Ανεπίδεκτη μαθήσεως.

Μόνο μια φορά.

Γύρω στις 4, εγώ και ο Πάνος πήγαμε στο σπίτι της Καλλιόπης. Η Καλλιόπη είναι μόνη της στο σπίτι και έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να τα πούμε οι τρεις μας.

Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι η Καλλιόπη μας υποδέχτηκε με μια ωραία μουσική καθώς μας είχε ετοιμάσει και ζεστό καφέ.

Εγώ: Γιατί τέτοια υποδοχή?

Καλλιόπη: Θα δεις σε λίγο.

Λέει και γελώντας κοιτάει τον Πάνο. Ενώ και αυτός την κοιτάει και χαμογελάει.

Εγώ: Τι παίζεται εδώ?

Πάνος: Είπαμε θα δεις σε λίγο !!!

Ανυπομονώ να δω τι μου ετοιμάζουν.

Στη συνέχεια, καθήσαμε στους καναπέδες. Ο Πάνος κάθησε δίπλα μου και η Καλλιόπη απέναντι.

Για περίπου μισή ώρα συζητούσαμε για διάφορα ζητήμα. Για το μέλλον μας, το περιβάλλον, για τη σελίνη στον τοξότη και για τα άστρα. Όχι, αστειεύομαι !!!

Στα καλά καθούμε η Καλλιόπη μας είπε πως αποχωρεί.

Καλλιόπη: Πάνο, τώρα η σειρά σου. Σας αφήνω.

Οπα οπα τι γίνεται εδώ???? Έχω μείνει μ@λ@κ@ς...

Πάνος: Έλα μην φοβάσαι. Είπαμε με την Καλλιόπη να μας αφήσει για λίγο μόνους.

Είναι αυτή η στιγμή που δεν ξέρεις τι αντίδραση να πάρεις και απλώς κάθεσαι με ανοιχτό το στόμα και τους παρακολουθείς την ώρα που σου μιλάνε.

Εγώ: Εντάξει δεν έχω θέμα. Μόνο μην κάνουμε καμιά ζημιά και μας φωνάζει η Όλγα.

Αφού συζητήσαμε λίγο με τον Πάνο για θέματα περί σχέσεων ξαφνικά σταματάμε να μιλάμε και μόνο κοιτιόμαστε. Τίποτα και κανένας γύρω μας. Μόνο εγώ και αυτός.

Κοιτιόμασταν για αρκετή ώρα. Σήμερα για πρώτη φορά πρόσεξα πως το ένα του μάτι διαφέρει απο το άλλο. Το ένα είναι μπλέ και το άλλο καστανό.

Εν συνεχεία, με φίλησε με πάθος στο λαιμό, ύστερα πίσω απο το αφτί και τέλος στο στόμα. Έκρυβε τόσο έρωτα αυτό το φιλί !!!

Εγώ δεν αντίδρασα καθόλου, τον άφησα.

Πάνος: Σήμερα σε θέλω δική μου. Μόνο δική μου.

Μου ψυθίρησε στο αφτί καθώς μου έβγαζε την μπλούζα σιγά σιγά.

Αφού μου έβγαλε την μπλούζα με έπιασε απο το χέρι και με οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα. Καθώς μπήκαμε μέσα, τα φώτα ήταν κλειστά, υπήρχαν αναμένα κεριά στο πάτωμα και πολλά κόκκινα τριαντάφυλλα ήταν τοποθετημένα πάνω στο κρεβάτι.

Με ξάπλωσε στο κρεβάτι και κοιταζόμασταν ξανά. Ένιωθα τα μάτια του να μου λένε πως με αγαπάει. Το πρόσωπό του φωτίζονταν απο το φως των κεριών. Η ανάσα του ξερή μα συνάμα παθιασμένη. Με το ένα χέρι του ακούμπησε το μάγουλο μου και με φίλησε στο στόμα.

Εγώ: Πάνο μήπως δεν πρέπει να γίνει?

Πάνος: Άσε τη στιγμή να εξελιχθεί. Άσε με για μόνο μια φορά να σε κάνω δική μου. Μόνο μια φορά...

Έβγαλε την μπλούζα του και άρχησε να με φιλάει παντού. Δεν αντιστάθηκα και το μοιραίο έγινε. Έπειτα απο 20 λεπτά αφότου τελειώσαμε ο Πάνος κοινήθηκε ενώ εγώ τον κοιτούσα. Ένιωθα πλέον ολοκληρωμένη. Είναι τόσο ωραίο αυτό το συναίσθημα αρκεί να γίνεται με τον κατάλληλο άνθρωπο. Ο Πάνος με έκανε να ξεχάσω τον Paul. Εκείνη τη στιγμή για μένα υπήρχε μόνο ο Πάνος. Κανένας άλλος...