“သားေရ…ျမန္ျမန္လာေလကြယ္။ေမေမတို႔ေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္။”
ေဒၚေကသြယ္တစ္ေယာက္ အိမ္ထဲကထြက္မလာနိုင္ေသးသည့္ သားျဖစ္သူ ‘ေနမင္းခ’ကို လွမ္းေခၚလိုက္ျခင္းပင္…။ သားျဖစ္သူဟာ သိပ္ကိုေခါင္းမာလြန္းသည္။တိတိက်က်ေျပာရရင္သိပ္ကိုအစြဲအလမ္းသံေယာဇဥ္ႀကီးသည္။
အခုကြၽန္မတို႔က အိမ္ေျပာင္းေ႐ႊ႕မလို႔ေလ။ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက အစိုးရဝန္ထမ္းဆိုေတာ့ အၿမဲလိုလိုေျပာင္းေ႐ႊ႕ေနခဲ့ရေပမယ့္ ဒီေနရာေလးမွာေတာ့ ၅ႏွစ္ေလာက္ ေနထိုင္ခဲ့လိုက္ရတယ္။ဒီေတာ့ သားမေျပာနဲ႕ ကြၽန္မေတာင္ ဒီေနရာေလးကို သံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္။ဒီေနရာေလးမွာက သားေလးသိတတ္စအ႐ြယ္ကတည္းကေနထိုင္လာခဲ့ၾကရတာေလ…အခုဆိုသားေလးေတာင္ ၁၀ႏွစ္သားေရာက္ေနၿပီ။ကြၽန္မလည္း ဘယ္ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခ်င္ပါ့မလဲ။ဒါေပမယ့္ အစိုးရဝန္ထမ္းကို အိမ္ေထာင္ဘက္ေတာ္ထားမွေတာ့ တာဝန္အရ မေျပာင္းေ႐ႊ႕လို႔မွမျဖစ္ဘဲကိုး။
သားဟာလည္း ဒါကိုပဲ အၿမဲဂ်စ္က်ေနေတာ့သည္။ဒီကေနမေျပာင္းခ်င္ေၾကာင္း၊သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ မခြဲနိုင္ေၾကာင္း…စသည္ျဖင့္ေပါ့။သားေလးကို ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာေပမယ့္လည္း သားေလးက အခုခ်ိန္ထိ လက္ေလွ်ာ့ခ်င္ေသးပုံမေပၚ။အားမသန္လို႔သာ မာန္ေလွ်ာ့လိုက္ရပုံေပၚသည္။သားေလး ဟိုေရာက္ရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ႕ ေပ်ာ္နိုင္ေလာက္မွာပါေလ။
အိမ္ထဲမွ ေျခေဆာင့္ကာ မႈန္ကုတ္ကုတ္ျဖင့္ ထြက္လာသည့္သားကိုၾကည့္၍ ကြၽန္မခပ္ေရးေရးေလးၿပဳံးမိေသးသည္။ဘယ္ေလာက္ပဲ မေျပာင္းေ႐ႊ႕ခ်င္ေၾကာင္းျငင္းဆန္ေနပါေစ…တကယ္ေျပာင္းရမွာသိထားသူမို႔ သူ႕ကိုယ္သူ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ျပင္ထားဖို႔ေတာ့ မလစ္ဟင္းခဲ့ပါေလ။
ကားထြက္လာသည့္တိုင္ သားမွာက်န္ခဲ့တဲ့ပုံရိပ္ေလးေတြကို ႏွေျမာတသျဖင့္ လည္ျပန္တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေနေသးသည္။ကြၽန္မလည္း သားေလးအတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။သားေလးဟာ သိပ္ကိုအေဖာ္မက္တယ္ေလ။အခုေတာ့ သူ႕အေပါင္းအေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခြဲခြာရေတာ့ သူလည္းဝမ္းနည္းေနရွာမွာေပါ့။
BẠN ĐANG ĐỌC
ချင်းတွင်းသက်သေ(ခ်င္းတြင္းသက္ေသ) COMPLETED
Lãng mạnလရောင်ဆိုတာ နေမင်းကြီးဆီကမှ အလင်းပြန်ထွန်းလင်းရတဲ့အမျိုးမဟုတ်လား။ အဲ့လိုပဲ လရောင်ရဲ့ဘဝမှာလည်း ကိုနေမရှိလို့မဖြစ်ဘူး။ ကျေးဇူးပြုပြီး လရောင်ရဲ့ဘဝထဲကနေ ထက်ပြီးထွက်ခွာမသွားပါနဲ့တော့နော် လေရာင္ဆိုတာ ေနမင္းႀကီးဆီကမွ အလင္းျပန္ထြန္းလင္းရတဲ့အမ်ိဳးမဟုတ္လား။ ...
