(zawgyi+ unicode)
ေဖး႐ွန္ အထပ္၂၀ရိွတဲ့ အေဆာက္အဦးႀကီးကို တေမာ့
ေမာ့္ၾကည္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနသည္။ သူအရင္က ဤမ်ွေလာက္စိတ္မဝင္စားခဲ့ မုယြင္ရဲ႕ကုမၸဏီက
အဝတ္အထည္နဲ႔ branded လက္ကိုင္အိတ္ေတြကို
အဓိက ထားၿပီး ထုတ္သည္။ ဒါ့အျပင္ ျပည္ပႏိုင္ငံတြင္
လည္း ကုမၸဏီအခြဲေပါင္းမ်ားရိွသည္။ လက္ေအာက္ခံ
ကုပၼဏီခြဲထဲမွာ အိမ္ျခံေျမ လုပ္ငန္းလည္း ပါဝင္သည္။
႐ုတ္တရက္ ေဖး႐ွန္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂုဏ္တက္လာသလို
ခံစားရလို႔ ႏွာေခါင္းကိုမပြတ္ပဲ မေနႏိုင္။
ႏႈတ္ေခါင္းပြတ္ေနတဲ့ သူလက္ကိုလက္တစ္ဖက္ကဆြဲယူ
တာခံလိုက္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ အသံတိုးတိုးေလးေဘးနား
ကေပၚလာကာ
" ႏႈတ္ေခါင္းေတြ နီေနၿပီ"
ေျပာၿပီး ေဖး႐ွန္ ႏႈတ္ေခါင္းထိပ္ေလး အနမ္းခံလိုက္ရသည္။ ေဖး႐ွန္ကေတာ့ မေန႔ည အိပ္ယာေပၚမွာ ဆြဲေဆာင္
သူက သုမဟုသလို အ႐ွက္ႀကီးစြာ ျပတင္းေပါက္ဘက္ကို
လွည့္ထားသည္။ မၾကာပါ သူတို႔ ကားပါကင္ေရာက္
ၿပီး ဓာတ္ေလွကားနဲ႔ပဲ အေပၚဆံုးထပ္က မုယြင္ရံုးခန္း
ရိွရာ ေရာက္သြားတယ္
တစ္လမ္းလံုး ဝန္ထမ္းေတြကသူနဲ႔မုယြမ္ကိုၾကည့္ၿပီး
တြတ္တြတ္ထိုးေနသည္။ ဘာလို႔ဆိုတာ ေဖး႐ွန္သိလို႔
မဖတ္မလုပ္
တစ္ေယာက္က ခန္႔ညားေခ်ာေမာလြန္းၿပီး ေနာက္တစ္
ေယာက္ကက် ႏူးညံသိမ္ေမြ႔ကာ ျဖဴျဖဴဖပ္ဖပ္ေလးမို
သူသည္ အသက္မျပည့္ေသးသည့္ ကေလးႏွင့္ပင္တူသည္ အမွန္လည္း သူက ဆယ္ေက်ာ္သက္ပင္ရိွေသးတာ
ပင္
" အာ ဒါ႐ိုက္တာမု မဂၤလာပါ"
မုယြင္ရဲ႕ လက္ေထာက္အတြင္းေရးမွဴးဟန္ဝူ က မုယြမ္
ကိုျမင္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္လာၿပီး ေဖး႐ွန္ကိုပါ ႏႈတ္ဆက္
သည္
"အင္း ဒါနဲ႔ ceoမု ကေရာ"
မုယြမ္ကေတာ့ ျပံဳးၿပီး ေမးေတာ့ ဟန္ဝူမ်က္ႏွာ သိပ္မေကာင္းလို႔ အေျခအေနကို ရိပ္မိစြာ ဟန္ဝူပခံုးကိုပုတ္ေပး
ခဲ့ၿပီး ဆက္ေလ်ာက္သြားၾကၿပီး သူတို႔သြားလိုတဲ့ေနရာ
မေရာက္ခင္ ပဲ့တင္သံထြက္ခါတဲ့ ဆူပူသံကိုၾကား
လိုက္ရသည္။
"ခြမ္း! "'
အေတာ္ပင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္လာလို႔ ေဖး႐ွန္ စိတ္ပူ
စြာ မုယြမ္လက္ကိုျဖဳတ္ၿပီး အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ဝင္သြား
လိုက္သည္။
