Stockholm Syndrome {Voltooid}

21. Live while we're young

P.O.V. Harry

De borden worden neer gezet. We hebben allemaal een wrap met daarin kip. Ik krijg mijn grijns niet van mijn gezicht af. Louis en ik halen een grap met de meiden uit. Louis' idee! We hebben de pittigheid van de kip medium gedaan, en dat was behoorlijk pittig! Joyce heeft me laats verteld dat zij en Roos niet van pittigheid houden, dus kwam Louis meteen op het idee om die dan voor 1 keer juist wat pittiger te doen. Mij lijkt het heel grappig, dus voor 1 keer doe ik mee. Na het gesprek met Liam, zijn we op het idee gekomen om met z'n vieren het huis uit te gaan. Serena, Merel en Maud hebben toch een straf gekregen. Ze mogen een tijdje hun kamer niet meer uit, dus dat gaat vanmiddag in. Dus hoeven we ze niet mee naar buiten te nemen, wat ook heel wat rust geeft. Ik moet er niet aan denken dat wij ze in de gaten moesten houden buiten. Dan zou ik veel minder aandacht voor Joyce hebben, en dat wil ik niet. Het was nog Valentijnsdag, dus dan wilde ik de dag wel helemaal perfect maken, met al mijn aandacht voor haar. De ober loopt weg en wij bedanken hem. 'Eet smakelijk lady's' zeggen Louis en ik. 'Jullie ook boy's' zeggen Roos en Joyce. Ik wil wachten totdat Joyce haar eerste hap neemt, maar ze kreeg door dat ik naar haar staar. 'Oke, wat hebben jullie hiermee gedaan?' Vraagt ze terwijl ze me doordringend aankijkt. 'Niets!' Lach ik. 'Don't even try!' Zegt Joyce. 'Kom op Joyce, samen' zegt Roos. 'Met z'n allen!' Zegt Louis enthousiast. We knikken en pakken allemaal onze wrap vast, klaar om een hap te nemen. In de wrap zit sla, tomaat en stukjes kip met de hete saus. We tellen af: 'drie, twee, een!'. We nemen allemaal tegelijk een hap.

P.O.V. Rosalin

Mijn mond staat in de fik. Nu snap ik waarom ze zo zitten te lachen en te grijnzen. Ik pak meteen mijn glas drinken en drink hem in 1 keer leeg. Ik zie dat Joyce precies het zelfde doet. De jongens komen niet meer bij van het lachen. Ik wenk dat Joyce mee moet komen. Er staat namelijk een automaat voor gratis drinken en ijsklontjes. Dus wij pakken een beker met water en een paar ijsklontjes en gaan weer terug voor de jongens staan. Ze zijn nog steeds aan het lachen. Ik knik naar Joyce en we gooien het over hun heen. Ze zijn meteen stil. Daarna lachen wij en we gaan weer zitten. 'oke oke zo is het wel leuk geweest laten we nieuw eten voor ze halen' zegt Harry en Louis knikt. Ze lopen weg. Hebben we ze toch mooi terug gepakt.

P. O. V Louis

We hebben na het grapjes uithalen nog heerlijk gegeten. We lopen nu naar huis en Joyce en Roos rennen een stukje vooruit en stoppen waar ze de tower bridge goed kunnen zien. Ik leg mijn armen om Roos haar heupen en mijn hoofd op haar schouder. Ze zucht. 'what the matter, darling?'. 'ik mis de vrijheid het lekker kunnen huppelen daar gras velden dat soort dingen, ik weet het ik ben voor dit soort situaties al vaak naar buiten geweest maar het is gewoon anders. Ik ben echt een buiten mens en niet iemand die alleen maar binnen zit'. 'ik snap het. Ik wou dat ik meer voor je kan doen maar meer dan dit gaat echt'. Opeens hoor ik gegil en de wordt er aan Roos getrokken.

P. O. V. Joyce

Harry en ik staan rustig samen te kijken naar The Tower Bridge, totdat we opeens gegil horen. Voordat ik kan kijken wie het zijn, word ik weggetrokken. Ik zie heel wat jongens en meiden die me proberen mee te trekken. Ik kijk naar Roos, die ook wordt meegetrokken. 'Roos!' Hoor ik Louis roepen. 'Vuile ontvoerders!' Roepen de mensen. Ik begrijp het al: deze mensen hebben Roos en mij in de krant gezien en willen ons bevrijden van onze ontvoerders. 'Joyce!' Roept Harry en probeert me terug naar hem te trekken. 'Harry chil' zeg ik en ik trek me rustig los. 'Mensen! Rustig! Er is niets aan de hand! Dit zijn onze ontvoerders niet!' Zeg ik zo rustig mogelijk. De mensen laten Roos en mij los en kijken ons vragend aan. 'Dat ontvoer-gebeuren was een misverstand! We zaten bij een vriendin! En daar blijven we de rest van deze maand ook! Er was geen ontvoering' vertelt ik rustig. 'En wie zijn dat dan?' Vraagt iemand. 'dit zijn onze vriendjes. Ze kwamen gezellig langs bij ons en we gingen even een luchtje scheppen!' vertel ik trots. 'dus dit zijn geen ontvoerders?' Vraagt iemand voor de zekerheid. 'nee, er was geen ontvoering' vertelt Roos. 'maar ik heb het zelf gezien! Met nog een paar meiden!' Roept iemand. 'dat was voor dat project!' Zeg ik meteen. 'welk project?' 'een project die we doen, een maand lang! Waarvoor we bij onze vriendin zijn' vertel ik. 'oooh, dus voor een project met iets van filmen, zitten jullie bij een vriendin voor een maand lang. En iedereen dacht dat jullie waren ontvoerd, maar dat was niet zo! En dit zijn jullie vriendjes' zegt iemand ter verduidelijking. 'klopt helemaal' zegt Harry met een glimlach. 'oke, sorry' zucht iemand. 'ja, sorry dat we jullie stoorden...' Zegt iemand anders. 'maakt niet uit' zegt Louis met een glimlach. 'veel plezier nog!' Zeggen de mensen en ze lopen weg. Harry pakt mijn hand en we lopen snel verder. 'dat scheelde niet veel' zucht Louis. 'bedankt Babe' zegt Harry en hij geeft me een zoen op mijn hoofd. 'bedankt waarvoor?' 'dat je ons niet verlinkt heb' zegt hij met een glimlach. 'tuurlijk niet! Jullie zijn familie! Ik hou van jullie' zeg ik met een grote glimlach. 'ik ook van jou' Harry gaat voor me staan en drukt zijn lippen op de mijne. Ik leg mijn handen in zijn nek en hij legt zijn handen op mijn rug. Ik moet een beetje op mijn tenen gaan staan, want hij is ietsjes groter dan ik.

Na een tijdje stoppen we en we zien dat Roos en Louis staan te knuffelen. 'zullen we verder gaan?' Vraagt Harry. Louis en Roos knikken. Harry slaat weer een arm om me heen en we lopen verder door de straten. 'ik heb een idee!' Zegt Louis opeens. 'ah oh... dat betekend niet veel goeds' zucht ik. 'nee een goed idee!' lacht Louis. 'wat is er dan?' Vraagt Roos verbaast. 'we verven jullie haren en geven jullie een nieuwe look!' Zegt Louis vol enthousiastme. Roos en ik beginnen te lachen. 'dat is briljant!' Roept Harry. Ik stop met lachen en kijk Harry vragend aan. 'dat meen je niet hoop ik'. 'dat meen ik wel! Den herkent niemand jullie meer!' Zegt hij. Ik kijk Roos onbegrijpelijk aan, maar ik werd meegesleurd door Harry. Hij loopt op snel tempo een kapperszaakje in. Louis en Roos volgen ons. 'we hebben geen afspraak, maar deze meiden willen hun haar verven' vertelt Harry. 'oke, het is rustig dus jullie hebben marzel! Ga zitten' zegt een mevrouw en ze wees naar 2 legen stoelen voor een spiegel. Roos en ik gaan zitten en we krijgen een kappersmantel om. 'welke kleur had u in gedachten?' Vraagt de vrouw. Harry en Louis fluisteren wat en fluisteren daarna wat tegen de vrouw. 'ik wil het horen!' Roept Roos. 'nee' zegt Louis eigenwijs. 'oke, dat komt voor elkiaar' zegt de vrouw en ze haalt wat spullen. 'don't even try, Hazz' zeg ik tegen Harry. Hij lacht lichtjes, 'never'. 'wij zijn zo terug' zegt Louis en ze lopen het winkeltje uit. 2 vrouwen komen terug lopen, ze plakken de spiegel af en ze beginnen met Roos en mijn haar.

Niet veel later komen Harry en Louis terug het winkeltje in met tasjes in hun handen. 'klaar?' Vraagt Harry aan de vrouw. Ik ben enorm benieuwd hoe het er uit zie. De spiegel voor Roos en mij is bedekt, en we zagen niet welke kleuren ze gebruikten. Harry komt voor me staan en krijgt een glimlach op zijn gezicht. 'Harry' is het enige wat ik zeg. Hij zegt niets en pakt mijn bril van mijn neus en zet een andere bril bij me op. De goede sterkte, hoe weet hij dat? Louis doet hetzelfde bij Roos. 'klaar?' vroeg de vrouw. Harry en Louis gaan opzij. De vrouwen houden een spiegel voor ons. Omg... ik herken mezelf niet meer!

_______________________________________________________________

Hey lezers!

Weer een nieuw hoofdstukje! Ik hoop dat jullie het nog een beetje leuk vinden!

En ja: eindigen met een cliffhanger vind ik leuk! :p

Wij horen graag of je het leuk vind. En wij zijn altijd in voor ideeën . Als je het leuk vind vergeet dan niet op het vote kopje te klikken. En hopelijk lees je weer het volgende hoofdstuk! :)

XXX J&R Stylinson