"အေနာက္ေျမာက္တိုင္းေဒသႀကီးမုံ႐ြာၿမိဳ႕မွ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါ၏" ဆိုတဲ့ မုခ္ေပါက္ႀကီးက ရင္အစုံကိုအစိမ္းလိုက္ခြဲေနသည့္ႏွယ္ တဆစ္ဆစ္နာက်င္ရသည္။အခုခ်ိန္ဆို လေရာင္ေလးလည္း သိၿပီးေလာက္ေရာေပါ့။လေရာင္ေလး ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္ေနရွာမလဲ။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုတမ္းတေနရွာမလား။
ဒါမွမဟုတ္ သာမာန္အေျခအေနေလာက္ပဲလား။
ရင္နာစြာဆုေတာင္းမိသည္ကား
လေရာင္ေလး ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ မခံစားရပါေစနဲ႕ဟုပါ။
"သား…"
ေဘးက ေမေမကေခၚလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လွည့္ၾကည့္ျဖစ္သည္။
ေမေမက ကြၽန္ေတာ့္အား သူ႕ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ေတာ့ မာေက်ာဟန္ တင္းခံဟန္ေဆာင္ထားသမွ်ဟာ ပြင့္ထြက္၍လာရသည္။
ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ အသံတိတ္ရွိုက္ငိုမိသည္။ေမေမကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေလးအားပြတ္သက္ေပးရင္း သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ငိုေကာင္းငိုေနေပလိမ့္မည္။
"လေရာင္ေလးကို သိပ္လြမ္းတာပဲ ေမေမရယ္။"
ကြၽန္ေတာ္ကေျပာေတာ့ ေမေမက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေလးအား ခပ္ဖြဖြေလးမ၍ ေမေမသိေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ရီေဝတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ၾကည့္လာတယ္။ၿပီးေတာ့ ေမေမ့ႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္လာတဲ့စကားဟာ…
"သားလေရာင္အေပၚ သားသံေယာဇဥ္ႀကီးတာေမေမနားလည္ပါတယ္။"
ေမေမ့အား ညံ့သက္တဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ လေရာင္ေလးအေပၚထားရွိတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို မ်က္လုံးနဲ႕ေျပာျပမိသည္။
ေမေမကလည္း ခပ္ေရးေရးေလးၾကည့္ကာ ခပ္သာသာေလးေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ေမေမနားလည္ပါတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး။
ေရွ႕ကကားေမာင္းေနတဲ့ ေဖေဖ့မွာလည္း ေနာက္ၾကည့္မွန္မွတစ္ဆင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔သားအမိအားၾကည့္၍ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနဟန္ရွိသည္။
(လေရာင္ျဖာ's pov)⏬
ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ရာကနိုးထလာခ်ိန္မွာေတာ့ အခ်ိန္အားျဖင့္ မနက္၁၀နာရီရွိေနေလၿပီ။မေန႕ညက ညသန္းေခါင္ေလာက္မွ အိပ္ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္ခဲ့ရတာဆိုေတာ့ မနက္က်ေစာေစာမထနိုင္ခဲ့ဘူး။
ဒီေန႕က ႐ုံးဖြင့္ရက္ဆိုေတာ့ ေမေမလည္းဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္မွာရွိေနမည္မဟုတ္။
မေန႕က ကိုေန,ေနမေကာင္းသည္မို႔ ဆက္မလည္ေတာ့ဘဲ အိမ္ျပန္ခဲ့လိုက္ရသည္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေန႕ေတာ့ ကိုေနနဲ႕အတူ ေလွ်ာက္လည္ဖို႔ စဥ္းစားမိေတာ့ စိတ္အစဥ္ဟာ ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ရသည္။စိတ္ကူးနဲ႕ပုံေဖာ္ၾကည့္ရသေလာက္ပင္ အေတာ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။
ကိုေန႕ကလည္း ကြၽန္ေတာ္ေျပာရင္ တစ္ခြန္းပဲမို႔ ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္ဖို႔က ၁၀၀ရာခိုင္ႏႈန္းေသခ်ာသည္။
မ်က္ႏွာသစ္၊သြားတိုက္ရင္း တစ္ခါတည္းေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးၿပီးျပန္ေတာ့လည္း အဝတ္အစားေ႐ြးျခင္းကိစၥက အလုပ္ရႈတ္ရပါေသးသည္။
ကိုေနဆိုတဲ့ ကြၽနေတာ္ခ်စ္ရတဲ့လူႀကီးနဲ႕ ေလွ်ာက္လည္ရမည္ပဲမဟုတ္ပါလား။
အားလုံးထဲမွ အဆင္အေျပဆုံးလို႔ယူဆရတဲ့ ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အကၤ်ီေလးနဲ႕ဒူးဖုံး႐ုံေလာက္ထိတိုတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတိုေလးအား ေ႐ြးခ်ယ္ဝတ္ဆင္လိုက္သည္။
နဂိုပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ အသားအေရေလးမို႔ ပန္းေရာင္အကၤ်ီေလးက ကိုယ္ေပၚမွာ ပန္းနံသင့္လွသည္။
ေပါင္ေပၚတဲ့ေဘာင္းဘီမ်ိဳးေတြဝတ္ရင္ မႀကိဳက္တတ္တဲ့ကိုေနက ဒီလို ဒူးဖုံး႐ုံေလာက္ေဘာင္းဘီအတိုမ်ိဳးဆိုရင္ေရာ ႀကိဳက္ပါ့မလား။ဒါေပမယ့္ ေႏြရာသီဆိုေတာ့ ရာသီဥတုကလည္း အေတာ္ပူသည္။ေဘာင္းဘီအရွည္ေတြလည္းမဝတ္ခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီအတိုင္းေလးသာ ထားလိုက္ေတာ့သည္။ျပင္းရွရွအနံ႕အသက္ေတြဆို ႏွာေခါင္းရႈံ႕တတ္တဲ့ကိုေနက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္သင္းနံ႕ေလးကိုေတာ့ ႀကိဳက္သည္တဲ့ေလ။ဒါ့ေၾကာင့္ဆြတ္ဖ်န္းေနက် သနပ္ခါးေရေမႊးေလး ခပ္သင္းသင္းအေနအထားေလးဆြတ္ဖ်န္းလိုက္သည္။
ေခါင္းလိမ္းဆီအျဖစ္ကေတာ့ ကိုေနႀကိဳက္တတ္တဲ့ အုန္းဆီေလးကိုသာ ခပ္ပါးပါးေလးလိမ္းျဖစ္သည္။
မ်က္ႏွာနဲ႕ခႏၲာကိုယ္အတြက္ကေတာ့ သုံးေနက် နို႔ Creamေလးကို လိမ္းျဖစ္သည္။
အားလုံးျပင္ဆင္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ မွန္မွတစ္ဆင့္ျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ပုံရိပ္အားၾကည့္၍ အေတာ္ေက်နပ္သြားသည္။
အေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ငါေလးပဲ။
YOU ARE READING
ချင်းတွင်းသက်သေ(ခ်င္းတြင္းသက္ေသ) COMPLETED
Romanceလရောင်ဆိုတာ နေမင်းကြီးဆီကမှ အလင်းပြန်ထွန်းလင်းရတဲ့အမျိုးမဟုတ်လား။ အဲ့လိုပဲ လရောင်ရဲ့ဘဝမှာလည်း ကိုနေမရှိလို့မဖြစ်ဘူး။ ကျေးဇူးပြုပြီး လရောင်ရဲ့ဘဝထဲကနေ ထက်ပြီးထွက်ခွာမသွားပါနဲ့တော့နော် လေရာင္ဆိုတာ ေနမင္းႀကီးဆီကမွ အလင္းျပန္ထြန္းလင္းရတဲ့အမ်ိဳးမဟုတ္လား။ ...
