Poezja życiem pisana

Tęcza

Tęcza jest we mnie.
Tęcza jest w tobie.
W każdym z nich.
Tak bardzo sami, niezrozumiani.
Zmuszeni do życia z boku.
Świat jest podzielony.
A tęcza jest ich odzwierciedleniem.

Więc dlaczego nie dostrzegacie jej kolorów?
Dlaczego wasz świat musi być tylko w czarno białych barwach?
Ograniczeni przez poglądy.
Aż nazbyt otoczeni murem.
Tacy sami ludzie jak ja, jak ty.
Wszyscy chodzimy do kościoła.
Wszyscy modlimy się do tego samego Boga.
Widzę cię w niedziele.
Ale to ty pierwszy rzucasz kamieniem.
Ponad wszysko pokazując, że jesteś lepszy od innych.
Dlaczego krzywdzisz?
Skoro od dziecka wpajano ci miłość do bliźnich?

Nic nie pozostawia złudzeń.
To człowiek człowiekowi wilkiem.
Ten sam gatunek.
A jednak inny.
Ograniczony, krótkowzroczny i mściwy.

Sepia, złamane kolory.
Każdy dzień oznaczony innym flirtem.
Zatracacie się w ciemnych barwach nienawiści.
Skryci pod płaszczem wiary.
Nie macie sobie nic do zarzucenia.
Zapominacie o tym, jakie tęcza ma pięknę kolory.
Różnorodność wcale nie jest zła.
Taki jest świat.
A wasz świat jest krótkowzroczny.

Nosisz na sobie pełno warstw.
Jesteś jak cebula, ale zapsuty od środka.
Ukrywasz swój strach przed nieznanym.
Każdy ma prawo do miłości.
Nie ważne, jaka ona by nie była.
Każdy człowiek powinnien być szczęśliwy.
I mieć prawo do swojego życia.

Więc nie rozumiem czemu wytykacie go palcami.
Skoro jesteście tacy wierni swej religii.
Modlicie się do tego samego Boga, co on.
A jednak nie pozwalacie mu być szcześliwym.