Ανεπίδεκτη μαθήσεως.

Η μεγάλη νύχτα.

Φτάνοντας στον Λευκό Πύργο καθήσαμε σε ένα παγκάκι. Εκείνη την ώρα περνούσαν ερωτευμένα ζευγαράκια πιασμένα χέρι-χέρι. Φιλιά, αγκαλιές μπλά μπλά, πολύ γλυκά όλα αυτά αλλά ως εκεί.

Έπειτα απο ένα τέταρτο εμφανίστηκε απο μακριά ο Κώστας.

Εγώ: καλώς τα δέχτηκες αγαπητή μου.

Της λέω αλλά ζήτημα να με άκουσε, γιατί είχε το ύφος της ερωτευμένης και της καθυστερημένης ταυτόχρονα.

Καλλιόπη: Καλώς τα δέχτηκες και εσύ φίλη μου. Κοίτα ποιον κουβάλησε μαζί του.

Πίσω απο τον Κώστα βλέπω τον Paul, αλλά οχι μόνο του, είναι και μια γυναίκα μαζί του.

Ο Κώστας αγκαλιάζει και φιλάει την Καλλιόπη. Sorry φίλε αλλά εγώ έχω γεννέθλια σήμερα. Ααα με είδε και εμένα.

Κώστας: Χρόνια σου πολλά Μαίρη, ό,τι επιθυμείς κοπέλα μου.

Αφού πλησίασαν ο Paul με την άλλη, ο Κώστας μας την σύστησε.

Κώστας: Απο εδώ η Φωτεινή, το αμόρε του Paul.

Τι??????????????

Φωτεινή: Ανοησίες, μην τον ακούτε. Με τον Paul είμαστε δυο πολύ καλοί φίλοι.

Λέει και μου απλώνει το χέρι της.

Εγώ: Χάρηκα πόλυ. Μαίρη.

Paul: Η Φωτεινή είναι μια φίλη απο παλιά, την έφερα απο τα μέρη μας γιατί μένει εδώ κοντά, είχε έρθει για βόλτα.

Φωτεινή: Απο οτι έμαθα Μαίρη σήμερα έχεις γενέθλια. Χρόνια σου πολλά.

Εγώ: Ευχαριστώ πολύ!

Φωτεινή: Λοιπόν εγώ πρέπει να φύγω. Τα λέμε. Paul θα σου τηλεφωνήσω αργότερα.

Paul: Οκ φιλάκια.

Την χαιρατάει και στρέφεται προς το μέρος μου. Με κοιτάει, σκύβει, μου πιάνει το χέρι και μου το φιλάει.

Paul: Χρόνια σου πολλά κυρία μου.

Εγώ: Αααααχου ευχαριστώ πολύ.

Κώστας: Πάμε να πάρουμε κρέπες εγώ και η Καλλιόπη, θέλετε να σας φέρουμε?

Εγώ: Όχι ευχαριστώ.

Paul: Ούτε και εγώ θέλω, κρατιέμαι σε φόρμα.

Αφού έφυγαν τα παιδιά μείναμε οι δυο μας. Για κάποιο λόγο θέλω να γελάσω τοοοοσο πολύ αλλά δεν ξέρω το λόγο. Τον πάγο σπάει η φωνή του.

Paul: πάμε να περπατήσουμε?

Μαίρη: Και τα παιδιά?

Paul: Δεν θα αργήσουμε...promise!!!

Τι θέλει να πει ο ποιητής?

TO BE CONTINUE...