Yazılma Tarihi: 1 Ağustos 2021
Yayımlanma Tarihi: 18 Ağustos 2021
Bazen sadece bu oylar yüzünden hikayeyi yayımdan kaldırmak istiyorum. Yapmadığım şey değil ne de olsa :)
• • •
Hayat bir oyundur ve biz o oyunun tam ortasındaki kurbanlarız.
Düşmanlarımız ise duygularımız.
Onlara karşı bütün irademizi ortaya koymamız gerekiyor. Belki bir üzüntü, belki bir sinir, belki bazen de mutluluk...
İrademiz, her daim biz kendimizi hatırlatmalıydı.
Ama...
Bazen o bizi terk edebilirdi.
Kayıp.
Ufak bir kayıp.
Değerli bir eşya, hayatımızın sınavı, bir insan...
O kayıp, insanın aklını yitirmesine sebep olurdu. Ne yapacağınızı bilemezsiniz.
Benim için pek öyle değildi. Bir kayıp yaşamıştım, omuzlarımı dik tutmuştum. Ardından bir daha, bir kez daha... Hepsinde omuzlarım dikti.
O olaya kadar.
Hep omuzlarım dikti ama o gün yalpalamıştım.
İlk defa...
"Çok dikkatli olmanız gerekiyor. Bir süre yerinizden kalkmamanız gerek. Tabii ki zaruri ihtiyaçlar hariç. İlaçlarını aksatmayın. Serum bitince çıkabilirsiniz. İyi günler."
Odadan çıkınca sedyede, yanımda, oturan Poyraz'ın omzuna kafamı yasladım.
"Çok konuşmadı bu sefer..." diye mırıldandım kendi kendime.
"Öyle." Sesinde bir çok duygu vardı. Ön planda olanı şaşkınlıktı. O kadar olaydan sonra nasıl konuyu değiştirebiliyor, diye düşünüyordu sanırım. Şaşkınlıktan hemen sonra gelen duygu ise pişmanlık ve suçluluk duygusuydu. Onu yanımıza nasıl yaklaştırabildiğini düşünüp kendine kızıyordu.
Bunlara rağmen sesimi çıkarmadım. Bazen bir şeyin üstüne gitmek kötü olurdu. Elbette üstüne gidilip konuşulması gerekirdi fakat şu an zamanı değildi.
"Uyumak ister misin güzelim? Daha çok erken." Başımı usulca salladım. İnce çarşafı omuzlarımı açık bırakacak şekilde üstüme örtüp alnıma ufak bir öpücük bıraktı.
"Ben dışarıdayım, sevgilim."
Dışarısı...
Amcam...
Derin bir nefes aldım. Poyraz çoktan dışarıya çıkmıştı. Ve umarım amcama her şeyi anlatıp beni büyük bir yükten kurtarırdı.
Gözlerimi kapatıp çarşafın bir kısmını elime sıkıştırdım.
Uyuyacaktım.
Evet, evimden daha çok uğradığım bir yerde.
Hastane odasında.
• • •
Poyraz Göktuğ'dan:
Elimin altında duran sarı saçlarla yüzümü büyük bir gülümseme kapladı. Parmaklarım saçlarının arasında dolaşınca uykusu arasında bir şeyler mırıldandı, göğsüme daha çok sindi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nare
AksiYN: İlk 10-15 bölümdeki saçmalıklara takılmayın lütfen. Düzenlenecek. Vatanını seven, bir kadını nasıl sever? Bu cümle öylesine bir cümle değildi. Bu cümle benim hayatımdı. Lisedeydim. 17 yaşında bir genç kız. Sonra onu gördüm. Gülüşünü keşfettim...
