Let me tell you-that I Love the Both Of You(Rebirth)

🌼🌼(၂၁)🌼🌼

Z̸a̸w̸g̸y̸i̸

W̸a̸r̸n̸i̸n̸g̸ !!!!!I̸n̸c̸l̸u̸d̸e̸ k̸i̸s̸s̸ s̸e̸n̸c̸e̸
R̸e̸a̸d̸ o̸n̸ y̸o̸u̸r̸ o̸w̸n̸ r̸i̸s̸k̸

ဘာမွမေျပာပဲ လူကိုအသက္႐ႈရပ္မတတ္ဖက္ထားတဲ့
မုယြင္ေၾကာင့္ ေဖး႐ွန္တျဖည္းျဖည္းထိတ္လန္႔လာသည္။
သူ မုယြင္ ေဒါသထြက္ေနတာကိုသိေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္
လဲဆိုတာ သူမသိ။ မုယြင္ေပါင္ေပၚထိုင္ၿပီး အေနာက္
မွ အတင္းဖက္ထားခံရလို႔ ေဖး႐ွန္ ႐ုန္းၾကည့္ကာ

"ကိုကို အဖိုးဆီ မသြားေတာ့ဘူးလား"

" ဘာလဲ ကိုယ့္ကိုမရိွေစခ်င္ေနတာလား"
မုယြင္ရဲ႕အ့ံႀကိတ္သံေၾကာင့္ ေဖး႐ွန္ ေခါင္းကိုခါယမ္း
ျပလုိက္တယ္

ငယ္ေလးရဲ႕ သိသိသာသာေနရခက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္
မုယြင္ ခပ္ဖြဖြပဲဖက္လိုက္ကာ

" ငယ္ ခုနက လူက ဘယ္သူလဲ"
မုယြင္ ငယ္ဆီမွ သူတို႔ဆီကေဝးႏိုင္တဲ့စကားကိုမေျပာ
ဖို႔ ဆုေတာင္းေနသည္

" ခုနက လူ? ေအာ္ ရိဖန္လား. သူကငယ္ရဲ႕ အခ်စ္
ဆံုးအိမ္နီးခ်င္းေလ"

မုယြင္ရဲ႕ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့မ်က္ႏွာက ေဖး႐ွန္ရဲ႕'အခ်စ္ဆံုး'
ဆိုတာပဲ ၾကားလိုက္ရကာ တင္းမာခက္ထန္သြားၿပီး
အနီးက.စတိုးခန္းတစ္ခုထဲဝင္လိုက္ၿပီး.ေဖး႐ွန္ကို
နံရံကပ္လိုက္သည္။

ေက်ာနဲ႔နရံထိခတ္ႏႈန္းက မေသးေပ။ မုယြင္ရဲ႕အားနဲ႔တြန္း
ဖိခံရေတာ့ ေက်ာက အေတာ္ပင္နာသြားသည္။
ေဖး႐ွန္ မုယြင္ဘာလို႔အခုလို လုပ္လဲမသိေပမဲ့ ၿငိမ္ၿငိမ္
ေလးပဲေနလိုက္သည္။

ေဖး႐ွန္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို စကၠန္႔ဝက္ေလာက္ၾကည့္ၿပီး
ႏူးညံတဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကို နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ နမ္းတဲ့အရင္က အနမ္းေတြနဲ႔ကြာျခား
စြာ ၾကမ္းတမ္းၿပီး တပ္မက္မႈေတြနဲ႔ ေဖး႐ွန္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္း
အိအိေလးကို အေပၚေအာက္ကိုက္ဆြဲေနသည္။

ေဖး႐ွန္ ငံက်ိက်ိေသြးအရသာကို ရလို႔ ႐ုန္းေတာ့ ပိုတိုး
ကိုက္လာသည္။ ကြၽမ္းက်င္စြာ လွည့္ပတ္ေနတဲ့မုယြင္
လ်ွာေၾကာင့္ ေဖး႐ွန္ အသက္႐ႈပင္ၾကပ္ေနသည္။

ႏႈတ္ခမ္းေတြက အနမ္းခြာၿပီး လည္တိုင္ကိုေရာက္လာ
ကာ တစ္ခုတည္းက်န္ေတာ့တဲ့႐ွပ္အက်ီကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္
ၿပီး ေပၚလာတဲ့မုယြင္လည္တိုင္နဲ႔ညဳပ္႐ိုးတစ္ေလ်ာက္
ကို အားနဲ႔ကိုက္ခဲမိသည္။ မုယြင္ ေဆးမိထားသလို
ျဖစ္ကာ ေဖး႐ွန္ကို အ႐ူးအမူးကိုက္ခဲေနသည္။