(အပိုင္းသစ္မဟုပါဘူးေနာ္ အရင္ပိုင္းကိုျပန္ျပင္ထားတာရိွလို႔)
[ zawgyi ]
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မွန္မွာေပၚေနတဲ့ ကိုက္ရာကိုၾကည့္ၿပီး
ေဖး႐ွန္ စိတ္တိုလာသည္ ။ သူမုယြမ္ကို မကိုက္ဖို႔ေျပာ
ေပမဲ့ နားမေထာင္တဲ့ မုယြမ္က သူလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ၿပီး
ကိုက္ခ်င္သလိုလည္းကိုက္သည္ ။
သူ႔ခါးကလည္း နီရဲေနတဲ့လက္ရာႀကီးႀကီးရိွသည္ ။
ေဖး႐ွန္ စိတ္ေတြတိုၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ၾထကႅာခဲ့
တယ္ ။ အစက ေရခ်ိဳးမလို႔ အဝတ္ေတြအကုန္ခြၽတ္
လိုက္ေပမဲ့ အမွတ္ေတြေၾကာင့္ အဝတ္ျပန္ဝတ္ခ်ိန္ပင္
မရိွေလာက္ေအာင္ ေဒါသထြက္တာေၾကာင့္
အိပ္ယာေပၚက လူ့ရဲ့ရင္ဘက္ေပၚကို ခြထိုင္လိုက္သည္
ၿပီးမွ ထိုလူက အက်ီမပါတာကို ခံစားမိတာေၾကာင့္
သူတို႔ရဲ႕ခနၱကိုယ္ေတြက ပူတာေတာင္ ခံစားလို႔ရေန
သည္ ။
မုယြမ္လည္း ရင္ဘက္ေပၚက အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ႏိုးလာ
ခဲ့ေပမဲ့ အခုလို သူ
ခ်ီးပဲ
မုယြမ္ စိတ္ထဲ မေနႏုိင္ပဲ ဆဲလိုက္မိသည္ အရင္ကဒီထက္ပို စိတ္လႈပ္႐ွားေတြအမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ေပမဲ့ အခုလို
" ကိုက္ုိမုယြမ္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္ အကိုက္ရာ
ေတြမက်န္ပါေစနဲ႔လို႔ အခုေတာ့ၾကည့္ "
ေဖး႐ွန္ေျပာရင္း ရင္ဘက္က အကိုက္ရာေတြကိုျပလိုက္
သည္ ။
အမွန္ပင္ ျဖဴျဖဴေသးေသးေဖး႐ွန္ကိုယ္ေပၚမွာ နီရဲေနတဲ့
အမွတ္ေတြက ဟုိတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္ အႏုစိတ္ေဆး
ခ်ယ္ထားသလိုပင္
အဆိုးဆံုးက ရင္ဘက္ေပၚေတြမွာ
အာ ေဖးငယ္ အရမ္းနာေနမွာပဲ
မုယြမ္ ေတြးမိၿပီး ေဖး႐ွန္ကို ေတာင္းပန္လိုက္သည္
" အိုေက ဟုတ္ပါၿပီ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာ္ "
ေဖး႐ွန္မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္
ဟြန္႔ သူ႔မွာကေလးႏွစ္ေယာက္ ရိွေနေသးတာကို သတိ
ရေသးရဲ႕လား
ဒါေတြကို မေျပာပဲ ေဖး႐ွန္အိပ္ယာေပၚဆင္းဖို႔ ေျခတစ္
ဖက္လွမ္းရံုရိွေသး မုယြမ္ ျပန္ဆြဲလိုက္ၿပီး ေျပာလာ
တယ္
