☃ωiитeя løøνe ☃

🌬 Part 31 🌬

"میشه اینقدر بهم ‌نگی دوستت دارم؟ من که دختر نیستم."

چانیول چشم های درشتش رو که جدیدا تو افکار خلوتِ بکهیون زیادی پرسه میزد، گرد کرد:

- خدای من بک...چرا همه چیو باهم قاطی میکنی. فکر میکنی فقط یک‌ زن احتیاج به احساسات داره؟ یک مرد مورد توجه قرار بگیره دیگه مرد نیست؟ من دوست دارم توسط تو لوس بشم و بهم محبت کنی که این هیچ ارتباطی به جنسیتم نداره.

بکهیون معذب از بحثِ پیش اومده نگاه به تاریکی بیرون انداخت و  به تنها پنجره خونه که روشن بود نگاه کرد:

" ازم انتظار نداشته باش "

چانیول لپاشو باد کرد  پوفی کشید و  به  صندلی اش تکیه داد.

- واقعا عالیه... ( با دستش به بکهیون اشاره زد ) پسری که از احساسات زیادی که بهش میشه دلزده، یکیم مثل منِ بدبخت کمبود محبت داره.

از لحن و کلمه ی کمبود محبت خندم گرفت.
آرنجمو به کنار شیشه گذاشتم و دهنمو با پشت دستم پوشاندم تا متوجه خندم نشه.

چانیول به سمتم نگاه گرد:

- اره...بخند.
دور دورِ توست پسرکم.

' پسرکم ؟'

هیجان زده از شنیدن لفظی که خطاب شد خندشو جمع کرد.
حالا کی کمبود محبت داشت؟ تو یا منی که با هر حرفت تپش های قلبم از ثانیه تندتر میتپد ؟!

━━━━━━━━━━━━━━━━━

          《 یک سال بعد 》

" دو هفته پیش یک پسر تو دانشگاه بهم ابراز علاقه کرد. فکر میکردم بعد از یک سال فراموش شده باشه. من حتی اعلام نکردم گی هستم یا نه، نمیدونم چی شنیده که پا جلو گذاشته.
زمان مشلاتو حل میکنه؟
دوست دارم هر کی این ایده ی مسخره رو مطرح کرده پیداش کنم و انگشت وسطمو ....

جونگده با خنده دستشو بلند کرد:

- اوه...صبر کن پسر.

دوباره نتونسته بودم جلوی انفجار کلماتو بگیرم. بعد از یک سال دکتر کیم جونگده شده بود بهترین هیونگی که میتونستم بدون ترس از چیزی، خودم باشم. خودمی که چیز پنهانی نداره. خودمی بدون ترسیدن از برداشتِ اشتباهی در موردش!

جونگده با همان لبخندِ نقش بسته روی صورتش به سمتِ قهوه جوش کوچک پشت پارتیشن اتاقش رفت و با دو فنجان کوچک به سمتم اومد و روبه روم روی مبل تک نفره نشست.

" هیونگ من نمیخوام امروز روز آخر باشه نمیشه این سوالارو که خودتم میدونی بزاریم کنار؟

جونگده کمی از قهوه ی داغشو مزه  کرد.

- بکهیون قرار نیست دیگه منو نبینی پسر، فقط نیازه بعد از یک سال برای جمع بندی پروندت و ضبط ( به دستگاه کوچک روی میز اشاره کرد ) یک مرور کلی روی بهبودی و پیشرفتت داشته باشیم.