Ανεπίδεκτη μαθήσεως.

Η μεγάλη νύχτα. (part 2)

Paul: Έλα πάμε μια βόλτα είναι πολύ ωραία η Θεσσαλονίκη το βράδυ.

Η αλήθεια είναι πως η Θεσσαλονίκη το βράδυ έχει κάτι διαφορετικό στη ατμόσφαιρά της. Κόσμος σε πάρκα, πλατείες και μαγαζιά. Παντού! Αυτό είναι που μου αρέσει σε αυτή την πόλη και με κάνει να θέλω να περάσω σε μια σχολή εδώ. Η καλύτερη φοιτητική πόλη.

Εγώ: Άντε ας πάμε.

Paul: Λοιπόν, για πες τι δώρο σου έκανε το αγόρι σου?

Εγώ: Δεν έχω αγόρι.

Θα πούμε τα γκομενικά μας σε λίγο.

Paul: Γιατί έτσι? Είσαι ωραίο κορίτσι.

Εγώ: Σας ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν βρήκα ακόμα αυτόν που θα μπορέσει να μου δώσει τον πραγματικό του εαυτό και να καταφέρει να με συμπληρώσει.

Έχουν ιδρώσει τα χέρια μου και αισθάνομαι κάπως δίπλα του.

Paul: Δηλαδή είσαι μια περίπλοκη κατάσταση.

Εγώ: Ναι ας το πούμε έτσι. Εσείς?

Paul: Μίλα μου στον ενικό. Και να ξέρεις πως αυτή τη στιγμή δεν είμαστε καθηγητής με μαθήτρια αλλά δυο φίλοι.

Εγώ: Όπως θέλετε... θέλεις.

Paul: Και εγώ είμαι κάπως περίπλοκος με τις σχέσεις μου, δεν δίνομαι κατ'ευθείαν αλλά όταν αντικρήσω αυτό που θέλω, το διεκδικώ με θεμυτά και αθέμυτα μέσα.

Εκείνη την ώρα τον διακόπτει το κινητό μου. Η Καλλιόπη είναι.

Paul: Μην το σηκώσεις.

Εγώ: Γιατί?

Paul: Γιατί έτσι.

Εγώ: Ωραία απάντηση κύριε καθηγητά..

Ξαφνικά με αρπάζει και με πηγαίνει σε ένα μαγαζί με παγωτά. Είναι απίστευτος!!!

Ζητάει απο την υπάλληλο δυο παγωτά με σοκολάτα και μπανάνα το ένα και το άλλο με σοκολάτα και φράουλα.

Τα παίρνει και με κοιτάει.

Paul: Διάλεξε.

Εγώ: Όχι ευχαριστώ. Με τα παγωτά δεν έχω και την καλύτερη σχέση.

Paul: Θα αποκτήσεις τώρα. Τα πήρα. Δεν μπορείς να μου αρνηθείς τώρα.

Και το υπέροχό του χαμόγελο διακοσμεί το πρόσωπό του.

Εγώ: Είσαι πολύ καλός στο να πείθεις κόσμο τελικά.

Paul: Να ασχοληθώ με την πολιτική?

Εγώ: αχαχα θα σας πήγαινε.

Paul: Τι είπα εγώ? Θα μου μιλάς στον ενικό.