Not the only one

Hoofdstuk 21

Misschien hebben sommige van jullie het niet gezien maar één of 2 hoofdstukken geleden had ik jullie gevraagd of ik een weerwolf of leraar-leerling verhaal moest gaan schrijven. Het is uiteindelijk het leraar verhaal geworden. Op dit moment zijn er twee hoofdstukken al gepost. 
Het boek heet: 'Oh, I'm sorry mister not so innocent' En dit is de beschrijving: 

Op de eerste schooldag na de vakantie kondigt Yara aan dat de nieuwe leraar Engels een 'lekkertje van niveau 10' is. Eleanor kon niet begrijpen dat ze zo over een leraar kon praten. Maar als ze hem ziet snapt ze het opeens helemaal. Dat ze de weddenschap met Yara verloren heeft maakt haar niet uit. Maar wat moet ze met haar gevoelens die ze zo hevig probeert te onderdrukken?

Het zou super tof zijn als jullie een kijkje zouden willen nemen!

[toewijding aan: 

Hoofdstuk 21

Kirsten:
“Dus Christina trekt bij ons in. Ik wil niet meer dat ze zoveel heen en weer moet rijden en zo vaak haar kinderen voor mij alleen laat. Dus dit leek ons de perfecte oplossing,” zei mijn vader stralend. Mijn mond viel open.  Ze gingen niet trouwen maar er was niet veel verschil. Ze zou bij ons komen wonen. Wacht eens even, kinderen?! “Maar dan zijn haar kinderen toch juist alleen als ze hier komt wonen,” zei ik langzaam. “Nee juist niet, want die trekken ook bij ons in. Haar zoon zal ook in het oude huis blijven wonen. Hij is achttien dus dan heeft hij een plekje voor zichzelf. Maar in principe hebben we er genoeg ruimte voor!” zei mijn vader enthousiast. Ik voelde iets nats over mijn wang glijden terwijl ik hem in shock aanstaarde. “Wie komen er allemaal bij ons wonen,” zei ik emotioneel. Ik veegde snel met mijn hand over mijn ogen. Ik wilde niet dat ze zagen dat ze mijn leven zo zouden verpesten. Ik vond mijn moeder heel lief maar ze was gewoon te chaotisch, we konden het niet geweldig vinden en mijn vader was de enige waarbij ik me echt thuis voelde. En nu ging hij het allemaal door de war gooien! Ik begroef mijn gezicht in mijn handen toen ik meer nattigheid voelde. Ik kon de tranen niet meer tegenhouden en barsten in snikken uit. Ik hoorde een stoel verschuiven en iets daarna wreef er een warme hand over mijn rug. “Hey, ik weet dat het moeilijk is,” hoorde ik tot mijn verbazing Christina zeggen. Ze kwam naast me zitten en ze trok me in haar armen. En op dit moment maakte het me niks uit dat het Christina was. Ik begroef mijn gezicht in haar hals en snikte verder. “Shhh, het komt goed. Ik weet dat het een grote verandering is maar ik beloof je dat ik je echt zal gaan behandelen als mijn eigen kind,” zei ze liefdevol. Maar dat was het hem nou juist. Ik wilde helemaal geen nieuwe moeder. Ik wilde mijn eigen moeder en vader, snapte ze dat dan niet?  “Je kunt het vast goed vinden met mijn dochter,” zei ze terwijl ze over mijn rug bleef wrijven. Ik keek op naar haar. “Wie is je dochter?” vroeg ik terwijl ik nog eens met mijn handen in mijn ogen wreef. “Je zal haar binnenkort ontmoeten. Zij komt vanavond bij ons eten samen met haar broer, zij heeft de zelfde leeftijd als jou!” Ik knikte en haalde diep adem. “Wanneer trek je bij ons in?” vroeg ik toen. “Over een week, we willen zo snel mogelijk bij elkaar zijn,” zei ze terwijl ze een blik op mijn vader wierp. Hij knikte bevestigend en stond toen ook op. Hij trok me overeind en nam me in zijn armen. “Je zult altijd mijn kleine meisje blijven Kiri, dat weet je toch?” Hij drukte een kus op mijn voorhoofd en ik knipperde even met mijn ogen. Ik ging dichterbij hem staan en liet mijn lichaam rustig ontspannen in zijn warme knuffel. “Ja papa,” zei ik na een tijdje toen het snikken had afgenomen. “We zullen een nieuw gezin zijn maar ik weet zeker dat je je hier ook thuis zal voelen. Je mag je eigen kamer houden, het enigste wat ik van je vraag is dat je Christina’s gezin een kans geeft. Zij zullen ook moeten wennen aan het nieuwe gezin. Het is voor iedereen eng, maar het komt helemaal goed,” zei hij geruststellend. Hij aaide door mijn haar en ik glimlachte licht naar hem. Ik gaf hem een kus op zijn wang en bleef nog even lekker bij hem staan. “Ga je maar even lekker douche en ontspannen. Om half 7 komen de kinderen van Christina dus zorg er wel voor dat je klaar bent om avond te eten,” zei hij terwijl hij me weer los liet. “Is goed papa,” zei ik. Ik draaide me om en liep de woonkamer uit.

Yvonne:

Ik werd helemaal rood en keek snel naar buiten. Alexo kwam ik altijd tegen op de juiste momenten. Hij had zo’n warme persoonlijkheid, hij stelde me op een vreemde manier altijd op me gemak. Net zoals Justin dat kon. Niet aan Justin denken, zei ik streng tegen mijzelf. Alexo zetten de radio aan en begon zacht mee te neuriën. Ik keek opzij en zag dat hij concentreert uit het raam keek. Hij hield alles goed in de gaten en hij leek helemaal in zijn element te zijn. Het zou wel horen bij het mannelijk ras om auto rijden leuk te vinden. Het leek me eigenlijk ook wel spannend. Ik bleef naar Alexo kijken terwijl hij op de weg lette. Ik had pas door dat we bij Alexo zijn huis waren toen ik de auto voelde stoppen. Alexo draaide zijn hoofd en keek me grijzend aan. “Heb je genoten van de rit?” zei hij plagend. Ik keek snel weg en knikte. “Dat dacht ik al,” hij stapte de auto uit en liep naar mijn kant. Hij opende de deur voor me. Ik glimlachte breed en stapte toen ook uit. “Wat een gentleman,” zei ik grinnikend. Hij pakte mijn hand vast, zijn hand voelde warm en beschermend aan. Hij trok me zachtjes mee naar zijn voordeur en opende hem met de sleutel. Toen de deur open ging keek ik nieuwsgierig zijn huis in. Het zag er niet heel groot uit maar ik voelde me er meteen thuis. Het was met warme lichte kleuren ingericht. De muren waren een zachte kleur geel en de meubels zagen er comfortabel uit. “Je huis is echt heel mooi,” zei ik onder de indruk. “Het is niet mijn huis hoor, ik woon nog steeds met mijn zusje en moeder,” zei hij. Ik knikte en ging op de bank zitten. hij ging naast me zitten en keek me aan. “Vertel me nu eens waarom je zo van slag was in de Starbucks,” zei hij zacht. Ik keek hem even ongemakkelijk aan en vroeg me af of ik hem de waarheid moest vertellen. Misschien maakte ik het alleen maar erger of misschien vond hij dat ik me aanstelde. Stelde ik me aan? Ik keek hem even wanhopig aan. Hij legde zijn hand op mijn rug en begon langzaam rondjes te wrijven met zijn duim. “Rustig maar, ik zal je niet uitlachen. Ik beloof het,” zei hij toen bezorgd. Ik besloot op dat moment dat ik hem zou vertrouwen. Hij had me per slot van rekening mee genomen naar zijn huis en ik was hem wel iets verschuldigd. “Ik weet niet hoe ik het moet vertellen,” gaf ik toen toe. Hij knikte langzaam. “Begin bij het begin,” zei hij toen. Daar dacht ik even over na, het begint op de dag nadat mijn moeder me had verteld dat ze kanker had. Moest ik dat erbij vertellen? “Mijn moeder heeft kanker,” begon ik. Mijn stem trilde omdat ik moeite had niet meteen weer in huilen uit te barsten. Alexo’s ogen verwijde en hij trok me bij hem op schoot. “Wat erg voor je,” zei hij medelevend. “Maar dat is niet het gene waarom ik huilde in de Starbucks,” zei ik terwijl ik de tranen nu voelde stromen. “Ik had het Justin verteld op school, dat mijn moeder ziek was. Hij stelde voor om te gaan spijbelen om me op te vrolijken. Maar ik durfde het niet. Ik kon het niet!” snikte ik nu luider. Alexo knikte en bleef rustig wrijven. Het moedigde me aan om verder te gaan, wat ik ook deed. “Hij dacht dat ik hem niet vertrouwde, en nu is hij boos. En ik wist niet wat ik moest doen. Mijn stem werkte niet en ik wilde hem vertellen dat ik hem vertrouwde maar hij was al weg. En nu hebben we ruzie, maar ik weet niet hoe ik het moet goed maken. En vandaag zag ik hem bij de Starbucks maar dan met een ander meisje. Ze was veel mooier dan mij en ik denk dat Justin me niet meer wilt!” ik legde mijn hoofd in zijn nek holte en Alexo aaide over mijn achterhoofd. “Shh, rustig maar. Het is vast niet wat het lijkt. Hij is gek op je, hij wil je vast net zo graag terug als jij hem,” zei hij sussend. “Denk je dat?” zei ik hoopvol. Ik hief mijn hoofd op om hem aan te kijken. Ik zag dat ik een natte plek in zijn shirt had gecreëerd. “Natuurlijk,” zei hij met een vaste stem. En op dat moment geloofde ik hem. 

____________________________________________________________________________

Vorig hoofdstuk stond ik #96 en nu sta ik gewoon #47. Dat vind ik echt zo gaaf! Ik had nooit verwacht dat ik zoveel lezers zou krijgen en dat mijn verhaal zo'n succes zou worden. Dus ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie votes en positieve reacties! Ik hoop nu in de top 40 van romantiek te komen. Ik ben jullie super dankbaar! Jullie zijn de beste ;)

Vote, comment and share!