𝐙𝐚𝐰𝐠𝐲𝐢
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ ေဖး႐ွန္ေၾကာင့္ မုယြင္ေျပာလိုက္
တယ္
" ကိုယ္တို႔ ညေန အဖိုးဆီသြားမယ္"
ေဖး႐ွန္ ေခါင္းသာၿငိမ့္ျပၿပီး လက္ခံေၾကာင္းျပလိုက္တယ္
သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မုယြမ္ပခံုးေပၚမွာ ငိုလို႔ေကာင္း
တုန္း ။
မုယြမ္လည္း ေခါင္းကိုက္သြားမွာစိုးလို႔ ေဖး႐ွန္ေခါင္းေလး
ကို ပြတ္သပ္ေပးၿပီး
" ေဖးငယ္ေလး မငိုနဲ႔ေတာ့ေလ ေခါင္းကိုက္မယ္"
"အြန္း "
ကိုယ္ကိုမတ္လိုက္ၿပီး ႐ုွိက္သံေသးေသးေလးပါထြက္ေန
လို႔ မုယြင္ ေဖး႐ွန္ကိုဆြဲဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ
နမ္းလိုက္ေတာ့တယ္။
မြ
႐ႈိက္သံေပ်ာက္သြားၿပီး ႐ုတ္တရက္ဆန္တဲ့သူ႔တိုက္ခိုက္
မႈကို ေဖး႐ွန္ အ့ံျသသြားပံု မ်က္လံုးေလးေတြဝိုင္းၿပီး
စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့
ေဖး႐ွန္ မ်က္ဝန္းထဲမွ သူ႔ပံုရိပ္ကိုပင္ျမင္ေနရသည္။
မုယြင္ သူ့ကိုေၾကာင္ကုပ္လိုက္သလို ယားယံလာတယ္။
ေဖး႐ွန္ရဲ႕ ဆံႏြယ္အုပ္အုပ္ေလးကိုပြတ္သပ္ေပးကာ
" ငယ္ ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းကျပင္ထားတာလဲ ကိုယ္
တို႔ေတာင္ မသိရပါလား"
" အြန္း.အဲ့တာက ဦေလးအရင္က ေဖးအတြက္ဆို
ဝယ္ေပးတာ ဒါေပမဲ့ ေဖးက အဖိုးနဲ႔ပိုလိုက္တယ္
ထင္လို႔ "
"အင္း "
မုယြင္ေရာ မုယြမ္ပါ ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး သေဘာတူလိုက္သည္။
ေဖး႐ွန္ သူတိုအ႔ေပၚအျမင္ေျပာင္းလဲသြားၿပီဆိုေပမဲ့
အလံုးစံု မေျပာင္းလဲေသးဘူးဆိုတာ သူတို႔ရဲ႕မသိစိတ္
ကေရာ သိစိတ္ကပါ ေျပာေနေလတာ
မနက္ခင္းတစ္ခုလံုးကို tvၾကည့္လိုက္နဲ႔ကုန္ဆံုးၿပီး
ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မွ ေဖး႐ွန္ မ်က္လံုးက အေ႐ွ႕ကခြာ
ၿပီး အေပၚထပ္ကဆင္းလာတဲ့ မုယြင္ကိုေတြ႔လို႔
မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္မိသည္။
" ကိုကိုမုယြင္ ဘယ္သြားစရာရိွလို႔လဲ"
" ကိုယ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔သြားေတြ႔
မလို႔ "
မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ေနတဲ့ ေဖး႐ွန္ေခါင္းေလးကိုပြတ္ၿပီး
ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဖး႐ွန္ရဲ႕စိတ္အေျခအေနပိုဆိုး
သြားတာေၾကာင့္ မုယြင္ဘာလုပ္ရမလဲ မသိျဖစ္ေန
ေလတယ္
