Amelia (Voltooid)

Janice

Hoofdstuk 21

Mijn voeten branden, voorzichtig sta ik op uit het bed, James slaapt weer. Ik aai nog even zachtjes over zijn zachte wangetje. Dan loop ik op de buitenkant van mijn voeten door naar beneden, richting de keuken. Daar aangekomen, laat ik me op een keukenstoel zakken en gooi mijn benen op de tafel. Voorzichtig begin ik de glasscherven uit mijn voeten te trekken, een kreun van pijn ontsnapt uit mijn mond. De achterdeur van de keuken zwaait open, en ik schrik op. Clark komt binnen met een mand vol met hout en laat hem op de grond zakken, hij snelt naar me toe. 'Wat is er gebeurd? Wat heb je gedaan? Je voeten...' De ste klinkt zorgelijk, voor het eerst vandaag. Ik kijk Clark gebiologeerd aan. 'Janice..?' Ik knipper met mijn ogen en daarmee mijn gedachte. 'Wat was de vraag ook alweer?' Ik voelde de blos naar mijn wangen stijgen, net als op school, mijnn gedachte verdwalen. 'Wat je met je voeten gedaan hebt?' Ik sla mezelf voor mijn hoofd. 'Dat is waar ook, ik had een glas laten vallen en ik ben er in gestapt.' Clark strijkt een lok haar uit mijn gezicht, ik glimlach. ''Het spijt me, ik ben een beetje afwezig de laatste tijd.' Clark glimlacht, en pakt een andere stoel, hij gaat naast me zitten. 'Het maakt niet uit darling.' Ik glimlach verlegen, en trek een glassplinter uit mijn voet, ik trek een pijnlijk gezicht. ''Let me help you.' Ik knik, en haal mijn hand weg van mijn voeten, ik laat mijn lichaam naar achter leunen tegen de stoel.

Ik slaak een zucht uit van verlichting als Clark de lauwe doek over mijn voeten wrijft. Het bloeden is eindelijk opgehouden, en mijn voeten voelen alsof ze slapen, kleine prikkels overal aan de onderkant van mijn voeten. Ik sluit mijn ogen even om tot rust te komen, dan voel ik een zachte stof om mijn voeten, ik kijk op. Zachtroze wollen sokjes, met een wit lint erdoorheen gerijgd, omsluiten mijn voeten. Ik glimlach tevreden en rek me uit. 'Dankje' Ik reik met mijn hoofd over de tafel en druk een kus op zijn mond, vlinders fladderen door mijn hoofd. Een nieuw soort vlinders. Clark glimlacht, en strijkt met zijn hand langs mijn wang. ''No problem, darling.' Ik druk nog een kus op zijn lippen en spring dan overeind, mijn voeten protesteren maar ik ren richting de trap. 'Girl, Waar ga je heen?!' Ik hoor Clarks voetstappen achter me aan lopen. 'Naar James natuurlijk, ik kan hem toch niet alleen in dat grote bed laten, dat is niet goed voor hem. Ik loop richting de logeerkamer. 'Janice, misschien moeten we een échte kamer voor James inrichten. Clark loopt richting zijn oude kamer. 'Wacht!' Ik schreeuw het zondeir erbij na te denken en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Clark draait zich om, zijn hand op de deurknop. Ik voel mijn wangen warm worden, alweer. 'Ik bedoel, dit is niet de goede kamer. De kamer aan het eind van de gang, heeft een veel mooier uitzicht.' Ik bijt op mijn lip en sla mijn handen overelkaar, nervoisiteit neemt het over en ik ga nog net niet met mijn voet op de grond tikken. Clark laat de deurklink los en opent zijn mond om wat te zeggen. 'Maar dat is mijn...' Hij klapt abrupt zijn mond dicht. Ik voel mijn wenkbrauw omhoog gaan, even wil ik doorvragen, maar ik wil niet dat hij teruggaat naar zijn oude kamer en die ravage ziet.

'Die kamer is goed darling.' Ik bijt weer op mijn lip, proberend om mijn zenuwen onder de controle te houden. Clark loopt weg van de deur en gaat recht voor me staan. Zijn heldere blauwe ogen staren direct in de mijne, ik bijt zo hard in mijn lip dat ik bloed proef. Ik schrik en laat gelijk mijn lip los, met mijn tong glijd ik langs mijn tanden en lik het overige bloed weg. Clark sluit zijn ogen, en laat een kreun uit zijn mond ontsnappen. Ik sluit gelijk mijn mond, heb ik wat verkeerds gedaan? 'Als je zo doorgaat bespring ik je nog.' Zijn oogleden vliegen open en zijn heldere oogkleur verkleurd langzaam donker, was hij altijd al zo intimiderend? Ik wil weer op mijn lip bijten maar een kus onderbreekt me. Vlinders fladderen onrustig door mijn buik en ik grijp met mijn hand naar zijn haar. Zijn armen drukken mijn lichaam dichter tegen het zijne en hij vraagt met zijn tong om toegang tot mijn mond. Ik wil hem net toestemming geven als hij terugtrekt. 'Wat is er, deed ik iets verkeerd?' De zin komt er hijgend uit, en ik trek me los uit zijn omhelzing. 'Ik, ik weet het niet, het voelt verkeerd, het voelt zo anders.' Ik draai de trouwring rond mijn vinger en ik voel de tranen achter mijn ogen branden. 'Wat het ook is dat je gezien hebt die nacht bij de indianen, het heeft je verandert, en ik ben er nog niet over uit of dat iets goeds is.' De woorden rollen als gif uit mijn mond en ik loop naar de logeerkamer,  waar ik de deur met een knal dichtdoe en op slot draai. James begint te huilen ook bij mij stromen de tranen over mijn wangen.

'Ga maar lekker slapen lieve James.' Ik doe de knoopjes van mijn jurk dicht en leg James voorzichtig over mijn schouder. Zachtjes sla ik met mijn hand op het ruggetje, na een paar minuten hoor ik een zacht boertje. Voorzichtig wikkel ik een doek om zijn lijfje en laat hem weer in het bed liggen, het kussen laat ik weg, bang dat hij erin zal stikken. Ik ga naast hem op de grond zitten en kijk hoe zijn oogjes langzaam dichtvallen en hij in slaap valt. Dan sta ik op en draai ik de deur van het slot, ik loop de gang op en laat de deur op een kier staan. Het is al aardig donker aan het worden in de gang, wat moet betekenen dat het bijna avond is. Ik wil naar beneden lopen als ik een rommelig geluid aan het einde van de gang hoor. Ik loop richting de laatste kamer en steek mijn hoofd door de deur. Clark haalt net een éénpersoonsbed uitelkaar, en kijkt op. 'Het spijt me, dat laatste was nogal grof van me om te zeggen.' Maar je meent het wel zegt een duister stemmetje in mijn hoofd. Ik heb geen tijd om te reageren want Clark praat terug. 'Het spijt mij ook, het is gewoon moeilijk, de beelden die ik gezien heb, ik hoor hun smeekbedes nog elke dag. Ik kan gewoon niet doen alsof er niks aan de hand is en een one happy family spelen. Zo ben ik niet, je hebt gelijk ik ben veranderd, ik voel me ook anders.' Ik knik met spijt in mijn hart, voor mijn harde onnodige woorden. Clark staat op en ik loop naar hem toe, ik sla mijn armen om mijn nek. Zijn handen glijden om mijn middel, en ik kijk hem aan. 'Het was niet eerlijk van me, nogmaals, het spijt me.' Clark glimlacht, en strijkt weer een lok uit mijn haar. 'Het is goed darling.' Zijn gezicht komt dichterbij en ik sluit mijn ogen, even later voel ik een vederlichte kus op mijn mond.

Als ik later in bed lig en Clark naast me al in slaap is gevallen, heb ik het nare gevoel dat er binnekort iets slechts gaat gebeuren. Ik ga rechtop in mijn bed zitten. Als ik na vijf minuten zeker weet dat Clark slaapt, sluip ik de torenkamer uit. Na nog geen halve minuut ben ik waar ik wezen moet, Clarks bureau, er is maar één lade op slot. Ik geef er een harde ruk aan, met een doffe klap geeft het mee en trek ik de lade open. Voorzichtig haal ik het leeromhulde boek eruit en sluit de lade. Ik loop naar de woonkamer waar het haardvuur nog zachtjes brandt, ik blaas een paar keer, en gooi er een blok hout op. Na tien minuutjes brandt het vuur weer sterk, ik laat me op de grond zakken en leun met mijn rug tegen de bank. Ik open het boek, en lees de eerste pagina: My journal, owned by Clark Williams.