Elemental Academy: The Long Lost Princess of Elementia Kingdomia (On-Going)

CHAPTER 37: LOTUS FLOWER

A/N: Sorry for grammatical errors and misspelled. Enjoy reading guys.

_______________

     ANNIESYA POINT OF VIEW

   

      Flashback:

    Everyone of us are happy and disappointed. Alam kasi namin na Wala kaming karapatan magdesisyon dahil na kay Nathalie parin ang sagot.

   Ang bumalik ang paningin niya pero hindi na niya makikita ang hinaharap o mananaliti siyang bulag pero makikita niya ang hinaharap na malaki tulong saamin.

   "Ano po ba ang pinili ng punong babaylan ninyo noon?" tanong ko.

   Ngumiti siya saakin.

   "Pinili niya kong ano ang makakabuti at makakatulong para sa lahat." Ngumiti ito na para bang naalala niya ang mga panahon na
iyon. "Ang maging bulag at makatulong sa lahat." dagdag nito.

    Natahimik naman kami. Kung ako si pinsan pipiliin ko ang bumalik ang paningin ko kasi mas makakatulong rin naman ako kahit hindi ko nakikita ang hinaharap.
    

   "Pwede din naman na hindi yun ang piliin ng mahal na Prinsesa. Nasa kaniya ang pasya mga kamahalan." sabi nito.

    Walang may nagsalita saamin. Lahat kami ay tahimik ng magsalita si tito Nathan.

    "Kawal!" tawagin ni tito at pumasok naman any isang kawal.

     "Tawagin mo ang aking anak at papuntahin rito." utos ni Tito Nathan.

     Ng umalis ang kawal ay muling nagsalita si Tito.

     "Kailangan natin agad malaman ang desisyon ng aking anak para gawin agad kong ano ang dapat gawin." sabi nito habang mariin na hinahawakan ang kamay ni tita.

      Makalipas ang ilang minuto.

      Pumasok ang kawal kasama si Nathalie na inaalalayan ng isang katulong.

     "Andito na po siya Mahal na hari." sabi ng kawal.

      Tumango lang si tito at muling lumabas ang kawal. Inalalayan ng katulong si Nathalie at pinaupo say upuan nito.

      "What is this meeting all about, dad?" Nathalie ask Tito Nathan ng makaupo ito.

      "It's your decision making time Nathalie. Babaylan please tell her." sabi ni Tito.

      "What decision?"

      "Mahal na prinsesa gusto mo bang bumalik ang paningin mo?" tanong ng babaylan.

      "A-anong tanong ba y-an, O-f course." nauutal na sabi ni Nathalie.

      "Kahit kapalit nitong hindi mo na makikita ang hinaharap at hindi mo na matutulungan ang iba." tanong ulit ng babaylan.

      Bakas sa mukha ni pinsan ang nagugulhan at nagdadalawang isip sa kanyang sagot kaya nagsalita na ako.

      "Okay lang yon pinsan, dahil kahit nakakakita ka man o hindi may maitutulong ka pa rin naman." sabi ko sabay tayo at lapit sa kanya.

       Umupo ako sa tabi nito.

        "Mapa meron man o wala kang paningin may maitutulong ka pa rin dahil nand'yan ang kapangyarihan mo. Okay lang din kahit hindi mo makikita ang hinaharap. Basta't magkakasama tayo ay kaya nating malagpasan ang mga mangyayari sa hinaharap." Nakangiting turan ko.

        "Yeah, you're right couz mapa meron o wala man akong paningin pwede parin akong makatulong kahit hindi ko nakikita ang hinaharap." sabi nito.