Tanda

2: Bad influence

Bad influence

[Elisha]

"Wala ka nang nagawang matino, naglalasing ka pa. Ano sa tingin mo sa sarili mo, Elisha? Ang bata-bata mo pa. Akala ko ba tinigil mo na 'yang pagbubulakbol mo? Bakit inulit mo na naman? Bakit hindi ka gumaya sa Kuya mo nang sa gano'n ay tumino kang bata ka, ha?" 

Umagang-umaga iyon kaagad ang bungad sa akin ni Mama. Masakit na nga ulo ko dahil sa alak, dumagdag pa 'to.

Great.

"Ang bababa ng mga grades mo, bakit hindi mo isipin 'yon kesa diyan sa mga pinaggagawa mong walang kabuluhan?" Galit na bulalas ni mama.

Hindi ako kumibo. I just kept eating. No emotions. 

"Ang sabi birthday-an, inuman pala. Mga kabataan talaga. Noong mga kapanahunan namin, hindi naman kami ganiyan ka-bulakbol," saad naman ni papa. 

That's what adults always say to every young people in this generation like me. Don't they have another words for young people like me?

I sighed. "We just had fun. That's not bad..." mariing bulong ko.

In that whisper I knew they heard exactly what I said.

Binaba ni Kuya ang kaniyang kutsara at kumunot ang noo sa akin. "Yes, you just had fun, but it is not right for someone like you who are not yet in the right age. I hope you get that, Elisha." 

Gusto ko na lang matawa. I forgot. My dear older brother was always right. Right but choking. 

I just smirked in my mind.

"You're just 16, Elisha. A minor. Do you think you can handle yourself if somethings bad happens to you? Sa school, halos magmakaawa na kami ng mama mo para lang maihabol ang mga grades mo, at para lang ipagtanggol ka tuwing may ginagawa kang kalokohan sa loob ng paaralan. Bakit hindi ka na lang maging matino kagaya ng Kuya mo?" Halos pasigaw na sermon ni papa.

Okey, I've lost my eppetite.

"Don't defend me then. I'm sorry, but I have to go to school." There was no emotions coming from my face. 

I saw how they frowned at what I said. I stood and left the food I barely ate. I no longer waited for what they would say next.

Masarap pa naman din ang ulam. Sayang hindi ko naubos. Naumay kasi ako sa mga taong kaharap ko.

I went out carrying my bag. Hindi ko na inantay na lumabas si Kuya at tumungo na ako sa hintayan ng jeep. 

Masakit pa rin ang ulo ko dahil sa hangover sa alak. Sinuklay ko ang basa kong buhok na bagong ligo. Mukha akong inosente sa suot kong uniform. Ang palda ko ay hanggang tuhod. Ugh, ang init na nga sa Pinas, ganito pa uniform.

Kulang ako ngayon sa color black. My life is boring without the color black. After all, I have to look innocent first. Mahirap na, the school guard might catch me and not let me in inside the school.

I was just standing waiting for a jeep when my older brother came next to me. 

I didn't look back at him. Ilang segundo pa ay atigilan ako nang kuhain niya ang isa kong kamay at inilagay niya doon ang isang coffee cup na mainit-init pa.

"Drink that to get rid of your headache," seryosong aniya.

Hindi ako nagreklamo at ininom na lang ang bigay niyang mainit-init na kape. Naghihintay pa rin ako sa sasakyan kong jeep. Magkaiba ang dereksiyon ng school namin ni Kuya, kaya hiwalay kami sa pag-sakay.

Actually, walking distance lang ang school ko sa bahay namin, I'm not just in the mood to walk.

"Alam mo ba kung gaano nag-alala sa 'yo sila Mama kagabi? Nakatulog na lang si Mama kakahintay sa 'yo. Akala ko nga wala ka nang balak na umuwi." His jaw tightened after he said that.