Stockholm Syndrome {Voltooid}

14. Does he know?

P.O.V Joyce

We lopen met z'n allen naar de meidenkamer. 'Tot morgen dames' zegt Liam. 'Truste' zei ik tegen Harry. 'Truste babe' zegt Harry. 'Wat zei je?' Vraag ik als hij weg wilt lopen. 'Niets!' Hij lacht en loopt weg. Ik loop naar binnen, net als de andere meiden. Ik stap in bed en ga liggen. 'Meiden' zegt Serena na een stilte. 'Wat is er?' Vraagt Maud. 'Ben ik de enige die het hier niet lang weer vol houd?' Vraagt ze. 'Nee, ik hou het ook niet meer vol...' Zucht Merel. 'Ik dacht dat ik de enige was' lacht Maud. 'De jongens zijn wel aardig, maar ik moet gewoon naar huis' zucht ik. 'Ik ben het met je eens, Joyce' zegt Roos. 'Oke, dus niemand houd het hier meer vol?' Vraagt Serena ter verduidelijking. 'Klopt' zeggen we allemaal. 'Dan moeten we proberen te ontsnappen!' Zegt Maud. 'Sssst ze zitten hiernaast!' Zegt Merel. 'Maar wanneer?' Vraagt Roos. 'Morgen!' Zegt Serena. 'Overdag? Is dat wel slim?' Vraagt Maud. 'Ja, ze letten niet altijd op ons! Er zal vast wel een moment zijn om te ontsnappen!' Zegt Serena, 'Dus doen?'. 'Doen!' Zeggen Roos, Merel en Maud tegelijk. 'Joyce? Wat vind jij?' Vraagt Roos aan mij. 'Ik weet niet... Ik heb dan het gevoel dat ik de jongens pijn doe... Figuurlijk dan' zucht ik. 'Ja, maar jij wilt toch weg?' Vraagt Serena. 'Ja' 'dan moet je voor jezelf kiezen! Hun doen jou toch ook figuurlijk pijn door je hier op te sluiten?' Vroeg ze. 'Ja... Oke dan! Ik doe mee' zeg ik uiteindelijk. 'Goedzo!' Zegt Serena. 'Truste! En rust uit voor de ontsnapping!' Zegt Maud. Iedereen gaat weer liggen.
Na een tijdje lig ik nog steeds wakker. Ik ga op mijn rug liggen en staar naar het plafond. 'Pssst' hoor ik. Ik draai me om en zie dat Roos ook nog wakker is. 'Hey! Kan je ook niet slapen?' Fluister ik. Ze schudt haar hoofd. 'Kan je de jongens niet roepen of ze iets willen zingen ofzo' fluistert ze terug. Ik lig tegen de muur aan en aan de andere kant van de muur is de kamer van de jongens. Harry heeft laten zien dat hij ook tegen de muur ligt, dus als de muur er niet zou zijn, dan zouden wij naast elkaar liggen. Ik klop zachtjes op de muur, maar wel hard genoeg zodat Harry het kan horen. Na een tijdje wachten hoor ik dat de deur open werd gedraaid door de sleutel. Ik draai me om naar de deur en zie Harry de deur open doen. 'Hey' zegt hij zacht. 'Hey' zeggen Roos en ik tegelijk. 'Zijn jullie als enige wakker?' Vraagt Harry. Roos en ik knikken. 'Kom! Dan maak ik wel warme melk voor jullie' zegt hij. We lopen achter Harry aan naar beneden. Harry heeft de deur achter ons op slot gedaan. 'Is Louis ook nog wakker?' Vraagt Roos als we door de gang lopen. 'Ja, alleen Louis en ik. En jullie dan' zegt hij. 'Wil je dat ik hem haal?' Vraagt hij voorzichtig. 'Ja hoor!' Zegt Roos met een glimlach. 'Oke, wachten jullie maar in de woonkamer! Ik ben zo terug!' Zegt hij en hij loopt naar de jongenskamer. Roos en ik lopen naar beneden en lopen naar de woonkamer. We gaan op de bank zitten. 'Ben jij klaar voor morgen?' Vraagt Roos. 'Weet niet... Ik wil wel graag naar huis...' Zucht ik. 'Ja dat heb ik ook' zucht Roos. Na een korte stikte komen Louis en Harry de woonkamer binnen. 'Hey Lou, ook nog wakker?' Lacht Roos. 'Ja!' Lacht Louis. 'Willen jullie wat drinken?' Vraagt Harry. 'Ja lekker Hazz!' Zegt Louis meteen. Ik sta op van de bank en loop helemaal in gedachten naar een raam en kijk daar doorheen. Ik zie de wind, die zachtjes de bomen laat bewegen. En vogeltjes, die vrolijk rond vliegen met z'n allen. Opeens voel ik 2 handen op mijn schouders. Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Waar dacht je aan?' Hoor ik Harry vragen. 'O, niets...' Zucht ik. 'Laat me raden: aan buiten' zegt Louis. Ik lach, 'eerlijk gezegd wel ja...'. 'Wil je naar buiten?' Vraagt Harry serieus. 'Echt? Mag dat?' Vraag ik verbaast. Harry lijkt naar Louis. 'Als wij meegaan! En als jullie niets tegen de andere jongens zeggen! Want eigenlijk mag het niet' zegt Louis. 'Dankje!' Zegt Roos die Louis omhelst. Ik draai me om naar Harry en omhels hem. 'Dankje' zeg ik zacht.
Niet veel later staan we met z'n 4en bij de voordeur. Ik heb een zwarte muts en een zwarte sjaal van Harry om. En Roos een donker blauwe muts en een donkerblauwe sjaal van Louis. 'Jullie moeten wel beloven dat jullie bij ons blijven!' Zegt Harry voordat hij de deur open doet. 'Anders doen we dit nooit meer!' Voegt Louis daar aan toe. 'Beloofd' zeggen Roos en ik tegelijk. 'Goed' zegt Louis. Harry pakt mijn hand vast. Ik kijk hem vragend aan. 'Dan weet ik zeker dat je dicht bij me blijft' zegt hij alsof hij me gedachten leest. Ik glimlach, dat zal niet de enige reden zijn, denk ik bij mezelf. Harry doet de deur open en loopt voorop naar buiten. Ik voel de wind al door mijn haren gaan. Harry loopt naar buiten en ik loop met hem mee. Ik adem de frisse lucht diep in. Wat heerlijk, die frisse lucht door mijn longen. Maar wat koud! Ik had een sweater aan, maar die was niet al te dik. Ik klem me dicht tegen Harry aan. Hij slaat een arm om me heen. 'Koud?' Vraagt hij met een glimlach. Ik knik en we lopen verder. Louis en Roos komen naast ons lopen. Ik zie Roos ook genieten van de frisse lucht. We lopen door de straten en het is heerlijk rustig op straat. Als ik een beetje gewend ben aan de kou, laat ik Harry los en begin ik te rennen met mijn armen wijd. Ik zeg wel ren, maar het was meer huppelen. Ik hoor Louis wat tegen Harry zeggen, maar dat negeer ik. Ik huppel vrolijk rond. Opeens hoor ik iemand naar me toe rennen en niet veel later gooit iemand me over zijn schouder. Ik kijk een beetje schuin omhoog om te kijken wie het is. Ik zie de bruine krullen van Harry. Hoe kan het ook anders? Louis en ik zijn niet zo close dat hij me zomaar over zijn schouder gooit. En ik zie dat Roos ook niet doen. Ik heb geen zin om tegen te stribbelen, dus ik doe mijn armen wijdt en probeer de wind op te vangen. Ik voel de handen van Harry om mijn heupen en niet veel later tilt hij me op van zijn schouder en legt hij me op de grond. Maar niet zomaar op de grond, in het gras! Ik ga met mijn handen door het gras. Het voelt zo zacht. Harry gaat naast me liggen en lacht.

P.O.V Rosalin

We lopen naar buiten. Ik voel de rillingen door mijn lijf gaan. Louis heeft het blijkbaar door, want hij slaat zijn armen om me heen. Ik glimlach naar hem en ik krijg een vriendelijke glimlach terug. Hij pakt mijn hand vast en begin te rennen. Ik word automatisch meegesleurd. 'Louis!' Roep ik, maar hij rent door. Opeens stopt hij en botst ik tegen hem op. 'sorry' hoor ik hem lachend zeggen. Hij kijkt me aan, en ik hem. 'wie het eerste bij die boom is!' Zegt hij terwijl hij naar een willekeurige boom wijst. 'wacht Lou!' Roep ik nog, maar hij sprint al weg. Ik besluit er maar achteraan te rennen. Ik zit net een meter achter hem, totdat hij struikelt over een stukje tak. Ik lach en ren hem voorbij. Hij rent weer achter me aan en haalt me onderuit. Ik val op de grond en hij rent lachend langs mij. Ik pak hem bij zijn enkel en hij valt ook. Ik lach en sta op. Ik ren verder en kom als eerste aan bij de boom. Louis komt niet veel later aan bij de boom. 'niet eerlijk' zegt hij. Ik lach, 'o, en als jij mij onderuit haalt is dat wel eerlijk?'. 'jep!' lacht hij.

______________________________________________________________________________________________________________

Hey lezers,

Het is al weer een paar dagen geleden dat er een nieuw hoofdstuk online is gekomen, vandaar dat deze ietsjes langer is (het scheelt niet veel, maar toch).

Hopelijk vinden jullie het nog steeds een leuk verhaal!

Wij horen graag of je het leuk vinden. En wij zijn altijd in voor ideeën . Als je het leuk vind vergeet dan niet op het vote kopje te klikken. En hopelijk lees je weer het volgende hoofdstuk! :)

XXX J&R Stylinson