Nare

Nare 1| Salak Bir Kurşun

Yayımlanma Tarihi: 2 Kasım 2020

Keyifli okumalar! 

• • •

"Hazal!" Gelen bağırışla yerimde kıpırdandım. Bugün niye her şey üst üste geliyor?

Annem gelip bana sarıldı.

5 ay önce gittiğim operasyondan kolumun yaralanması sonucu dönmek zorunda kalmıştım. Ben dönmemek için elimden geleni yaptım. Sonuç ne mi?

Kurşunun kolumu sıyırması nedeniyle kan kaybetmiştim. Kan takviyesi alacak kadar kan kaybettim.

"Anne, biraz yavaş olsan. Hani yaralandım, acı bana." Kaşlarını çattı. Klasik Türk annesi işte.

"Sus, kız. Ben sana mimar ol demiştim. Sen gittin asker oldun." Orada bir dur, anne. Askerliğime laf ettirecek değilim.

"Bu konuyu konuştuğumuzu zannediyordum." Nemlenmiş gözleriyle bana baktı.

"Ana yüreği işte. Seni böyle görmeye dayanamıyorum. Her kapı çaldığında... Neyse, boş ver bunları. Doktorun nerede?" Yutkundum. Asker olmayı istediğimi söylediğimde Poyraz'ın etkisi olduğunu ve geçici bir heves olduğunu söylemişti.

Yalnızca kafasında kurguluyordu. Ben mesleğine aşık bir insanım.

Poyraz ile sevgili olduğumuzda ben normal liseye giderken, o askeri liseye gidiyordu.

Poyraz...

Sevgilim.

Yani 5 ay önceki sevgilim. Operasyon nedeniyle onu bırakmıştım. Ben geri dönemeyeceğimi garantilemiştim.

Dönemeyeceğimi düşünen aklımı sikeyim. Döndüm işte!

Şimdi ne olacak? Her gün evden aynı saatten çıkarken yüzüne bakabilecek miyim? Ayrı timlerde olsak bile, aynı taburda yapabilecek miyim?

İçimde yaşadığım kavgamı doktor ve hemşirenin girmesi ile bitirdim.

Olamaz değil mi? Niye bugün, kurban olduğum?

Karşımda ilk geldiğimde bana bakan doktor vardı. Yani ilk geldiğimde o bana bakmış. Amcam öyle dedi.

Hemşire ise...

Hemşire ise 5 ay öncesine kadar aramızdan su sızmayan arkadaşımdı. Arkadaş ne kelime? Kardeşim! Yani hala öyle miyiz? Bilmiyorum.

Olduğu yerde kaldı. Doktor yanıma geldi. Bütün yüzleri güldürebilecek kadar sıcak gülümsemesiyle bana bakıyordu.

"Merhaba, Hazal Hanım. Yoksa Nare Hanım mı dememi istersiniz?" Poyraz'ın sesi kulaklarımda çınlanırken cevap verdim.

"Hazal." Kafasını salladı.

"Geldiğinizde fazlasıyla kan kaybetmiştiniz. Kan takviyesi yapmak zorunda kaldık. Sizi bugünlük burada tutacağız. Yarın taburcu olursunuz. Kolunuzu çok zorlamayın." Kafamı salladım.

"Hemşire hanım, verilmesi gereken ilaçları verecek. Üşüme ya da titreme var mı?"

"Üşüme var." Dolaba doğru ilerledi ve içinden pike çıkarttı.

"Üşümeniz çok normal. Kan takviyesi sonucunda böyle şeyler olur. İsterseniz pikeyi üzerinize alın. Bir şeye ihtiyacınız olursa hemşire hanıma söyleyebilirsiniz. Geçmiş olsun." Ben başka bir hemşire istesem?

Gamze hala aynı yerinde duruyordu. "Gamze Hemşire!" Doktorun uyarırcasına çıkan sesi ile Gamze kendine geldi.

"Tamam, hocam."