Ανεπίδεκτη μαθήσεως.

Το ταξίδι της επιστροφής (part 2)

Σήκωσε τα βλέφαρα του και περίεργα ένιωσα πως ήμουν πολύ τυχερή που είναι καλά. Μα γιατί? Είναι αυτό το αίσθημα που μερικές φορές το χλεύαζες, έβλεπες τις φίλες σου να λάμπουν απο ευτυχία και το θεωρούσες ανόητο. Έρωτας, αγάπη, ενθουσιασμός? Όπως θέλετε ονομάστε το.

Φωτεινή: Πως είστε τώρα? Καλύτερα?

Paul: Δεν έχω ανάγκη εγώ.

Εγώ: Κακό σκυλί ψώφο δεν έχει.

Ψυθίρησα στον Πάνο για να μην με ακούσουν.

Πάνος: Αχαχαχχ τι λες ρε? Ποιοι είναι αυτοί οι δυο? Ο ένας είναι το αμόρε της Καλλιόπης. Ο άλλος? Ο δικός σου?

Με τον Πάνο πριν κάτι χρόνια είμασταν μαζί. Όχι κάτι σοβαρό αλλά κάτι αθώο.

Εγώ: Εγώ είμαι λέφτερη, δεν έχω ανάγκη κανέναν.

Πάνος: Ε τότε να το σκεφτούμε το πράμα.

Εγώ: Τι ακριβώς να σκεφτούμε?

Πάνος: Να ενώσουμε τις μοναξιές μας.

Εγώ: Αχαχαχ αχ Πάνο μου, χρυσέ μου Πάνο. Ύπουλο πράγμα ο έρωτας. Σε αιχμαλωτίζει στα δύχτια του και μετά σε πουλάει δίχως να σε υπολογίζει.

Πάνος: Αρχίσαμε τις αμπελοφιλοσοφίες.

Paul: Βλέπω έχουμε επισκέψεις.

Πετάγεται και διακόπτει την συζήτηση εμού και του Πάνου καθώς καθόμασταν σε μια γωνία λίγο μακριά απο αυτούς.

Εγώ: Μάθαμε τα μαντάτα και ήρθαμε να σας δούμε κύριε καθηγητά.

Του λέω με έναν τόνο ειρωνείας.

Paul: Το παιδί ποιο είναι?

Εγώ: Το φλερτ μου.

Μου βγήκε αυθόρμητα. Ένα κύμα ψύχρους καλύπτει την ατμόσφαιρα ενώ όλοι έχουν σταματήσει τις κουβέντες τους και κοιτάνε ο ένας τον άλλον. Απο όλους ξεχωρίζει ο Πάνος ο οποίος απο τη μια είναι ζωγραφισμένη η έκπληξη στο πρόσωπο του αλλά απο την άλλη κρύβει ενα χαμόγελο στα χείλει.

Paul: Μπράβο, βλέπω η μέρα κύλησε πολύ ωραία για σας σήμερα μιας και είχες τα γενέθλιά σου Μαίρη.

Εγώ: Δεν έχω καμία δυσαρέσκεια κύριε, όλα κύλησαν έτσι όπως τα προγραμμάτησα εκτός...

Paul: Εκτός απο τι? Υπήρξε κάτι που το μετάνοιωσες?

Εγώ: Όπως το πάρει κανείς. Ένα στιγμιαίο λάθος που δεν θα επαναληφθεί. Καλά δεν τα λέω?

Paul: Εσύ ξέρεις, μικρή.

Κατα τη διάρκεια της αψιμαχίας μας οι υπόλοιποι παρακολουθούσαν με αγωνία τα λόγια του ενός και του άλλου. Σαν σινεμά.

Εγώ: Πάνο, ας φύγουμε. Όλα είναι υπο έλεγχο, δεν χρειαζόμαστε πουθενά.

Καλλιόπη: Μαίρη...

Paul: Καλή σας νύχτα και καλό δρόμο.

Εγώ: Θα τα πούμε αύριο Καλλιόπη. Αντίο.

Αρπάζω απο το μπράτσο τον Πάνο και οδηγούμαστε προς την έξοδο ενώ η Φωτεινή αρχίζει να περιποιείται τον Paul. Όλα κυλάνε υπέροχα!!!

Καθώς μπαίνουμε στο αμάξι του Πάνου οι δυο μας, αυτός με καταπλακώνει με ερωτήσεις.

Εγώ: πάνο δεν έχω όρεξη για κουβέντα. Θα σου εξηγήσω αργότερα στο υπόσχομαι. Έλα να κοιμηθείς σπίτι μου, φοβάμαι μόνη μου.