ΤΕΛΟΣ

6K 311 57
                                    

Ο γάμος συνεχίστηκε, έτσι έπρεπε να γίνει. Ο Paul παντρεύτηκε. Έφυγε απο το μέρος που βρισκόμασταν και πήγε να συναντήσει την Φωτεινή. Η ίδια έλαμπε απο ομορφιά, φορούσε ένα μακρύ νυφικό στράπλες ενώ τα μαλλιά ήταν κάτω. Έδειχνε τόσο ευτυχισμένη που την ζήλευα. Είχε τον άντρα των ονείρων της και δεν της έλειπε τίποτα. Όπως και ο Πάνος, μόνο που αυτός γνώριζε πως την καρδιά μου την μοιράζονται δυο άνδρες.


Καθ'όλη τη διάρκεια της διαδικασίας έριχνε απο καμιά ματιά πίσω σε μένα, όχι για πολύ, αρκούσαν λίγα δευτερόλεπτα για να αισθανθώ το βλέμμα του πάνω μου. Απο την άλλη ο Πάνος να μου κρατάει σφιχτά το χέρι του,να μου δίνει τόση αγάπη που να καλύπτει όλα μου τα κενά.


Το όλο σκηνικό συνεχίστηκε στο κέντρο ''Κτήμα των ευχών'', ένα υπέροχο μέρος και ιδανικό για τους ερωτευμένους. Στην εξωτερική πισίνα είχε τριαντάφυλλα κόκκινα, ενώ υπήρχαν παντού λουλούδια πολύχρωμα. Τα φώτα σιγοσβεισμένα και στην ατμόσφαιρα υπήρχε το άκουσμα απο μια πολύ ρομαντική μουσική.


Καθίσαμε σε ένα τραπέζι όλοι μαζί, εγώ ο Πάνος και τα κορίτσια, ολόκληρος όχλος... Έπειτα απο λίγο κατέφθασε το ζεύγος. Στην είσοδο ήταν αυτοί πιασμένοι χέρι χέρι ενώ απο πίσω τους έσκαγαν πυροτεχνήματα. Η μουσική που τους συνόδευε μέχρι τη σκηνή ήταν το snow των red hot chili peppers, πολύ ροκιά ρε παιδί μου. Στην οθόνη της σκηνής καθώς προχωρούσαν εμφανίζοταν φωτογραφίες του ζεύγους. Την ώρα που ήταν να κόψουν την τούρτα το τραγούδι άλλαξε και έβαλαν το ''εδώ στα δύσκολα'' του Νικηφόρου. Κι άλλα πυροτεχνήματα κι άλλοι φωτισμοί κι άλλα χαμόγελα.


Ήρθε η ώρα του πρώτου χορού του ζευγαριού, έφυγαν απο την πίστα οι τούρτες και τα υπόλοιπα, έσβησαν τα φώτα και έμεινε ανοιχτό ένας μονάχα προβολέας που φώτιζε τον Paul και την Φωτεινή, αγκαλιάστηκαν και άρχισε ο χορός με το τραγούδι απο την ταινία Copenhagen.


ΤΕΛΕΙΑ αναλογίστηκα. Έβαλε το ίδιο τραγούδι στο γάμο του με αυτό που ακούγαμε όταν πρωτοφιληθήκαμε. Τόσες αναμνήσεις εμφανίστηκαν ξανά στο μυαλό μου ακούγοντας αυτό το τραγούδι. Απο την άλλη τους κοίταζα με πόσο πάθος κοιτάζονταν στα μάτια αλλά δεν στεναχωριόμουν και τόσο. Θέλω να πιστεύω πως το αποδέχτηκα.


Ξαφνικά έβαλε ένα τραγούδι τανγκό, δεν έχασα στιγμή, άρπαξα τον Πάνο απο το χέρι και τον έσυρα μέχρι την πίστα για να χορέψουμε.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 23, 2015 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Ανεπίδεκτη μαθήσεως.Where stories live. Discover now