☃ωiитeя løøνe ☃

☃ Part 16 ☃

لطفا ووت یادتون نره 💞

"باید همین امشب ببینمش!"

سوهو عصبی پیراهنی که چانیول قصد پوشیدنش را داشت از دستش کشید و روی زمین انداخت.

-خل شدی؟دارم‌میگم الان زمان خوبی نیست.

پیراهن دیگه ای بدون توجه به رنگش از جالباسی بیرون کشید:

"تو فکر کن خل شدم،اصن روانی ام...من امشب باید ببینمش!"

ییشینگ کلافه از لجبازی های چانیول صداش رو بالا برد:

_عوضی داریم میگیم الان موقعیت خوبی نیست،سوهو رفته بود بیمارستان،تازه آوردنش بخش،میخوای با دیدنت دوباره سکته کنه؟

چانیول وحشیانه دستی بین موهای پُرش کشید:

"یک هفته هر چی گفتین گوش کردم،گفتین منتظر باش با اینکه سخت بود موندم، دیگه بیشتر از این نمیتونم."

سوهو پایینِ پای چانیول که لب تخت نشسته بود زانو زد:

-چانی، بکهیون وقتی بهوش اومده حتی با دیدن برادرش هم فریاد زده که ازش دور بشه...متوجهی؟؟ اون بچه فعلا امادگی شوک دیگه ای رو نداره، اگر دوسش داری و نگران سلامتیشی الان موقعیت خوبی برای دیدنش نیست.

چانیول بی اهمیت به چیزی که سوهو گفت با دندان های کلید شده لب زد:

"جائه یون حرومزاده رو پیدا نکردین؟"

- نه برگشتم کلاب نبود، غیبش زده.

ییشینگ: چان پاتو دیگه بکش کنار، ایندفعه همه چی رو بسپار به من!

چانیول زهرخندی زد: "با دستای خودم خفش میکنم."

سوهو خسته از تمام اتفاقات این چند روزه بلند شد و به سمت در اتاق رفت، قبل خروج به سمت چانیول برگشت:

- راه درازی داری چان...شاید هیچوقت بکهیون نبخشت،آمادگیشو داشته باش، نمیخوام شکسته هاتو با دستِ خودم جمع کنم!

با لحن سردی گفت و بدون اهمیت به اینکه چانیول باز هم قصدِ رفتن به پیشِ بکهیون رو میکنه یا نه از خونه خارج شد.

━━━━━━━━━━━━━━━

-خانم بیون؟

همزمان با خانم بیون،جونگین هم سرشو بالا آورد.
خانم بیون از روی صندلی سالن بلند شد.

-دکتر کیم جونگده هستم،روانشناس پسرتون!

خانم بیون دستش رو دراز کرد و جونگده گرم فشرد.

_ ممنون قبول کردید بیاین،دکتر جونگ گفته بودن سرتون خیلی شلوغه.

-اوه بله...شاید یادتون نیاد پرستار بیون اما مادرم قبل فوتش خیلی از محبت هایی که بهش داشتید صحبت میکرد، قبولِ بکهیون جبران گوشه ای از لطف شما به مادرم هست،تمام تلاشمو میکنم.