ညေနစာ စားၿပီး အေတာ္ၾကာသည္ထိ ေဖး႐ွန္ ဗိုက္အင့္
ေနသည္။ ျဖစ္ႏိုင္တာ သူ႔အႀကိဳက္ဆံုး ပုစြန္ခ်ဥ္စပ္ကို
စာဖိုမွဴးဝမ္ လက္ရာေၾကာင့္ျဖစ္မယ္။ မုယြင္တို႔နဲ႔အတူ
ေနစဥ္ အတိတ္က အိမ္မွာစားတာထက္ အျပင္မွာ အစား
မ်ားသည္ ဘာလို႔ဆို မုယြင္တို႔နဲ႔ မေတြ႔ခ်င္လို႔ပါပဲ
ဒုတိယႏွစ္ အထက္တန္းေလာက္မွာပဲ ယုေ႐ွာင္ေဖးနဲ႔
ခင္ၿပီး သူ႔ရဲ႕လိင္စိတ္တိမ္းၫႊတ္မႈကိုသိခဲ့လို႔ တုန္လႈပ္
မိသည္။ ဒါေပမဲ့ သူမက သူ႔ေဘးကေနၿပီး ေဖးမကူညီေပး
ခဲ့လို႔ ေဖး႐ွန္ သူမကို အရမ္းအားကုိးျခင္းပင္။
အိပ္ခန္းဝရံတာဘက္ကိုထြက္ၿပီး ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ေကာင္း
ကင္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ေဖး႐ွန္ အေတြးမ်ားေနသည္။
႐ုတ္တရက္ သူ႔ဗိုက္က လႈပ္႐ွားမႈတစ္ခုကို သတိထား
မိလိုက္လို႔ ေဖး႐ွန္ဆြံအသြားသည္။ အေတြးေတြလည္း
ုျပတ္ေတာက္သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕ဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ေလးကို ဖိကိုင္
လိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲကေတာ့ 'သူတို႔ကငယ္
ေသးတယ္ ဒါမင္းထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္တာ' လို႔ သိေန
ေပမဲ့ ေဖး႐ွန္ကေတာ့ အတိ္တ္ကို တြန္းလွန္လာႏိုင္ၿပီ
ုျဖစ္သကဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္လာသည္။
'ဟုတ္သားပဲ ပါးပါးမွာ မင္းတို႔ေရာ ကိုကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ပါ
႐ွိေသးတာကို
ဗိုက္ေလးကို ဖြဖြေလးပြတ္ၿပီး
' ငါ့ကိုယ္တိုင္ကိုေရာ မင္းတို႔ကိုပါ ဘယ္သူမွ
ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေစရဘူး'
" ေဖး႐ွန္ ကေလးေလး "
"အာ ကိုကိုမုယြမ္"
ေဖး႐ွန္ကို မ်က္လံုးထိေရာက္တဲ့အျပံဳးမ်ိဳးမဟုစြာ ျပံဳးျပလာၿပီး
" အျပင္မွာ ေအးတယ္ ေန႔တြင္းခ်င္း ေဆးရံုျပန္သြား
ခ်င္လို႔လား"
" မဟုပါဘူး ဒီတိုင္း"
ေဖး႐ွန္ မုယြမ္ကို ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲပဲ ေခါင္းကိုငံုထားလိုက္
သည္။
မုယြမ္ ေဖး႐ွန္ကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ရင္ဘက္ေတြေအာင့္လာ
သည္။ သူေရာ မုယြင္ပါ ေဖး႐ွန္ကို အရမ္းခ်စ္သည္။
ခ်စ္လို႔လဲ အခုလိုေနာက္ျပန္ဆုတ္မရေတာ့တဲ့ အရာေတြ
ျပဳလုပ္မိျခင္း ဒါေတြကပဲ သူတို႔နဲ႔ေဖး႐ွန္ကို ပိုအလွမ္း
ေဝးေစလား သူမသိေတာ့
