madness

2.8

| Halil |

Çarşamba.
12.59

Ali: Yüzüne ne oldu?

Halil İbrahim: Kedi tırmaladı.

Ali: Annen mi yaptı?

Halil İbrahim: Hayır.

Ali: Çocukken de böyleydin sen.

Ali: Ne zaman annenden tokat yesen düştüm derdin.

Halil İbrahim: Çocuktum işte, adı üstünde.

Ali: Hala çocuksun.

Halil İbrahim: Cidden mi Ali?

Ali: Cidden.

Halil İbrahim: İyi bakalım. Öyle diyorsan.

Ali: Fabrika ayarlarına dön Halil. Bu uysal tavırların sıktı artık.

Halil İbrahim: Benim fabrika ayarım bu zaten. O olaydan önce ağzının içine bakıyordum ben senin.

Ali: Üstünden bin yıl geçti. Hatırlamıyorum.

Halil İbrahim: Ben hatırlıyorum.

Ali: Ne oldu yüzüne?

Halil İbrahim: Sen artık beni siktir edip kendi hayatına baksana.

Ali: Ulan gözümün önünden ayrılmıyorsun ki.

Halil İbrahim: Bak işte gitmen için bir sebep daha.

Ali: Doğru.

Halil İbrahim yazıyor...

| Halil İbrahim çevrimiçi.

Halil İbrahim yazıyor...

Halil İbrahim: Babam aradı dün akşam, kabul etmişsin.

Ali: Evet.

Halil İbrahim: Senin için en iyisi bu.

Ali: Yüzüne ne oldu?

Halil İbrahim: Lan oğlum ne olduysa oldu.

Halil İbrahim: Bırak amk sorma artık.

Ali: Annen yaptı, biliyorum.

Ali: Ama neden o seni tırmalarken karşı koymadığını anlamıyorum.

Halil İbrahim: Hakettim çünkü.

Ali: Annemlerin geldiğini mi öğrendi?

Halil İbrahim: Aynen.

Ali: Kimden öğrenmiş?

Halil İbrahim: Duymuş işte birinden, bilmiyorum.

Ali: Neden hakettim dedin?

Halil İbrahim: Yarasına tuz bastım.

Ali: Senin getirdiğini de biliyor anladığım kadarıyla.

Halil İbrahim: Neyse ne Ali. Kapat artık şu konuyu.

Ali: Bu sefer sen suçlu değilsin Halil.

Ali: Bu konuda suçlu değilsin en azından.

Halil İbrahim: Suçluyum.

Halil İbrahim: Oğlum benim varoluşum bile suç sayılır. Hiç bir sikim yapmasam da birilerinin canını yakıyorum.

| Halil İbrahim çevrimdışı.

Ali yazıyor...

| Ali çevrimiçi.

Ali yazıyor...

___
Ulan Halil. Boğazımda yumrusun amk.

gidelimvenüs.