Not the only one

Hoofdstuk 17

~~~~Dit hoofdstuk is opgedragen aan turkseee2001 omdat ze me veel votes heeft gegeven en dat maakt me blij. dus dankjewel daarvoor. Ook wil ik nawal12x bedanken, super cool dat je me in je readingslist heb aangeraden. en Ook bedankt SihamElMakrini  voor je leuke reactie! en ik wil vooral xAbeerx voor haar steun in dit verhaal bedanken.~~~~~

enjoy

Hoofdstuk 17
Yvonne:

Snel liepen we naar haar toe. “Hey Kirsten wat doet Dyse hier?” vroeg ik nieuwsgierig. Kirsten keek me geërgerd aan en haalde haar schouders op. “Die loser ging hier maar gewoon zitten,” zei ze terwijl ze hem kwaad aan keek. Dyse grijnsde alleen maar en leek niet erg onder de indruk. Ik nam plaats aan de tafel en keek even ongemakkelijk naar Dyse, die gewoon bleef zitten. “Waar ben je na de gym heen gegaan?” vroeg Lesray aan haar op een luchtige toon. Kirsten keek haar aan en ze leken met hun ogen wat woorden te wisselen. Lesray knikte alleen maar en legde haar handen op haar schoot. “Zullen we trouwens na school afspreken ik heb echt nieuwe kleren nodig,” zei Sharona om de stilte te verbreken. Dyse zijn gezelschap maakte alles vrij ongemakkelijk. Snapte hij dan niet dat we gewoon met zijn vijven wilde zitten. Hallo give us some space. Schreeuwde mijn gedachten. Ik knikte instemmend. Dat zou mijn humeur zeker verbeteren. Shoppen was echt mijn ding vooral met Sharona aangezien ze een enorm goede smaak had en ik altijd met leuke kleren thuis kwam. “Ja lijkt me super,” zei Helena enthousiast. Kirsten keek nog wat ongemakkelijk en knikte toen ook maar.

De klapdeuren van de kantine zwaaide open toen er een groep luid pratende jongens binnen kwam. Één stem kwam er luid en duidelijk boven uit. Ik slikte even, Justin. Snel draaide ik mijn hoofd weg van hun en richtte me weer op de meiden. Mijn wangen kleurde licht rood van schaamte terwijl er nog niks gebeurt was.

Shit! Justin kwam onze kant op gelopen. Ik hoopte niet dat hij me waar mijn vriendinnen bijzaten zou uitlachen of het gewoon zou uitmaken. Ik rilde even, maar zuchtte opgelucht toen ik zag dat hij Dyse zijn kant op liep. Ik had het ook wel kunnen verwachten. Het zou raar zijn geweest – maar ook niks voor Justin – om me nu te komen opzoeken. Ik probeerde niet op hun te letten dus draaide ik me om naar Sharona. “Wanneer zullen we gaan, meteen na school? “ vroeg ik om mezelf af te leiden van Justins aanwezigheid. Sharona glimlachte naar me. Ze wist wel wat ik deed maar ze trok zich er niks van aan. “We kunnen misschien ook wel eerst naar mijn huis gaan om wat eten en drinken te halen en onze schooltassen te dumpen. Ik heb namelijk geen zin dit ding de hele tijd mee te zeulen, “ zei ze terwijl ze met haar hoofd naar haar tas knikte. . Ik knikte resoluut. “Ja dat is een goed idee, “ zei ik. Ik keek weer even opzij en tot mijn verbazing zag ik Kirsten met een kop als een tomaat zitten. Ik had haar nog nooit eerder zo blozend gezien. Ik volgde haar blik en zag dat ze naar Dyse keek. Wat was dit nou weer. Had ze soms een oogje op Dyse. Ze plaagde elkaar al, hij kwam bij haar zitten. Dat waren toch bekende tekens. Ze vonden elkaar leuk. Want plagen is zoentjes vragen niet waar? Ik tikte Sharona aan en wees even naar Kirsten. “Wat denk jij, zou ze Dyse leuk vinden?” fluisterde ik in haar oor.

Kirsten:
Waarom liet die lul ons niet gewoon met rust. Ik bedoel serieus we zaten nu met vijf meiden aan de tafel maar hij trok zich er gewoon niks van aan. Voelde hij zich dan ook niet zo ongemakkelijk. Waarschijnlijk trokken jongens zich daar gewoon niks van aan. Toen Sharona had voorgesteld samen te gaan shoppen was de moed me nog meer in de schoenen gezonken. Dat werd sowieso een hele middag met Yvonne die maar bleef zeuren over hoe zielig ze was en Justin die haar negeerde. Nouja dat zou eigenlijk wel leuk zijn om te horen. Opeens gingen de deuren van de kantine open, ik zag Yvonne verkleuren. Ik grijnsde lichtjes, het was niet moeilijk om te raden wie er binnen kwam. Justins stem galmde door in de kantine. Ik zag Yvonne wat heen en weer op haar stoel schuiven. Toen - tot mijn grote verbazing - kwamen Justin en zijn kudde schapen inclusief Alexo naar ons toe gelopen. Alexo was druk in gesprek met een andere jongen. De jongen had blond haar en hazel kleurige ogen zover ik kon zien.  Hij droeg een simpel zwart shirt met een jeans eronder. Hij zag er op zich wel goed uit maar hij had niks bijzonders wat mijn aandacht trok. Justin liep regelrecht naar Dyse toe. “Eyy man waarom zit je hier?” vroeg hij schamperend. “Voel je je soms meer op je gemak bij je soort genoten?” voegde hij er aan toe. Dyse grijnsde zijn tanden bloot. Normaal als Justin dat deed vond ik het echt enorm sexy maar bij hem was het meer als een beer die zijn tanden ontblootte. Niet dat hij geen mooi gebit had, maar zijn grijns was op zijn minst gezegd niet vriendelijk. “Nee man, ik zat hier gewoon om een leuk gesprek met Kirsten te voeren, ze valt voor me,” zei hij. Hij keek mijn kant op en knipoogde naar me. De smaak van gal kwam in mijn mond. Dat. Was. Walgelijk. Dit was zo gênant. Straks dacht Justin dat ik niet beschikbaar was en dan had ik nul kans. Nee, nee nee, die beer verpeste alles. Mijn gezicht kleurde fel rood van woede. Justin keek nu ook mijn kant op en begon te lachen. “Ik zie het man, ze bloost helemaal,” zei Justin.

Ik zat nu echt op het punt van janken. Justin dacht dat ik Dyse leuk vond. Straks kreeg zelfs Dyse het verkeerde idee als hij dat nu nog niet had. En dan zou hij mij misschien leuk vinden en dan zou hij me niet meer met rust laten. Deze dag was echt zo verpest. De duivel was kwaad op me, of ik had gewoon last van heel slecht karma. Maar ik had toch de laatste tijd helemaal niks verkeerd gedaan. Ik had alleen Dyse terug gepakt. Maar hij was uiteindelijk begonnen met die stomme whatsappjes dus dat was zijn verdiende loon. “Dyse je bent walgelijk,” mompelde ik terwijl ik mijn gezicht in een plooi hield. Dyse trok zijn wenkbrauw op. “Weet je dat zeker, want volgens mij ben je helemaal stapel op me. Waarom zou je anders die grap met me uithalen. Je wilde gewoon dat ik je zou terug pakken zodat je me in de buurt had,” zei hij nog steeds met die walgelijke grijns. Mijn ogen schoten even naar Justin die tot mijn grote teleurstelling naar Yvonne staarde. Hij was diep in gedachte en had volgens mij niet gehoord wat Dyse tegen me gezegd had. ik zuchtte diep en richtte me weer op Dyse. “Kan je nu dan gewoon alsjeblieft weg gaan met dat grote ego van je. Niemand heeft zin in jou,” zei ik kwaad. Ik heb het hem nu al een paar keer verteld. Maar hij is gewoon een enorme ezel met zijn koppige gedrag. Dyse stond langzaam op. “ik spreek je nog wel Kirsten. Zie je later,” hij wierp me een handkusje toe. Hij pakte Justins arm en sleepte hem mee naar hun gewoonlijke tafel in de hoek. Hij was weg, echt weg. En Justin ook.  Lesray keek me ongelovig aan. “Wow Kirsten, dat je dat gewoon tegen hem durft te zeggen,” zei ze onder de indruk. Ik knipoogde naar haar. “Ik ben niet bang voor die ezel,” zei ik stoer. Ik wilde nog iets zeggen maar mijn broekzak trilde. Je zult het toch niet menen dat hij nu al weer een whatsappje had gestuurd. Ik had hem toch gezegd op te houden met die onzin. Niet te vroeg conclusies trekken, bedacht ik me. Ik haalde mijn mobiel uit mijn broekzak en ontgrendelde het scherm.

____________________________________________________________________________

WOOOWie heb er echt enorm veel votes bij gekregen. daar ben ik echt super dankbaar voor. dat gaf me wel echt een boost. ik heb er nu gewoon 108, way to go. ook heb ik de 2,6 K gehaald. dat had ik echt nooit verwacht. ik had vroeger gewoon gehoopt op duizend als max en nu heb ik gewoon 2,6 K. Maar wat ik nog veel leuker vind in dat er ook echt mensen dit zo leuk vinden dat ze hopen op een hoofdstuk en dat ze het verhaal echt volgen. volgens mij had ik op het vorige hoofdstuk iets van 70 reads. dat vind ik voor mij echt al veel. dus jullie maken me trots dat ik dit bereikt heb. 

en dan een vraag, tam tam

Denken jullie dat Dyse Kirsten misschien een beetje leuk vind? 

laat een comment achter met jullie ideeen, vragen of gewoon een verbetering voor het verhaal. super bedankt nogmaals en vote share en comment

Bye Manon