Not the only one

Hoofdstuk 22

{toewijding Libbytjnn want ze heeft heel veel gevote en liet leuke comments achter!} 

Hoofdstuk 22

De accu van de computer was bijna op dus heb het niet kunnen nakijken. dus er zitten foutes in!

Kirsten:

Ik luisterde naar mijn vaders woorden en pakte in mijn kamer een setje met schone kleding. Ik liep op mijn gemakje naar de badkamer waar ik de douche alvast aanzette zodat het water warm zou zijn als ik er onder stapte. De deur had ik al op slot gedaan en ik begon met me uit te kleden. Mijn spiegelbeeld staarde levenloos naar me. Precies zoals ik me voelde. Mijn vaders woorden hadden me wel een beetje op mijn gemak gesteld maar ik wist gewoon niet wat ik moest voelen bij deze verandering. Ging het niet een beetje te snel of lag het aan mij. Waarschijnlijk wel, schoot het door mijn hoofd.  Voor mijn gevoel was alles te snel als het op dit soort veranderingen aankwam. En met dit soort bedoelde ik vooral ongewilde. Eigenlijk wilde ik helemaal niks te maken hebben met Christina’s familie. Aan de andere kant kon ik niet ontkennen dat ik wezenloos nieuwsgierig was naar haar kinderen. Zouden ze aardig zijn, en zou haar zoon misschien knap zijn? Ik trok mijn shirt over mijn hoofd heen en zo volgde de rest van mijn kleding al snel. Ik wilde niet meer in mijn eigen ogen staren. Ik kreeg er veel vragen van waarvan ik niet wist of ik er echt antwoord op wilde. Ik sloot mijn ogen toen ik onder het warme water stapte en liep mijn spieren langzaam ontspannen. Misschien moest ik me gewoon wat meer ontspannen zoals mijn vader gezegd had. Zo slecht kon het toch niet zijn?  Ik pakte de shampoo en begon gedachteloos mijn haar in te zepen. Het voelde heerlijk om eens rustig te douche. Hoe zou het nu met de meiden zijn?  Zouden ze het naar hun zin hebben?  En zouden ze nu de hele tijd over me roddelen. Meiden neigen te roddelen over de vriendin die op dat moment niet aanwezig is. Ik weet eigenlijk niet waarom we dat doen. Het is elkaar op een gemene manier op de hoogte brengen van je mening. En als het die keer over je echt beste vriendin ging dan vertelde je het aan haar, hoe de andere over haar dachten. Ik zuchtte diep de ruzie met Lesray knaagde aan me. Ik haatte het om tegen haar te schreeuwen. Ze was altijd zo’n vrolijk meisje, en als ze dan verdrietig was kon ik het eigenlijk niet verdragen naar haar te kijken. Ze had dan altijd van die grote zielige ogen. Maar ze had me uiterst beledigd en ik wilde niet gewoon zomaar verder gaan alsof er niets gebeurt was. Ik wilde het graag met haar uitpraten. Haar vertellen dat ik niet tegen haar had moeten schreeuwen maar dat ik teleurgesteld was dat ze zulke rare dingen over me dacht. Niemand kon Dyse leuk vinden en dan dachten ze dat ik hem leuk vond. Ik zette de kraan uit en stapte onder de douche vandaan. Ik begon me langzaam af te drogen terwijl ik af en toe even naar mijn spiegelbeeld staarde. Ik zou er het beste van maken vanavond. Gewoon alles van me afzetten en met gedachte op nul het etentje in gaan.

Nadat ik mezelf helemaal had afgedroogd, mijn haar had geborsteld, wat make-up had opgedaan en mijn kleren had aangedaan was ik klaar om te gaan. Mentaal gezien was ik er ook klaar van.  Ik had mijn vaders besluit voor nu geaccepteerd. Hij verdiende het om gelukkig te zijn en ik zou Christina misschien nog een kansje durven te geven. Uiteindelijk was ze nooit gemeen geweest en probeerde ze ook nog niet om mijn nieuwe moeder te spelen. Ik had namelijk helemaal geen nieuwe moeder nodig want ik had al een moeder en één was meer dan genoeg. Ik staarde twijfelend naar mijn mobiel ik had graag Lesray nog even gebeld om het er maar haar over te hebben. Zij kon me altijd goed steunen op dit soort momenten met haar positieve energie. Ik weet niet hoe het kwam dat ze altijd zo blij was. Ze was zorgeloos en jeugdig. Iedereen scheen haar te mogen omdat het moeilijk was haar niet te mogen. Ze was misschien niet uitermate knap maar ze zag er gewoon heel lief uit met haar grote twinkel ogen. Ik liep langzaam naar beneden terwijl ik op mijn mobiel naar Lesrays profiel foto bleef kijken. Morgen zou ik meteen met haar gaan praten. Ik had een goede vriendin nodig. En ik zat niet te wachten op Yvonne en Sharona. Helena was ook wel lief maar ik kende haar niet genoeg en naar mijn smaak was ze te stil. In de woonkamer zat mijn vader en Christina al te wachten. Mijn vader had een net donkerblauw overhemd aangedaan en Christina droeg een spijkerjurkje met crèmekleurige enkellaarsjes met een hakje eronder. Ik moet toegeven ze zagen er goed uit. Ze waren best een schattig koppel ook al zou ik dat nooit hardop toegeven. “Ik ben klaar,” zei ik terwijl ik voor mijn vader ging staan. Hij knikte en keek even naar mijn outfit. “Je ziet er leuk uit,” complimenteerde hij. Ik droeg zelf een donkerblauwe ripped-jeans met een ober geel bloesje. Mijn make-up bestond uit een lijntje eyeliner en een matte perzik kleurige lipstift. Christina kwam overeind en trok me weer in een spontane knuffel. “Je ziet er geweldig uit liefje. Ik kan niet wachten tot je mijn kinderen ontmoet! We worden vast één grote blije familie!” riep ze uit terwijl ze me wiebelend knuffelede. Ik keek even naar mijn vader die een grote glimlach op zijn gezicht had. Ik wist niet zo goed wat te reageren en knikte dus maar. Misschien was het wel prettig om weer eens een familie te hebben die compleet is…

 

Yvonne:

Ik sloot mijn ogen weer en liet mijn hoofd weer in zijn nekholte zakken. Als Justin me op dit moment zou zien zou hij me vast niet meer willen. Maar het voelde zo goed om in Alexo’s armen te zijn. Zijn vingers die met mijn haar speelde gaven me zo’n veilig gevoel. Ik ademde diep in met mijn neus en daarbij snoof ik ook Alexo’s geur op. Hij rook heerlijk naar zo’n mannelijk luchtje zoals Ax. Ik weet nog wel eens een keer dat ik uit Justins gymtas zijn Ax had gestolen en het op mijn polsen had gespoten. Ik heb de rest van de dag aan mijn polsen lopen snuiven en ik voelde me op dat moment net een drugs junky die maar bleef snuiven. Een paar mensen hadden met raar aangekeken maar daar trok ik me niks van aan. Justin deed sinds die tijd altijd Ax op omdat hij wist hoe lekker ik het vond. Alexo rook zeker niet hetzelfde als Justin maar hij rook nog steeds overheerlijk. Zou Ax ook lekker smaken? Ik voelde mijn wangen warm worden. Had ik dat net echt gedacht? Ik glimlachte tegen Alexo’s huid aan die nog steeds met mijn haar aan het spelen was. Ik keek schuin op naar hem en zag dat hij in gedachte in de verte staarde. Ik kwam weer overeind op zijn schoot en keek hem recht aan. Ik merkte nu pas hoe dicht op elkaar we echt zaten voor twee mensen die elkaar net amper een week kende en nog nooit echt een gesprek hadden gehad. Misschien was dit wel het juiste moment voor een gesprek. “Bedankt,” fluisterde ik. Hij keek van de verte naar mij en glimlachte breed. Aan de zijkant van zijn ogen verschenen lach rimpeltjes en ik moest spontaan ook glimlachen. “Graag gedaan,” zei hij. “In welke klas zit je eigenlijk?” vroeg ik toen nieuwsgierig. “Ik zit in vijf vwo,” zei hij knipogend. “Ik ook,” zei ik. Ik stak mijn tong uit naar hem. Hij grijnsde hierdoor alleen nog maar breder en ik voelde opeens hoe droog de huid onder mijn ogen nu voelde. Ik wreef met mijn handen snel even in mijn ogen om het weg te halen. De sfeer was gelukkig luchtig en niet meer zo zwaar als daarnet toen ik nog moest huilen. Ik had nooit verwacht dat Alexo zo zorgzaam zou zijn. Het voelde voor mij nu al zo vertrouwd alsof hij mijn grote broer was. “Wat is je lievelingskleur?” vroeg hij toen plots. Ik moest even nadenken en likte over mijn lippen. Zijn ogen volgde de beweging intens.

“Honing geel,” zei ik toen snel. Zijn ogen schoten weer omhoog om de mijne te ontmoeten en hij hield zijn hoofd even schuin. “Honing geel? Ik had zoiets als roze of rood verwacht,” zei hij bedachtzaam. “Nee dat is zo cliché,” zei ik knipogend. “Meiden houden van cliché, een romantiek verhaal met een happy end. The goodgirl falls for the badboy, en elke meid wacht op de zogenaamde prince charming?” zei hij spottend. Wow meiden zijn echt cliché! Bedacht ik me. “Oké daar heb je misschien gelijk in. Maar houden jongens dan niet van cliché?” vuurde ik terug. Alexo schudde zijn hoofd. “Jongens zijn allemaal verschillend. Maar het komt op het zelfde neer uit eindelijk. We houden allemaal van tieten,” zie hij grijnzend. Ik hapte naar adem door zijn onbeschofte antwoord en gaf hem een duw. Hij lag nu op zijn rug op de bang en keek me uitdagend aan. “Was dat alles softie?” zei hij net zo uitdagend. “Hoezo? Ben je niet onder de indruk van mijn grote kracht?” zei ik grinnikend. Alexo barste in lachen uit en schudde half hikkend zijn hoofd. Ik trok een pruillip en stond op van de bank. “Nou hoor, stommerd!” zei ik terwijl ik op de grond stampte. “Je bent echt een kleinkind,” Hikte Alexo. Ik stak mijn tong uit om extra kinderachtig te zijn en trok hem van de bank af op de grond. Hij viel met een zachte dreun op de grond en hij gaf een kreun van de pijn. “die krijg je terug Kleinkind!” riep hij uit. Lachend rende ik de kamer uit de trap op. In de hoop dat hij een badkamer had die je op slot kon draaien. 

____________________________________________________________________________

Zo dat duurde lang maar het is wel voor mijn doen een lang hoofdstuk. Ik schrijf echt kleine hoofdstukken trouwens. Maar ik heb vaak te weinig tijd om ze te langer te maken. Hopelijk was het een beetje een leuk hoofdstuk ik was zelf niet tevreden over Yvonne's gedeelte maar dat zie ik dan wel weer. Ik sta nu ergens in de #300 voor de rating dus ben gedaalt :(   Maar nog steeds super leuk dat ik wel lieve trouwe lezers heb. Ik vraag me ook echt af of mensen dit stukje lezen of het gewoon overslaan. Maar ja. Vote comment and share!

Op naar de 15 votes voor dit hoofdstuk gaat dat lukken! en 350 voor het verhaal zelf!