Stockholm Syndrome {Voltooid}

48. Fireproof

P.o.v Rosalin
Ik zit op de bank in de woonkamer als Harry en Joyce naar beneden komen. 'Goedemorgen' zeg ik vrolijk. 'moge' Krijg ik als antwoord terug. 'Mooi nu iedereen beneden is ik denk dat we over een uur maar is naar jullie ouders moeten gaan'. Joyce en ik zuchten tegelijk. 'Oke' zeggen we ook te gelijk. Rare typetjes zijn wij ook af en toe. 'Er is hier nog wat kleding achtergebleven van jullie dus dat kunnen jullie aan doen. Het ligt op de destijds genoemde meidenkamer'. We knikken en staan op waarna we samen de trap op lopen. 'Ik wil niet naar onze ouders ik wil hier blijven' zeg ik verdrietig. 'Ik voel je'. We lopen de "meidenkamer" in. Alles is nog precies het zelfde. Ik ging liggen op het bed destijds van mij was. Alles schoot weer even door mijn hoofd, zelfs de klap van Zayn waardoor ik bewusteloos raakte voelde ik weer even. Na even te hebben gelegen ga ik weer overeind zitten. Ik zie dat Joyce het zelfde doet. 'Laten we kijken wat er nog hier ligt'. Ik spring uit bed en wat me meteen opvalt is het blauwe jurkje. Ik begin super hard te lachen. Joyce kijkt me raar aan ik haal hem uit de kast. 'Ken je deze nog?' ze begint super hard te lachen. 'Ja die ken ik nog met Niall's super mega fantastische Fashion loopje'. Voor de genen die het niet meer weten dat moest hij doen tijdens truth or dare. Na een tijdje staan te lachen pak ik een spijkerbroek en een shirtje uit de kast en dat trek ik aan. Als Joyce klaar is lopen we naar beneden. Ik ga naast Louis zitten en leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Wat is er schat?'. 'Ik heb een heel zwaar leven, daarmee bedoel ik ook echt zwaar! Alles gaat bij mijn ontzettend moeilijk'. Joyce en ik liggen vlak vooral omdat wij weten waar het van is en wat het is is zo grappig. Voor als je het nog niet wist we spreken Engels. Maar dat was Nederlands vanwege dat Joyce daar vandaan komt heb ze mij dat geleerd. Waardoor ik het nu ook een beetje kan, is wel grappig. Rare gezichten van de jongens staren ons aan terwijl wij bijna over de grond rollen van het lachen. 'en dat mocht betekenen?'. 'Dat ik een zwaar leven heb' zeg ik gewoon leuk in het Nederlands. Ik kom niet meer bij en Joyce ook niet.
Na eindelijk weer bij te zijn gekomen begon Liam met praten. 'Ik denk dat het het beste is als we vertrekken'. Iedereen knikte en Joyce en ik zuchten we weer tegelijk. 'Joyce stoppen nou' zeg ik quasi boos. 'Jij begint' zegt ze quasi boos terug. We beginnen te lachen en slaan een arm om elkaar heen en zo lopen we naar de auto waar de rest op Louis en Harry na staan te wachten. De andere 2 lopen achter ons. We stappen in samen op de achter bank. Louis, Harry en Zayn gaan op de bank voor ons zitten, Liam rijdt en Niall zit op de bijrijdersstoel. 'Klaar?' Vraagt Liam als hij de motor start. 'Nee' mompel ik. Maar helaas gaat hij rijden. Ik wil gewoon niet dat mijn moeder het weet en moet je het voorstellen voor Joyce dat haar moeder haar zo ziet na een afscheidsbrief. Ik schaam me gewoon vanwege mijn zelf. Kan ik er maar iets aan veranderen. Ik zou er alles aan doen maar dat gaat niet met al die pesters om ons heen. Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek maar ik veeg hem snel weg. Niemand zag het, alleen Joyce. Ze zegt niks en wrijft alleen over mijn arm. Bij haar ontsnapt er ook één en ik geef haar meteen een knuffel. En dat alles zonder dat de jongens door hebben dat er tranen vallen. Daar zijn we immers goed in geworden.

P.o.v Joyce
Ik baal zo erg... Ik heb naar mijn ouders een soort van afscheidsbrief geschreven (niet dat ik dood ging maar dat ik even weg ging) en zometeen moet ik alles uitleggen. Ik hoop dat ze er zo min mogelijk naar vragen, maar ik ben bang van niet...
Na een stille autorit komen we aan bij Roos' huis. Liam heeft gezegd dat mijn ouders hier ook zullen zijn. We stappen allemaal uit. Harry loopt naar me toe en slaat een arm om me heen. 'Ready?' Vraagt hij. 'Ja, en mijn ouders zijn niet zo makkelijk dus dit zal best moeilijk worden' zeg ik (in het nederlands) tegen hem. 'Moeilijk! Moeilijk! Moeilijk!' Lacht Roos naast me. 'Joyce, ik versta niets van wat je zegt' zegt Harry. 'Sorry ik was maar aan het dollen. Maar mijn ouders zijn niet zo makkelijk...' Zeg ik (in het engels) tegen hem. 'Oke baby' zegt hij waarna hij een zoen op mijn kruin drukt. We lopen naar de deur en Roos belt aan. Al snel vliegt de deur open en staat de moeder van Roos voor ons. 'Roos!' Zegt ze blij en ze slaat Roos in haar armen. Ik zie dat Louis er awkward naast staat. 'Kom binnen' zegt de moeder van Roos als ze Roos heeft los gelaten. We volgen haar naar binnen en ik zie dat mijn ouders in de woonkamer zitten. 'Ga zitten' zegt de moeder van Roos. Voordat ik ook maar de kans heb te gaan zitten word ik in de armen gesloten van mijn ouders. 'Joyce, je bent er!' Zeggen ze. 'Ja ik ben er' zeg ik tegen ze. Ze laten me los en we gaan zitten. Ik naast mijn moeder met Harry aan de andere kant van mij. Ik merk dat hij probeert ongezien mijn hand te pakken, maar ik denk dat bijna iedereen het ziet.
Na heel wat gepraat en alles te hebben uitgelegd aan mijn ouders (ja dat moest ik...). Is iedereen stil. Ik heb mijn ouders verteld waarom ik weg liep, maar ik houd zo veel mogelijk achter. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn ouders! Maar ik schaam me zo voor mezelf...
'Roos? Joyce?' Begint Liam, 'kunnen jullie misschien even weg gaan? We willen even wat bespreken'. We kijken hem verbaast aan maar ik zie Harry ook knikken en de rest van de jongens ook. 'Oke, kom Joyce dan gaan we naar mijn kamer' zegt Roos en we lopen de woonkamer uit. Het klinkt nog steeds grappig als Roos Nederlands praat. Ze is eigenlijk Engels dus dat klinkt heel grappig als ze met haar accent Nederlands praat. We lopen de trap op en ik volg Roos een kamer in. We gaan op het bed zitten en zuchten. Weer precies tegelijk. 'Hier moeten we echt mee stoppen' lacht Roos. 'Ja, dit begint eng te worden' lach ik. We kletsen nog wat en vragen ons allebei af wat de jongens van plan zijn. Ik merk dat ik echt nieuwsgierig word. Wat voeren die jongens in hun schild?
_____________________________
Hey allemaal!
Even ter info: alles wat schuin staat is in het Nederlands.
Oke hopelijk begrijpen jullie er nog wat van!
Check jullie later!
Oke dat is best raar... Maar de balluh!!!
Xx J & R Stylinson