Not the only one

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7

Yvonne:

Ik keek Kirsten na terwijl ik mijn gezicht droog veegde met mijn mouw. Lesray stond al op me te wachten en wenkte me. Ik draaide me om en liep met zware benen naar haar toe. “Kom dan gaan we naar onze grote vriend Mr Tarweman,” zei ze met een knipoog. Ze aaide nog een keer over mijn rug en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Mr Tarweman was de chagrijnigste man die ik kende, een echte knorrepot. Hij snapte niet dat je op school gezelligheid nodig had. Je was hier tenslotte om te leren –volgens hem dan- en te presteren. Nou me reet. Ik kwam hier alleen altijd zo vrolijk aan omdat ik van die lieve vriendinnen had waarmee ik uren lang kletste. Je moest toch iets doen tijdens de les? ik keek om me heen op zoek naar het goede lokaal. Na twee en een half jaar op deze school gezeten te hebben wist ik nog steeds niet precies welk lokaal waar zat. Zuid 2, zuid 3, ah zuid 4! Het beruchte lokaal van Mr Tarweman. Hij stond ons al op te wachten bij de deur waar hij iedereen een goedemorgen wenste met een ongeïnteresseerde blik. Dat snapte ik nooit, waarom zou je leraar worden als je het toch niet leuk vind. Niet voor het geld in ieder geval want het verdiende nou niet echt fantastisch. Ze zouden het moeten afschaffen; oude, chagrijnige mannen voor de klas zetten. Ik bedoel ga gewoon met pensioen. Ik glimlachte breed en stapte samen met lesray de klas binnen en zei zo opgewekt mogelijk. “Goedemorgen Tarweman!” Ik kreeg een afkeurende blik van hem en ging lachend met Lesray zitten.

“Dit wordt nog een leuke les.” ik knipoogde naar haar en zij knipoogde terug. Ik glimlachte, Meneer Tarweman zag er wanhopig uit. Hij streek geërgerd met zijn hand over zijn kale hoofd en keek ons kwaad aan. We waren nu al 5 minuten non-stop aan het praten. Hij probeerde ons stil te manen maar niemand had echt zin om stil te zijn. Meneer Tarweman gaf bijna nooit straf, dat was één van zijn betere eigenschappen. Hij was veel te bang voor ons om straf te geven.

“Weet je wat er gister gebeurde?” vroeg ik aan Lesray. Ze schudde haar hoofd en keek me nieuwsgierig aan.

 “Nou Justin en ik gingen gister zwemmen. En ik was toen even aan het praten met een jongen waar ik tegenop gebotst was. Je kent me, ik ben een echte kluns,” we begonnen beide lachen.

“Ja dat weet ik inderdaad,” zei ze hinnikend van het lachen. “En toen kwam Justin eraan gelopen, en weetje. Hij was jaloers. De Justin was jaloers!” zei ik vrij hard. Een paar mensen keken onze kant uit en ik keek ze nijdig aan. Ik had geen behoefte aan luistervinkjes. Ik draaide me weer om naar Lesray en glimlachte naar haar. “Natuurlijk is hij jaloers, ik zou ook niet willen dat als ik zo’n lekkertje als jou aan de haak geslagen had dat iemand anders haar zou stelen.” Ik giechelde en ze knipoogde me toe. “Moet jij zeggen. Jij bent de mooiste hier hoor.”

Ik voelde me al veel beter als vanochtend. School deed me goed, even wat afleiding. Mijn vriendinnen konden me altijd op vrolijken en ik was niet zo iemand die bleef baden in medelijden. Nadat ik en Lesray een discussie hadden gevoerd over wie er nou mooier was hadden we nog maar 5

Kirsten:

Ik kwam de klas binnen en zuchtte diep. Door dat het zo ver lopen was, was ik nu als laatste. Ik ging zitten aan een lege tafel naast, raad eens, nog een lege tafel. Hm…blijkbaar was ik toch nog niet de allerlaatste. Ik keek de klas rond om te kijken of ik zag wie er miste. Maar dat was vrij lastig aangezien ik niet elke les dezelfde klas had. Ik zuchtte diep en keek naar de lerares die met de les begon. Misschien zou diegene wel niet komen want als hij of zij ziek was, tja dan zat ik de hele les alleen. Gezellig achterin een hoekje, proef het sarcasme. Mijn lerares, Mevr. Bus begon te vertellen over de renaissance. Wie had ooit dit lesrooster bedacht, ik bedoel geschiedenis als eerste vak op een dag. Wilde ze ons dood hebben?  Ik zuchtte nog eens en steunde met mijn hoofd op mijn handen. Ik probeerde geïnteresseerd te luisteren naar wat ze vertelde maar dat was echt onmogelijk.

Na nog tien saaie minuten werd er geklopt op de deur. Hopend keek ik op. Misschien toch nog een laatkomer die mij kwam vergezellen. “ja?” klonk de snerpende stem van Mevr. Bus. De deur ging langzaam open en er verscheen een licht getinte jongen met fel groene ogen. Ik glimlachte, dit kon nog eens interessant worden. Hij gaf een briefje aan de lerares en liep vervolgens naar de lege plek naast mij. Mevr. Bus las het briefje vluchtig door en knikte toen. Ze schraapte haar keel en begon weer te vertellen over de renaissance. Ik keek opzij naar de jongen. “Hey,” fluisterde ik. Hij draaide zijn hoofd om en keek me minachtend aan. “Hoi,” zei hij kortaf.

Ik knipperde even met mijn ogen. Zo iemand had een ochtend humeur. En hij had nog niet eens die tien minuten vol marteling moeten doorstaan. Ik keek maar weer voor me uit. Opeens herinnerde ik het me weer. Hij heette Alexo. Hij zat pas een jaar op deze school, hij was na de zomervakantie ingestroomd. Voor de rest wist ik eigenlijk niks over hem. Hij was meestal met zijn vrienden en voor de rest praatte hij nooit tegen andere. Ik gaapte met mijn hand voor mijn mond en staarde uit het raam. Nu had ik iemand naast me zitten was het zo’n - ja hoe zou ik het omschrijven.-ijdele mooiboy was wel gepast. Zoals hij eruit zag, alsof hij door een ringetje gehaald kon worden. Met zijn zwarte haren die warrig stonden maar toch nog steeds heel netjes waren. Ik wou dat ik zo wakker kon worden. En zijn zacht roze, bijna perzik achtige, lippen die er sterk en zacht tegelijk uitzagen. “Wat zit je nou te staren!” snauwde hij. Ik schudde even mijn hoofd om uit de trance te komen. Ik had niet eens door gehad dat ik hem zo aan het aanstaren was geweest. Mijn wangen kleurde rood en snel keek ik weer uit het raam. 

____________________________________________________________________________

Lekker lang stukje hè?  Was echt heerlijk aan het tikken. ik weet het, het is niet een heel spectaculair hoofdstuk maar die heb je soms ook nodig. Super bedankt voor de votes, dat stimuleert me echt. ik weet niet of jullie het al gezien hadden maar ik ben ook begonnen aan mijn tweede boek . het idee zat al een paar weken in mijn hoofd dus ik ga daar ook aan schrijven. Het heet. 'Arlynn'  en kunnen jullie de foto's met personaes zien of niet. of ligt dat aan mijn mobiel? 

Hopen om de twintig votes te halen. en het liefst zelfs meer. Ook 200 reads zou fantastisch zijn. 

dus Vote comment en share! 

Iloveyouguyzz!