Ανεπίδεκτη μαθήσεως.

Το προσκλητήριο.

11 η ώρα το πρωί και ξυπνώντας πηγαίνω στον καναπέ απ'όπου άφησα τον Πάνο. Βλέπω πως λείπει και δεν τον βρίσκω πουθενά. Αισθάνομαι όμως ένα άγγιγμα πίσω στην πλάτη μου.

Εγώ: ιιιιιι μπράβο Πάνο με τρόμαξες.

Πάνος: Συγχωρέστε με!!!!

Εγώ: Άντε ετοιμάστηκες?

Πάνος: Εδώ και ώρα. Απο τις 9 είμαι ξύπνιος.Ετοίμασα και το αμάξι.

Εγώ: Μπράβο το αγόρι μου!!!

Μετά απο λίγη ώρα καθώς χαιρετούσα τους γονείς μου και ετοιμαζόμουν να φύγω βλέπω την Καλλιόπη να έρχεται.

Εγώ: Σχολείο δεν έχεις εσύ?

Καλλιόπη: Έχουμε αλλά έφυγα γιατί πρέπει να δεις κάτι.

Εγώ: Τι έγινε?

Εκείνη την στιγμή βγάζει απο την τσάντα της ένα προσκλητήριο και μου το δίνει.

Καλλιόπη: Αυτό είναι για σένα. Μου το έδωσε για να στο δώσω. Ξέρεις απο ποιον είναι.

Εγώ: Έχει το θράσσος να με καλεί στο γάμο του?

Ανοίγω την πρόσκληση για να την διαβάσω.

"Όσες φορές της ζήτησα να γίνουμε ζευγάρι,

αδιάφορα μου σφύριζε κοιτώντας το φεγγάρι.

Για πέστε που ακούστηκε άντρας να θέλει γάμο

και η γυναίκα να του λέει: "Όχι δεν τον κάνω..."

και εκεί που είχα απελπιστεί και μαύρα τα 'χα βάψει

μου είπε επιτέλους: "Ναί" και γνώμη πριν αλλάξει,

κλείσαμε νυφικό, κουμπάρους κι εκκλησία

και αρχές καλοκαιριού την ημερομηνία.

Χαρά μας θα είναι και μεγάλη μας τιμή

κοντά μας να σας έχουμε στην όμορφη στιγμή.

Και μην ξεχνάτε πως στην αγάπη παίζει ρόλο η χημεία και όχι η ηλικία."

Εγώ: Στην αγάπη παίζει ρόλο η χημεία και όχι η ηλικία. Θυμάσαι Καλλιόπη?

Καλλιόπη: Θυμάμαι...

Εγώ: Πότε γίνεται?

Καλλιόπη: Το επόμενο Σάββατο στο Κτήμα των Ευχών. Θα πας?

Πάνος: Αν μπορείς και θέλεις εγω θα σε συνοδεύσω.

Εγώ: Θα πάμε...

Στη συνέχεια η Καλλιόπη αποχώρησε και εμείς ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής για την Θεσσαλονίκη. Καθ'όλη τη διαδρομή βρισκόμουν σε κατάσταση άγνοιας και στεναχώριας όχι όμως για το γάμο αλλά για τις στιγμές που με έκανε να περάσω καλά και να αισθανθώ κάτι για αυτόν. Στο γάμο θα πάμε, δεν θέλω να φέρω σε δύσκολη θέση τον Πάνο, αλλά αυτός προθυμοποιήθηκε.