Nare

Nare 27 Part 2| Şilan 2: Amaçlar

Hayırlı ramazanlar.

• • •

"Sonunda geldiniz!" diye sitem eden Asuman anneme şirin olduğunu düşündüğüm bir gülümseme gönderip elimdeki tatlı poşetini ablama uzattım.

"Trafik vardı anne."

"Arayıp haber veremiyorsunuz oğlum? Meraktan çatladık burada, bir şey oldu sandık."

"Bize bir şey olmaz," dedik aynı anda.

"Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş diyorum ya size." Tatlı homurtusunun ardından üstümdekileri asıp mutfağa geçmek üzereydim, fakat Barın ve Balın'ın sesleri beni durdurdu.

"Teyze!" Balın tam anlamıyla söyleyemese de seslerini duyar duymaz gözlerim dolmuştu. Olduğum yerde diz çöküp gelmeleri için kollarımı açtım. İkisi de sımsıkı sarıldığında aynı şekilde karşılık verdim.

"Çok özledik seni," dedi Barın. Çocuk haklıydı, Şırnak'tan geldim geleli sadece 1 kere görüşmüştük.

"Özür dilerim, sizi ihmal ettim." Geri çekildiklerinde başlarına birer öpücük bırakıp mutfağa geçtim. Poyraz ise Balın ile ilgileniyordu.

"Ne yapıyoruz?" dedim balon kol sweatimin kollarını çekerken.

"Şunlar da masaya gidince bitiyor kızım." Dediğini yapıp sunum tabağına yerleştirilmiş ikramlıkları masaya götürmek için elime aldım. Mavi runner örtünün üzerine tabakları özenle yerleştirdim.

"Sofraya geçelim isterseniz." Göktürk amcamın ikazı ile önce amcam ayaklanıp Göktürk amcam ile beraber masaya adımladılar. Arkalarında sırasıyla annem, Asuman annem, ablam ve eniştem masaya geçtiler. En arkada biz kalmıştık. Poyraz elini belime yerleştirip yavaşça orayı sıvazladı ve, "Gel hadi," diyerek tam anlamı ile beni itekledi. Ters ters bakarak annem ve amcamın ortasında kalan boş yere oturdum.

İki yanımda da beni avlamak için bekleyen avcılar vardı, ne harika!

Kasemdeki çorbayı yavaşça içerken kaşık sesleri haricinde odada yankılanan bir ses yoktu. Ana yemeklere başlayana kadar böyle devam etmişti.

"Bizim çocuklar yine bir şeylere kalkışmışlar," diye başladı Göktürk amca. Yapma amca ya, utanmasan kalkıp göbek atacaksın.

"Yapmışlar öyle bir şey. Ben de tesadüfen öğrendim." Üstüne basa basa tesadüf demesi bizi ithafen değildi bence.

"Uzun zamandır da birliktelikleri var. Artık bir adım atmaları gerekiyordu zaten. Biz de geri kalan kısımlarda yardımcı olacağız. Sizin bir planınız var mı çocuklar?" Keşke 30'a merdiven dayamasaydım da coşku ile cevap verebilseydim.

"2 ay ideal," dedi Poyraz bıçağını bırakıp.

"Nişan için mi? Haklısın. Mekan hazırlıkları falan filan derken anca yetiştiririz." Annemin masum masum onaylamasına sadece dudaklarımı bükerek karşılık verdim.

"Hatta artar bile," dedi ablam yavaşça. Büyük ihtimalle kafasında yapılacak şeyleri tartıyordu.

"Nişan?" dedik aynı anda. Karşımda oturan Poyraz ile bakışlarımız kesiştiğinde eğlenen bakışları ile karşılaşmıştım.

"Evet, nişan?" Poyraz, annesine bakıp ciddi bir şekilde cevap verdi.

"O tarz şeylerle uğraşmak istemiyoruz."

"Ne demek istemiyoruz? Olur mu öyle şey oğlum hiç?"

"Oldu olacak düğün de istemiyoruz deyin, tam olsun," dedi annem homurdanarak.