Bab 4💔

2.7K 287 45
                                    

KAMI  berdua  tiba  di  kubur  arwah  ayah  Nash.  Nash  nampaknya  baru  saja  selesai  membaca  yassin  untuk  arwah  ayahnya  sementara  aku  sedang  mengutip  daun  -  daun  kering  yang  jatuh  di  atas  kubur  arwah  ayahnya.

“Jangan  cabut  rumput”.  Tak  jadi  aku  hendak  mencabut  rumput  apabila  Nash  melarangku.

“Kenapa?  Aku  nak  bersihkan  kubur”.

“Kubur  memanglah  bersih  tapi  kau  cabut  rumput  yang  berzikir  untuk  ayah  aku.  Rumput  ni  tambah  pahala.  Aku  pun  bukan  boleh  melawat  dia  hari  -  hari  sebab  aku  sibuk  dengan  ibu  dan  adik  aku”.  Katanya  dengan  lembut.

“Oh…”

“Maaf,  aku  tak  tahu”.  Gumamku  perlahan.

“Tak  apa.  Aku  tak  salahkan  kau”.  Balasnya  bersama  -  sama  senyuman  manis.

“Kau  nak  tahu  kenapa  aku  bersungguh  sangat  pada  kau?”

“Kenapa?”

“Kau  ada  datang  melawat  ke  rumah  aku  bersama  -  sama  walid  dan  ummi  kau  sewaktu  kau  berusia  satu  tahun.  Waktu  tu,  ummi  kau  tengah  mengandung  adik  bongsu  kau.  Pertemuan  pertama  kita  di  situ”.

“Aku  tak  ingat”.

“Memanglah  kau  tak  ingat  sebab  waktu  tu  kau  masih  kecil.  Tapi,  waktu  kecil  pun  kau  kena  jerkah  dengan  walid  kau  kan?  Seingat  aku  kau  tak  sengaja  terpecahkan  pasu  yang  ayah  belikan  pada  ibu.  Aku  tak  kisah  pun  pasal  pasu  tu  sebab  nyawa  kau  lebih  penting.  Pasu  tu  besar  berbanding  kau  yang  kecil.  Aku  lega  sebab  aku  sempat  tarik  kau  jauh  dari  pasu  tu  kalau  tak  aku  takkan  jumpa  Luna  yang  cantik  ni”.  Tutur  Rizq  bersama  -  sama  senyuman  manis.

Aku  menguntumkan  senyuman  nipis.

Nampaknya,  waktu  aku  kecil  pun  walid  dah  bencikan  aku.

“Walid  kata  aku  ni  kesilapan.  Aku  tak  sepatutnya  lahirnya  tapi  ummi  nak  aku  juga  jadi  walid  bencikan  aku  sebab  aku  ni  anak  yang  dia  tak  nak.  Dia  nak  anak  perempuan  seorang  aje.  Aku  ni…”  Aku  teresak  kecil.

“Aku  ni  beban…”  Kataku  lirih.

“Hey,  kau  bukan  beban.  Kau  anugerah,  Luna.  Orang  yang  dekat  dengan  kau  sentiasa  akan  berasa  gembira.  Orang  yang  berkawan  dengan  kau  sentiasa  akan  berasa  selesa.  Kau  bukan  beban.  Orang  yang  tuduh  kau  beban  tu  ialah  bebal”.  Pujuknya.

Aku  diam.

Tapi,  susah  sangat  ke  walid  nak  sayangkan  aku?

Aku  tak  nak  perkara  lain  selain  disayangi  walid.  Aku  nak  rasa  juga  macam  mana  Kak  Raifa  disayangi  walid.

 “Kau  kuat,  Luna”. 

“Tolong  janji  dengan  aku  untuk  kembali  tahun  depan.  Kau  bawa  aku  keluar  dari  sini,  Nash”. 

“Aku  janji.  Tapi,  kau  tolonglah  bertahan.  Takdir  bukan  milik  kita  jadi  jangkaan  aku  untuk  bertemu  dengan  kau  secepat  yang  mungkin  pada  tahun  depan  agak  nipis.  Aku  tetap  akan  bertemu  kau  tak  kira  apa  pun  sebab  aku  cintakan  kau.  Aku  akan  berusaha  bantu  kau”.

NASH: Hero Si Sweet DevilishWhere stories live. Discover now