Not the only one

Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 4

 

Yvonne:

Ik keek op, Justin. “Hey, ben je daar nou eindelijk?” zei ik plagend. Hij knikte alleen maar en keek naar Alexo. “Het was gezellig om even met je te praten, tot de volgende keer,” zei ik vrolijk. Ik knipoogde nog even naar hem en pakte Justins hand. “Kom we gaan zwemmen.”

“Ja laten we gaan,” zei hij op een vlakke toon. Zag ik het nou goed, was Justin jaloers. Ik grinnikte en prikte hem in zijn buik.

Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. “Is het zo moeilijk om van me af te blijven schoonheid?” fluisterde hij in mijn oor. Ik rilde even van zijn adem die langs mijn oor streek. “Waarom zou ik jou willen aan raken?” vroeg ik onschuldig.

“Omdat ik super sexy ben en meisjes zoals jou aantrek,” plaagde hij. “Wat voor meisje ben ik dan?” zei ik uitdagend. Hij stopte en pakte me arm, hij draaide me aan mijn arm om zodat ik tegen over hem stond. Hij keek grijnzend op me neer. Hij boog naar voren. Zijn lippen raakte mijn oor nu aan. “Een mooi meisje, een lief meisje, maar vooral een ondeugend meisje,” fluisterde hij. Zijn adem blies over mijn huid en ik huiverde even. Hij trok zich weer terug en keek me tevreden aan over het feit dat hij me kon laten huiveren. Ik stak mijn tong uit en liep weer verder tot ik aan de rand van het zwembad stond.

Het zag er heerlijk uit. Ik sprong het water in en trok hem aan zijn hand mee.
Toen ik boven kwam keek ik zoekend om me heen naar Justin. Een gilletje ontsnapte mijn keel toen iemand zijn handen voor mijn ogen legde. “Wie ben ik?” fluisterde hij in mijn oor.
ik werd omgedraaid en keek recht in de ogen van Justin. “Justin,” fluisterde ik hees. Hij zoende me vervolgens vol op mijn mond.

Met een blij gevoel kwam ik thuis, het zwemmen met Justin was echt heerlijk geweest. Ik voelde me altijd zo op mijn gemak bij hem. Ik liep naar boven om mijn nog natte kleren op te hangen. Ik grinnikte toen ik terug dacht aan het moment dat ze waren nat geworden. Hij had me staan uitlachen en het maakte me niks uit. Ik schrok even toen ik onze voordeur krakend hoorde open gaan. Mam was thuis.

Ik trippelde de trap af en opende de woonkamerdeur. Ze was vast in de keuken. “Mam!?” riep ik vragend om te kijken waar ze was.

“Ik ben in de keuken!” werd er terug geroepen. Haar stem klonk anders als normaal, zou ze de uitslag al hebben. Ik haastte me naar de keuken toe waar mijn moeder uit het raam stond te kijken met haar rug naar me toe. Ze draaide zich langzaam op. Toen ik haar gezicht zag, zag ik dat ze gehuild had. Ze huilde eigenlijk nog steeds. Snel liep ik naar haar toe en omhelsde haar. “mam?” ik hief mijn hoofd naar haar op en keek haar vragend aan.

“Oh lieverd,” snikte ze terwijl ze me dichter tegen haar aan trok. “Laten we maar even gaan zitten,” zei ze met een ernstige stem.

Oh nee, dit was niet goed

Kirsten:

‘Wil niet met je hoofd door de muur lopen’ Luidde het bericht. Wat was dit nou weer voor prietpraat. Het leek wel zo’n orakel, ken je dat? Zo’n soort spreuk die allerlei achterliggende betekenissen heeft. Ik besloot er maar niet op te reageren, het was vast een grap. Ik stopte mijn mobiel terug in mijn zak en keek even rond. Waar was ik ook al weer mee bezig. Toen mijn ogen de rijen met hagelslag bereikte wist ik het weer. Hagelslag, right.

ik pakte het pak dat we altijd hadden, van het merk de Ruijter. Hij was wat duurder als de andere hagelslag merken maar hij was dan ook veel lekkerder. Ik stopte hem in mijn mandje en liep verder naar de groente afdeling.

Toen ik thuis kwam ruimde ik de boodschappen meteen op. Ik wist dat als ik ermee zou wachten ik het zou vergeten. Ik plofte neer op onze donkerblauwe sofa en pakte mijn mobiel uit mijn zak. Meteen zag ik het berichtje weer. Wat moest ik er nou mee doen?

Ik drukte op het homeknopje en liet mijn hersens kraken. Van wie zou het berichtje kunnen zijn. Het was niet van mijn vader want die zou me nooit zo’n vaag bericht sturen. Maar hoe zou een vreemd iemand aan mijn nummer kunnen komen. Ik was vrij voorzichtig als het om persoonlijk informatie ging zoals waar ik woonde of mijn telefoon nummer. En dan nog de andere vraag: Wat betekende in hemelsnaam ‘wil niet met je hoofd door de muur lopen’?

 
Niks, ik wist gewoon echt niks. Toen bedacht ik me iets, we hadden tegenwoordig het internet. Met mijn duimen tikte ik snel de spreuk in. ‘met je hoofd door een muur willen lopen’ tikte mijn vingers. Na een paar seconden gewacht te hebben kwamen er allerlei sites in beeld. Ik tikte de eerste aan en wachtte gespannen af.

Het betekende: het onmogelijke willen. Wat? Ik snapte hier bijna nog minder van als van het gezegde. Waarom zou iemand mij een bericht sturen met de tekst dat ik het onmogelijke niet moest willen. Ik was nou niet echt ambitieus, eerder lui. Ik zuchtte diep, laat het los Kirsten laat het los. Het was vast niks belangrijks. Nee zoals ik eerder al dacht, gewoon een stomme grap.

Ik klikte internet weg en opende WhatssApp om het bericht te verwijderen. Zo daar was ik van af, hoefde ik er ook niet meer over na te denken.

“Heb je de boodschappen gehaald?” zei mijn moeder die binnen kwam. Ook hallo, ja het gaat goed bedankt voor het vragen. Ik rolde met mijn ogen, mijn moeder was meestal niet zo subtiel. “Ja,” zei ik kortaf.

“Wat is er liefje, met het verkeerde been uit bed gestapt?” ze begon te lachen. Ha-ha Leuk, nee.

____________________________________________________________________________

omg bijna 80 lezers, super bedankt. als je dit boek leest, comment alsjeblieft ook ik ben heel benieuwd naar jullie mening en wie dit lezen. (en natuurlijk ook grote kans dat ik je profiel bekijk en je boek ga lezen) ook graag tips geven, als ik mijn verhaal kan verbeteren is dat altijd goed.

ik draag het volgende hoofdstuk op aan de gene die als eerste voor dit hoofdstuk vote.  niet vergeten om te doen als je het leuk vind. dat geeft mij een boost op verder te schrijven.

bij 2 votes op dit hoofdstuk schrijf ik verder.

ily guyz ;)