Ανεπίδεκτη μαθήσεως.

Όλα κατέρευσαν.

Η ώρα εφτά ακριβώς και η μάνα μου μπαίνει στο δωμάτιο για να με ξυπνήσει. Ένα φιλί στο μάγουλο και έχω ξυπνήσει ήδη. Τίποτα καλύτερο απο το να αισθάνεσαι την στοργή της μητέρας σου καθημερινά. Βάζω μια μαύρη φόρμα, ένα άσπρο μπλουζάκι και ώρα να πηγαίνω στο σχολείο.

Στον δρόμο συναντάω την ξαδέρφη μου την Μαρία και συζητάμε τα κουτσομπολιά της προηγούμενης μέρας. Εκείνη την ώρα μου ήρθε στο μυαλό ότι ο Πάνος ήθελε να μου μιλήσει. Το ξέχασα τελείως. Όταν γυρίσω απο το σχολείο θα τον πω να συναντηθούμε.

Στο σχολείο βρίσκω την Καλλιόπη και τα υπόλοιπα παιδιά να μιλάνε για διάφορα θέματα. Μπαίνω στην τάξη με έναν διαφορετικό αέρα αφού θέλω να ευχαριστηθώ την ημέρα μου.

Κατά τις 10 έρχεται αυτός με το αμάξι του. Δεν τον κοιτάζω, αφήνω την Καλλιόπη να τον παρακολουθεί για λίγο. Τίποτα απολύτως. Σαν να μην έγινε τίποτα. Ώρες ώρες σκέφτομαι πόσο αναίσθητος παίζει να είναι.

Χτυπάει το κουδούνι και μαθαίνω απο της Καλλιόπη ότι έγινε μια αλλαγή στο πρόγραμμα και θα κάνουμε αυτή την ώρα Χημεία.

Μπαίνοντας στην τάξη τον βλέπω να μπαίνει με το κεφάλι σκυμμένο και φαίνεται πολύ σκεπτικός σαν κάτι να τον βασανίζει.

Paul: Βγάλτε μια κόλλα χαρτί θα γράψετε τεστ.

ΤΕΛΕΙΑ!!!!

Εγώ: Ρε συ ξέρεις τίποτα απο αυτά?

Αναφέρομαι στην Καλλιόπη.

Καλλιόπη: Ρε μην σκας ρε την Χριστίνα τι την έχουνε εδώ? Θα δούμε κάτι απο αυτήν.

Paul: Θα σας παρακαλούσα εσάς τις δυο να μην μιλάτε.

Καλλιόπη: Μάλιστα.

Εγώ δεν θέλω ούτε να τον κοιτάω.

Ξαφνικά πετάγεται ο αναρχικός της τάξης, ο πετράκης. Ο γνωστός ΤΡΑΚΗΠΕ.

Πέτρος: Για ποιο λόγο γράφουμε τεστ απροειδοποίητο?

Paul: Πέρασε έξω απο την τάξη σε παρακαλώ.

Πετρός: Γιατί τι είπα?

Paul: Πέρασε είπα.

Εγώ: Καλό θα ήταν να δικαιολογείται τις κινήσεις σας. Να ξέρουμε που οδηγούμαστε.

Paul: Δεν είναι της στιγμής δεσποινής... πως σε είπαμε σε λένε?

Εγώ: Μαίρη. Μαίρη κύριε Paul. Δεν με θυμάστε?

Paul: Δεν θα το συζητήσουμε τώρα. Στο γραπτό σας.

Δεν υπάρχει αυτό που ζω. Οφθαλμός αντί οφθαλμού ο κυριούλης μας. Μάλιστα αφού θέλει έτσι πάω πάσο.

Θέλω τόσα πολλά να του πω, θέλω να βγάλω αυτό το βάρος απο μέσα μου που καθημερινά αυξάνεται κάθε φορά που τον βλέπω.

Στο γραπτό μου γράφω το όνομά μου και κάτω απο τις χημικές αντιδράσεις ξεκινάω να γράφω όσα θέλω να πω αφού δεν ξέρω να τις λύνω.