ကြၽန္ေတာ္အိပ္ရာမွ တစ္ဖန္ျပန္နိုးလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကိုတိုးဝင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့လေရာင္ေလးကိုေတြ႕ရတယ္။ရင္ေတြခုန္လိုက္တာကလည္း အရမ္းပါပဲ။နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန၄နာရီအခ်ိန္ရွိၿပီဆိုေတာ့ ေဖေဖလည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့။
ဒါ့ေၾကာင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္ဆင္းဖို႔ လေရာင္ေလးအား ခပ္ဖြဖြေလူဖယ္လိုက္ရင္း နဖူးေလးအား ျမတ္နိုးစြာတစ္ခ်က္ခိုးနမ္းခဲ့မိလိုက္တယ္။ခပ္ရိပ္ရိပ္ေလးၿပဳံးေယာင္သန္းသြားတဲ့လေရာင္ေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးအားျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ရေပမယ့္ လေရာင္ေလးရွက္သြားမွာစိုး၍ ဒီတိုင္းမသိသလိုသာေနခဲ့လိုက္တယ္။
ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္စကားေျပာေနၾကတဲ့ ေဖေဖနဲ႕ေမေမ့ကိုေတြ႕ရတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္သြားတဲ့ ေဖေဖကပဲ ကြၽန္ေတာ့္အား စကားဝိုင္းထဲသို႔ပါဝင္ေစခဲ့တယ္။
"ေဖေဖ့အလုပ္က အေရးတႀကီး project တစ္ခုေၾကာင့္ ေဖေဖရာထူးတိုးနဲ႕ မႏၲေလးကိုေျပာင္းရမယ္ သား။"
ေဖေဖ့ဆီကၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ႏွလုံးသားဆီက နင့္ေနေအာင္ေအာင့္သြားရသည္။ကံၾကမၼာႀကီးက သိပ္ရက္စက္တယ္ဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္ လေရာင္ေလးကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးကို ဒီေန႕မွ ေသေသခ်ာခ်ာခံစားသိရွိလိုက္ရတာေလ။အခု ကြၽန္ေတာ္နဲ႕လေရာင္ေလးကိုခြဲေတာ့မယ္ေပါ့။ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ လူေတြကေျပာၾကတာကိုး။
ကံၾကမၼာႀကီးက အသံထြက္ၿပီးရယ္ရေလာက္ေအာင္ ဟာသဆန္တယ္တဲ့။
ငယ္ငယ္ကလို မေျပာင္းခ်င္လို႔ ငိုယိုဂ်စ္က်ၿပီး ေပကပ္ကပ္လုပ္ေနရေအာင္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္အသက္အ႐ြယ္နဲ႕မအပ္စက္ေတာ့ဘူးေလ။ဒါ့ေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္ေနဟန္နဲ႕ အေမးစကားတစ္ခြန္းကိုသာ ေဖေဖ့အားေမးခဲ့လိုက္တယ္။
"ဘယ္ေတာ့လဲ ေဖေဖ။"
"မနက္ျဖန္ပဲသား။"
ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေျပာနိုင္စရာစကားတစ္ခြန္းမွ မရွိေတာ့ပါဘူး။ေနရာကေနပဲေျဖးေျဖးခ်င္းထရပ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အခန္းရွိရာ အေပၚထပ္သို႔သာ စိတ္လက္ေလးလံစြာတက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္။
أنت تقرأ
ချင်းတွင်းသက်သေ(ခ်င္းတြင္းသက္ေသ) COMPLETED
عاطفيةလရောင်ဆိုတာ နေမင်းကြီးဆီကမှ အလင်းပြန်ထွန်းလင်းရတဲ့အမျိုးမဟုတ်လား။ အဲ့လိုပဲ လရောင်ရဲ့ဘဝမှာလည်း ကိုနေမရှိလို့မဖြစ်ဘူး။ ကျေးဇူးပြုပြီး လရောင်ရဲ့ဘဝထဲကနေ ထက်ပြီးထွက်ခွာမသွားပါနဲ့တော့နော် လေရာင္ဆိုတာ ေနမင္းႀကီးဆီကမွ အလင္းျပန္ထြန္းလင္းရတဲ့အမ်ိဳးမဟုတ္လား။ ...
