Stockholm Syndrome {Voltooid}

40. Change my mind

P.o.v. Joyce
Eindelijk! De bel gaat wat betekent dat mijn schooldag erop zit. Ik pak mijn jas uit mijn kluis en trek die aan. Ik loop op snel tempo naar buiten, met de hoop dat niemand me ziet. Zodra ik bij mijn fiets aankom, open ik die en doe mijn tas in mijn fietstas. Ik kijk om me heen en zie plots de fiets van Roos staan. Ik besef me nu pas dat ik haar de rest van de dag niet meer gezien heb. Ookal is dat niet zo raar aangezien ze waarschijnlijk woedend op me is na wat ik heb gezegd. Ik stap op mijn fiets en fiets naar huis.
Na ongeveer een kwartiertje kom ik thuis aan. Ik zet mijn fiets in de schuur en loop naar het huis. Ik open de deur en loop naar binnen. Mijn ouders zijn op hun werk dus ik ben alleen. Ik loop meteen naar mijn kamer en plof daar neer op mn bed. Ik pak mijn telefoon en zie dat ik een berichtje heb van Harry.
Harry❤️: hey baby, maud belde me en zei dat je je had gesneden en wat ze moest doen... Waarom baby? Xx Harry
Ik zucht en besluit hem maar te bellen.
P.o.v. Harry
Ik staar naar mijn telefoon en denk terug aan een paar minuten geleden. Maud had me gebeld en was helemaal in paniek. Ze vertelde dat Joyce zich had gesneden, maar dat ze niet wist wat ze moest doen. Ik had gezegd dat ik het wel van haar overnam en daarna hing ik op. Ik word uit mijn gedachten gehaald doordat ik zie dat Joyce me belt. Ik twijfel geen seconde en neem op.
J: hey
H: hey baby! Wat is er gebeurt?
J: Sorry, maar ik heb me gesneden omdat ik in paniek raakte...
H: we hadden toch afgesproken dat we zouden praten?
J: ja, maar dat gaat niet zo makkelijk! Ik zie je waarschijnlijk nooit meer terwijl ik je zo vaak nodig heb...
H: sorry baby, maar doe dit please nooit meer...
J: ik zal het proberen maar dat is moeilijk...
H: waarom heb je het gedaan?
J: niet schrikken... Maar ik heb ruzie met Roos... En dat is mijn schuld...
H: weet je dat zeker? Misschien hebben jullie elkaar niet goed begrepen.
J: ik weet het zeker Hazz!
H: oke... Maar als jullie gewoon weer gaan praten komt het zeker weten goed!
J: denk je?
H: ik weet het wel zeker!
J: dankje...
H: was dat het enige wat je dwars zit?
J: nou... Nee...
H: tell me baby!
J: die pesters waren er weer...
H: wat hebben ze gedaan?
J: me geslagen en getrapt zoals altijd...
H: omg... Gaat het wel?
J: ja... Nu wel
H: baby? Er is meer of niet?
J: ze hebben gezegd dat ze de volgende keer een mes gaan gebruiken... (Ze barst in tranen uit)
H: omg... Baby je moet daar weg! Echt waar!
J: dat gaat niet! Ik moet mijn examen doen en... Het kan niet Hazz... Hoe graag ik het ook wil...
H: ik moet gaan baby... Bel me voortaan als er iets is! Het maakt me echt niet uit wat voor tijdstip het is! Echt niet!
J: oke, ik hou van je Harry!
H: ik hou ook van jou baby!
Ik hang op en staar naar mijn mobiel. 'Hey, gaat het wel?' Vraagt Liam die aan komt lopen. 'Ja... Joyce heeft zich gesneden...' Zucht ik. 'Wat? Waarom?' Zegt hij geschrokken. 'Ze heeft ruzie met Roos en is weer gepest en bedreigt... ' zeg ik. Ik merk nu pas dat ik aan het huilen ben. 'Gast... We moeten echt iets doen... Dit kan echt niet langer voor die meiden...' Zegt hij. 'Dat weet ik... Maar hoe?' 'We bedenken wel iets!' Zegt hij. Ik knik en sta op. Tijd voor een opname...

P.o.v. Rosalin
Ik zit op de bank bij de jongens. Louis staat voor me te ijsberen. 'Hoe heb je het verdomme in je hoofd kunnen halen om je zelf weer te snijden'.' Het spijt me'. 'Als jij het zo graag wil doen, doe het dan maar kom dan niet hij mij mik aan'. Hij gooit allemaal scherpe dingen naar me. 'En nu rot je mijn huis uit'. Ik begin te rennen en te rennen tot ik niet meer verder kan vanwege dat er een ravijn voor mijn voeten ligt. Ik twijfel even en besluit te springen ik heb toch niks om voor te leven.
Ik schiet over eind. Ik pak meteen mijn telefoon ik moet Louis spreken ik weet het niet meer als ik niet net iemand praat ga ik mezelf iets aan doen. Ik druk op het groene hoorntje en als snel krijg ik antwoord.
L: met Louis
R:ik weet het niet meer Lou ik weet het niet meer.
L: wat is er waar ben je.
R: ik ben het meertje in het bos.
L: blijf daar ik kom nu naar je toe en doe geen gekke dingen.

Hij hangt op en ik blijf in paniek achter. Wat moet ik doen? Ik wil zijn reactie niet weten als hij mij zo ziet. Ik wil überhaupt niet dat hij mij ziet.
P.o.v Louis
Ik race naar de deur en trek mijn jas aan. 'Waar ga je heen?' Hoor ik Liam vragen. 'Ik ga mijn vriendin redden van haar ondergang'. 'Jij gaat niet alleen en rijden doe je al helemaal niet'. Hij trekt snel zijn jas aan een pakt zijn auto sleutels. Met 10 min zijn we aan gekomen in het bos. Ik loop voor Liam en zie daar Roos haar levenloze lichaam liggen. 'Nee, Liam ziekenhuis nu'. Ik til haar op en rent naar de auto. Ik zie dat Liam haar tas heeft. Ik bel het ziekenhuis dat we er zo aan komen met iemand die zijn polsen had door gesneden (ik heb gekeken wat de oorzaak is, al zag ik dat al heel snel). We komen aan in het ziekenhuis. Waarna alles heel snel gaat.  Ze wordt uit mijn handen gehaald en op een ziekenhuis bed gelegd. Ik mag niet mee en ga helemaal door het lint. Het is mijn schuld, dus ik moet er bij zijn. Ik moet haar helpen.
_______________________________________
Hoi iedereen
Drama Queen eerste klas hier. Wat een drama de laatste tijd. En we zijn nog lang niet klaar nog lange niet en we zijn nog lang niet klaar want het einde is nog niet daar. Haha fun.
Ik wou mededelen dat we een Twitter account hebben aangemaakt genaamd :" JR-stylinson". Daar zetten we alle meldingen op van onze boeken  die we schrijven op wattpad. Onderander:
Stockholm Syndroom.
Where do broken hearts go.
Ontvoert door 1D?
Lost ft one direction
En
Fireproof.
Hopelijk vinden jullie het nog leuk en zien we jullie op twitter.
En volgende week vrijdag weer een hs.
Xxx J&R Stylinson