𝐳𝐚𝐰𝐠𝐲𝐢
ခ်င္စံအိမ္ေတာ္ျကီးဆီကို သြားေနတဲ့လမ္းမွာပဲ.. ေဖး႐ွန္
ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ..သူတို႔သံုးဦးၾကား
တိတ္ဆိတ္သြားတယ္..။ အခ်ိန္ေတာ္ၾကာမွ ေဘးခံုေပၚ
က မုယြင္နားတိုးသြားၿပီး ေပါင္ေပၚတက္မယ္လုပ္ေတာ့
" က်စ္! ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေန!!"
အလိုမက်စြာ မ်က္ေမွာင္ကုပ္ၿပီး ေျပာလာတာေၾကာင့္
ေဖး႐ွန္လြန္စြာ ေၾကာက္လန္႔သြားတယ္.... ။ မုယြင္
အခုလို စိတ္တိုင္းမက်စြာ ေအာ္ေတာ့ စိတ္ခံစားခ်က္
ေတြက ဝမ္းနည္းတဲ့ဘက္ကူးေျပာင္းၿပီး ပိုလို႔ေတာင္
ဆိုးရြားလာခဲ့သည္...။ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္မွားၿပီလားလို႔
ကိုယ့္ကိုကိုေတာင္ ျပန္ေမးဖို႔ အားမရိွေတာ့ ။
တစ္ဖက္က ေထာင့္ထိ ကပ္နိင္သေလာက္ကပ္လိုက္ၿပီး
ဒူးေပၚလက္တင္ကာ မ်က္ရည္မ်ားက်လာတယ္..။
မုယြင္ အျပင္ဘက္ျမင္ခြင္းကအၾကည့္လႊဲလိုက္ေတာ့ အခု
ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ေပါက္ကြဲသြားတဲ့သူ႔စိတ္ကို
ထိန္းလိုက္ရသည္ ။ ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔မ်ား ဒီကေလးက
သူတို႔နဲ႔ေဝးရာ D uni ကိုသြားတက္ခ်င္လဲနားမလည္။
ဒါ့အျပင္ အခုမွဒုတိယႏွစ္တက္ရမဲ့ကေလးက ေက်ာင္း
ၿပီးသည္ထိ D uniမွာပဲ တက္ခ်င္သတဲ့...။ ဒါကေတာ့
လံုးဝ သူတို႔လစ္မစ္ကို ေက်ာ္သြားသည္.... ။
သခင္စြန္႔ပစ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရတဲ့ေၾကာင္ေပါက္ေလးလို
ေထာင့္မွာကပ္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြတိတ္တဆိတ္က်ေနတာ
ေၾကာင့္ သက္ျပင္းခ်ကာ ဆြဲေပြ႔လုိက္သည္ ။
ေပါင္ေပၚေရာက္လာေပမဲ့ေအာက္သာငံုၿပီး တစ္စက္စက္
နဲ႔မ်က္ရည္ေတြက်ေအာင္ ဝမ္းနည္းေနတဲ့ကေလးေလး
ကို ေပြ႔ဖက္ကာ
" ေဖးငယ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ္မေအာ္လိုက္
သင့္ဘူး "
ပခံုးေတြလွုပ္တဲ့အထိ ဝမ္းနည္းစြာငိုေနတဲ့ေကာင္ေလး ရဲ့ ေက်ာကိုပါ ပုတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေခ်ာ့ျမဴေတာ့
" အီးဟီးး ကိုကိုမုယြမ္ ေဖး ေတာင္းပန္ပါတယ္.....
ေဖးကို မစြန္႔ပစ္ပါနဲ႔ေနာ္... ဟင့္ ေဖး.. "
ထင္ထားတာထက္ ပိုဝမ္းနည္းေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို
အနမ္းနဲ႔ႏႈတ္ပိတ္လုိက္တယ္ ....။ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕
သူ႔ကိုစြန္႔မပစ္ပါနဲ႔လို႔ ၾကားရင္ အရမ္းဝမ္းနည္းေနၿပီဆိုတာ
မုယြင္ နားလည္သည္...။
