even vermoeid over mijn hoofd. “Dat was Alexo, ik heb hem ontmoet in het zwembad en sindsdien blijf ik maar tegen hem aanbotsten. Het gaat telkens per ongeluk maar erg onhandig is het wel. En Justin heeft het gezien en we hadden al een soort van ruzie dus ik zit echt even diep in de shit,” vertelde ik haar. Ze had rustig geluisterd en af en toe geknikt. Er lag een ondeugende glimlach op haar gezicht. En toen ik haar gezicht zag begon ik te lachen. Het was ook echt een heel dom verhaal en ondanks dat ik deze situatie verschrikkelijk vond moest ik er toch om lachen. Helena begon mee te lachen en trok me in een knuffel. “Het komt wel goed, Justin heeft altijd alleen maar oog voor jou dus hij zal je echt niet dumpen.” Stelde ze me gerust.

Kirsten:
Gisteren was ik enorm kwaad geweest. Witheet van woede kan je eigenlijk beter zeggen. Nu eindelijk had ik door wie er achter die enorm kwetsende maar vooral angstaanjagende Whatsappjes zag. Natuurlijk waren ze niet levensbedreigend maar jij zou je ook niet lekker voelen als iemand je aanspreekt op al je geheimen. Vannacht heb ik woelend in mijn bed doorgebracht. Ik had wel de tijd gehad om een heel plan uit te stippelen om Dyse eens goed terug te pakken. Ik grijnsde even naar mezelf in de spiegel. Ik was mijn natte haar aan het borstelen. Ik was echt dol op mijn krullen maar ’s ochtends waren ze niet meer te temmen en dan zat er niks anders op dan je haar nat te maken en alles uit te borstelen. Dan zal je misschien wel denken, waarom borstelt ze het gewoon niet uit? Nou dat zal ik jullie eens uitleggen. Als je krullend haar borstelt krijg je een grote pluis massa die je misschien nog het beste met een hooi wagen kan vergelijken. Vroeger had ik vaak gehuild omdat ik krullen had, omdat een ware marteling was. Elke ochtend weer moest mijn moeder me haar uitborstelen omdat er duizenden klitten inzaten. Mijn haar was vrij lang, langer dan je zou verwachten. Het kwam tot net tien centimeter van me billen maar door mijn krullen kwam het maar hooguit tot halverwege me rug. Ik legde mijn borstel weg en droogde mijn haar nog eens goed af zodat het niet meer droop. Ik deed snel wat eyeliner en bracht wat foundation aan op de oneffenheden van mijn huid. Ik griste mijn handtas vol boeken mee en rende naar beneden. Door al dat gedoe was ik bijna te laat en zou misschien mijn hele plan in duigen vallen. Jullie zijn vast net zo nieuwsgierig naar het plan als ik ben naar de uitkomst. Maar eerst moest ik nu zorgen dat ik op tijd op school aan kwam.

Ik juichte mentaal toen ik zag dat ik precies op tijd was om mijn plan uit te voeren. Het was net acht uur en de school was pas net open gemaakt door onze conciërge. Onze conciërge was een dikke vrouw met een soort vreemde puist tussen haar ogen, ze stonk altijd uit haar mond en had van die dikke worsten vingers. Ik walgde echt enorm van haar maar dat had je vast al door. Ik liep de school in en liep meteen door naar Dyse zijn kluisje. Ik wist precies waar hij was omdat het dicht bij mijn kluisje was. Ik had zijn code al een paar keer gezien. Niet omdat ik hem bespioneerde maar hij was niet echt subtiel. Ik keek even om me heen om te checken of er niemand in de gang was en opende zijn kluisje. Zoals verwacht zag ik zijn gymkleren al liggen. Ik pakte mijn potje groene slijm met glitters die ik zelf toegevoegd had en goot ze in zijn kleren. Take that bitch!  Grijnzend sloot ik zijn kluisje en keek nog eens om me heen, nog steeds niemand te zien. Ik sloot zijn kluisje en liep snel naar buiten waar ik nonchalant op een bankje ging zitten. Met mijn zelfvoldaan grijns die nog steeds mijn gezicht sierde.

________________________________________________________________________________

Heb lekker door getypt en dit stuk geschreven. er zitten wat meer details, maar hopelijk vonden jullie dat niet vervelend. IK heb het niet gescheckt dus zeg het meteen als je een spel fout ziet. Ik hoop dat jullie dit stuk leuk vinden en wat denken jullie? wat zal Justin nu gaan doen?

Vergeet niet te voten en een leuke comment achter te laten. Bedankt alvast!