Stockholm Syndrome {Voltooid}

27. Irresistible

P. O. V Rosalin
Het is avond en we zijn op de meidenkamer. Gewoon omdat het daar het veiligst is vanwege Zayn. Niemand slaapt hoe laat het dan ook is. 'ik ben nog steeds boos op jullie' zegt Merel. 'jouw probleem' zeggen Joyce en ik tegelijk. Merel draait mokkend weg. Ik zit bij Joyce op bed we hebben een beetje gepraat over de situatie waar we in zitten. Over de leuke en de minder leuke dingen. Maar ook hoe onze karakters zijn veranderd. Het is fijn zo met iemand te kunnen praten in plaats van alles in je hoofd opgekropt te hebben. 'wat nou als alles over is dat Harry en Louis ons nou dumpen?' Vraagt Joyce uit het niets. 'vast niet Harry wou vanmiddag nog een selfie met jou voor op insta, daar hoef je je echt geen zorgen om te maken'. 'maar wat nou als het alleen voor de show is om het echt te lijken? '. Ik pak haar handen. 'jij gaat nu even goed naar mijn luisteren, Harry zal jouw niet dumpen, oké?, daar zijn jullie veel te schattig voor'. Ze knikt. Ik geef haar een knuffel en ze knuffelt terug. 'ik ga slapen hopen dat het lukt'. Ik loop naar mijn bed en ga slapen. Op naar morgen.

P. O. V. Harry

Ik ben al vroeg wakker. Ik loop in de keuken en bak eieren en maak toast. Ik loop in mijn badjas met daaronder een hemd en een boxer. Ik hoor mijn mobiel trillen en loop er naar toe. Ik heb weer een like op de foto van mij en Joyce. Het is een foto waarin ik Joyce een zoen op haar wang geef en haar wangen blozen. Ik glimlach elke keer als ik die foto zie. Ik hou zo veel van haar. Ik wil haar nooit meer laten gaan. Nooit meer! Zelfs niet als de maand voorbij is. Ze word steeds sneller mijn leven. Ik wil haar wel wat meer vrijheid geven, maar ik ben snel bang dat Zayn bij haar is. Nadat Zayn haar bijna had verkracht (voor de tweede keer) wil ik haar nooit meer uit het oog verliezen. Wat moeilijk is, omdat ze niet altijd bij mij wil zijn (vooral nachts, want dan krijgen we ruzie met Roos). Dus ik moet het maar accepteren. Gelukkig is Zayn een hele erge uitslaper, Joyce ook wel, maar niet zo erg als Zayn.
Liam komt de keuken binnen lopen. 'Moge Hazz' hij gaat met zijn hand door mijn haren. 'Moge' zeg ik terwijl ik mijn haren weer goed wil leggen. 'Oeh wat maak je?' Hij kijkt geïnteresseerd in de pan met eieren. 'Iets!' Ik duw hem weg. 'Kijk jij of de dames wakker zijn?' 'Je kent ze, die slapen nog wel' Liam glimlacht. Ik lach, 'ja klopt'. 'Wat lach jij?' Vraagt Liam verbaast. 'Niets...' Ik ga verder met koken. 'Jij bent echt gek op die meid' lacht hij. Ik voel mijn wangen rood worden. 'Jullie zien er echt schattig uit samen' zegt hij met een grijns van hier tot Tokyo. 'Tanx Li, ik wil haar echt nooit meer kwijt' lach ik.
Er loopt een zombie de keuken binnen. Ik wil gaan schreeuwen, maar dan zie ik dat het Niall is. 'Goeie moge Niall' lacht Liam. 'Zombie!' Roep ik lachend. 'Heel grappig' antwoordt Niall bot. 'Wat is er met jou aan de hand?' Vraagt Liam verbaast. 'Ik ga dood' zegt hij kortaf. 'Waarom?' Vraag ik. 'Dat wil je niet weten...' Zucht hij en hij loopt naar de woonkamer. Niet veel later hoor ik hem op de bank ploffen. 'Arme jongen...' Zucht Liam.

P.O.V. Niall

Ik plof op de bank. Ik voel me vreselijk. Ik heb wallen onder mijn ogen en mijn haar zit door de war. Ik heb niet geslapen, allemaal door gister avond...
~~~~~~flashback~~~~~~~
Het is 23:36 's avonds. We lopen met z'n allen naar boven. Ik loop vlak achter Serena. Haar haren vliegen heen en weer over haar rug. Ik moet me inhouden, anders zou ik er nog mee gaan spelen. Ik vind het zo mooi! Alles aan haar vind ik mooi. Ze is gewoon de perfecte meid voor mij. Ze is eigenwijs, vrolijk - niet als ik of de andere jongens erbij zijn, maar tegen Merel en Maud wel -, aardig -tegen Merel en Maud dan- en druk! Net als ik! Ze doet eigenwijs tegen ons, maar dat vind ik wel leuk. Het nadeel is wel dat ze boos wordt als ik lach als ze eigenwijs doet. Ik wil haar gewoon vertellen wat ik voor haar voel, maar dat durf ik niet.
We lopen door de gang. Ik slik en besluit het toch te doen. Ik pak haar hand van achter. 'Kom eens' fluister ik in haar oor. Ze knikt simpel en we lopen een kamer binnen. Het is de logeer kamer van Lou, die soms komt logeren. Ik loop voorop naar de balkondeuren en opende die. We lopen samen het balkon op en ik sluit de deuren achter haar. 'Wat is er?' Vraagt ze kortaf. 'Luister' begin ik. Ik loop naar haar toe en ging ga voor haar staan. 'Ik... Ik...' Ik slik en durf het niet te zeggen. 'Zeg het maar' ik kijk in haar prachtige ogen die glinsterden. 'Ik hou van je' zeg ik snel en zacht. Haar wenkbrauwen gaan omhoog, ze heeft het dus wel gehoord. 'Je... Wat?!' Ze klinkt een beetje boos. 'Ik hou van je! Ik vind je gewoon super!' Zeg ik blij en vol van overtuiging. Dat blijkt het juist erger te maken want ze wordt rood van woede. 'Ik meen het' probeer ik nog, maar ik krijg een klap in mijn gezicht. 'Dat jullie Joyce en Roos nou hebben gehersenspoeld, is hun probleem! Maar probeer het niet bij mij!' Roept ze uit. Ze pakt me bij mijn kraag en duwt me met mijn rug tegen het hekje van het balkon. 'Echt! Probeer het niet bij mij! Vuile homo's!' Roept ze. Elk woord doet me meer en meer pijn in mijn hart. De liefde van mijn leven, staat op het punt om me over de reling van het balkon te gooien en schelt me uit. 'Als je niet zo knap was had ik je naar beneden gegooid' zegt ze wat rustiger. Ze laat me los en loopt naar de balkon deuren. Hoorde ik dat goed? Ze voelt wel wat voor me! Ze vind me knap! Ze is dus alleen boos door dat ontvoeren en alles! Ik loop met een grijns naar haar toe. Ik ga met mijn borst tegen haar rug aan staan. 'Je vind me leuk he' fluister ik terwijl ik mijn handen op haar heupen leg. Ze draait zich met een ruk om en pakt me in een snelle beweging vast en duwt me hard tegen de glazen balkondeuren aan. Het is een wonder dat die niet breken. Dubbel glas he, dan krijg je dat. 'Probeer niet met me te flirten! Zo begon het bij Roos en Joyce ook! Daar trap ik niet in!' Zegt ze kwaad. Haar ogen worden rood van woede. Haar ogen zijn bijna net zo rood als de rest van haar gezicht. Ze trekt me van het raam af en duwt me er weer hard tegenaan. Dat herhaalt ze heel vaak. Steeds ietsjes harder. Ik hoor het glas achter me kraken. 'Sereen... Please!' Het is te laat. Het raam achter me breekt en ik val door het raam op de grond. Serena heeft me net op tijd los gelaten, anders was ze met me mee gevallen. Ze loopt naar me toe en knielt naast me neer. 'En geef me geen bijnaam! Dat mogen alleen vrienden van mij doen!' Zegt ze. Ze staat op en loopt weg.
Ik blijf liggen tussen de glasscherven die om mee heen en onder me liggen. Ik begin te snikken, waarom weet ik niet. Nou eigenlijk wel, omdat de liefde van mijn leven me in elkaar slaat en me uitschold toen ik haar de liefde verklaarde...
~~~~~~einde flashback~~~~~~~
De rest van de nacht lag ik daar. Vanmorgen pas stond ik op en ben ik naar mijn kamer gegaan. Ik voel me vreselijk, en ergens had ik gewild dat ze me van het balkon af had gegooid... Dan voelde ik me nu niet zo...

____________________________________________
Hoi hoi
Na een lang tijd weer een hoofdstuk. Ik wou alleen ff zeggen we niet echt meer titels hebben van 1D liedjes. Maar de titels zullen wel engels blijven (op de eerste 2 na dan).
Wij horen graag of je het leuk vind. En wij zijn altijd in voor ideeën . Als je het leuk vind vergeet dan niet op het vote kopje te klikken. En hopelijk lees je weer het volgende hoofdstuk.

XXX J&R Stylinson