math teacher || zmalik

XX) forgive

Dudaklarımı dudaklarının üstünden çektim ve aklıma takılan soruyu sordum.

"Peki Jerrie? Yani onunla son zamanlarda fazla yakındınız?"

"Evet çünkü ona her şeyi anlattım ve yardım etmesini istedim."

Her şeyi bildiği halde bana söylememiş miydi?

"Çatma hemen o güzel kaşlarını... Ona söylememesi için söz verdirdim ve öyle söyledim. Sana anlatsaydı ortalık karışabilir diye düşünüyordum. Fakat bugün seni o kadar kıskandım ki, gelip kendim anlattım her şeyi."

"Peki nasıl bir yardım istedin?"

"Konuştuğun birileri var mı, iyi misin bir sıkıntın var mı... Bütün bu merak edici sorularımı Jerrie sayesinde çözüyordum. Hatta Jackson'u araştırmasını da istemiştim ama net bir bilgi veremediği için sevgilin sandım."

Gülsem mi ağlasam mı bilemiyordum. Sevdiğim adam aslında beni isteyerek terk etmemişti. Evet bu güzel bir şey ama Jerrie gelip bana anlatsaydı ortalık karışmazdı ki... Ama onun da üstüne fazla gittiğimi fark etmiştim. Bizim yüzümüzden arada kalmıştı.

"Onu affedersin öyle değil mi? Bizim için uğraşıyordu."

"Sanırım affettim bile."

Gülümsemesine karşılık verdim.

"Her şeyi öğrendiğine göre bir plan yapsak iyi olur sevgilim. Çünkü senden daha fazla ayrı kalmayı düşünmüyorum."

Haklıydı, acilen dekan için bir plan yapmalıydık. Ya da okulda ilişkimizi gizleyebilirdik öyle değil mi?

"Aslında okulda ilişkimizi gizlersek bir sıkıntı olabilir mi?"

"Sıkıntı olmaz ama dışarda rahat rahat gezemeyiz. Seni, her an yakalanma korkusuyla yaşatmak istemiyorum."

"O zaman bir süre gizli takılalım ve o sırada da plan yaparız. Olur mu?"

"Olur hayatım."

"Hadi daha fazla dikkat çekmeden dönelim kamp alanına..."

Tam ilerleyecektim ki kolumdan çekip dudaklarıma kapandı.

Birkaç dakika öpüştükten sonra geri çekildik.

"Şimdi gidebiliriz."

Gülerek önden yürümeye başladım. Neyse ki kamp alanında fazla kişi yoktu ve dikkat çekmemiştik.

Konuşmak için gözlerimle Jerrie'yi aramaya başladım.

İyice etrafa baktıktan sonra sonunda bir ağacın altında oturduğunu görmüştüm. Yavaş adımlarla yanına doğru yürümeye başladım.

"Hey merhaba."

Sanki hiç kavga etmemişiz gibi bir sakinlikle yanına oturdum.

Gelmeme şaşırmış olmalıydı ki, beni gördüğü an kaşları havalanmıştı.

"Hoşgeldin."

"Hoşbuldum."

"Bugün ki söylediklerinden sonra bir daha yanıma gelmezsin diye düşünmüştüm."

"Yanlış düşünmüşsün öyleyse. Ufak tefek kavgalar yüzünden seninle küsecek değilim."

Söylediklerimle parlayan gözlerle bakmaya başladı.

"Sana söylemem gerekenler var Ellie."

Söyleyeceklerini az çok tahmin ediyordum ama belli etmeden kafamı salladım.

"Neymiş bakalım söylemen gereken şeyler?"

"Zayn...Aslında senden isteyerek ayrılmadı. Yani dekan ayrılmasını istemiş. Benden de yardım istedi, senin ajanlığını yapmamı istedi gibi bir şey. Bak gerçekten ilk başta kabul etmeyecektim fakat kendimi onun yerine koyunc-"

"Sorun yok her şeyi biliyorum. Seni suçlamıyorum Jerrie. Hatta aksine teşekkür bile edebilirim. Aramızda kaldığın ve bize yardım etmeye çalışırken sana bağırmama rağmen sustun. Özür dilerim Jerrie."

Dolan gözleriyle burnunu çekti.

"Hey ağlamayı kes, bende ağlarım."

"Ellie, iyi ki benim dostumsun. Bende özür dilerim seni ihmal ettim bir süredir."

Elleriyle oynayarak söylediği şeye karşılık gülümsedim.

"Bunu bile benim için yaptın ama..."

Gülümseyerek sarıldı ve sarılmamız bitince ayağa kalktım.

"Hadi gidelim yemek saati gelmek üzere."

"Tamam hayatım."

Yavaş adımlarla meydana geldik ve herkes, hazırladıkları masaya yeni yeni oturmaya başlamıştı. Kendimize bir yer seçip oturduk, çok geçmeden Jackson ve Luke'ta yanımıza gelmişti.

"Ellie, naber hayatım?"

"İyiyim Jackjack hayatım sen nasılsın?"

"Bende iyiyim."

...

Sohbet muhabbet derken yemeklerimizi bitirmiş ve etrafı topluyorduk. Zayn'le olan sorunumu çözdüğüm için mi bilmiyordum fakat her şey düzelmiş gibi hissediyordum ve bu beni mutlu etmeye başlamıştı. Masaya, yemekten sonra oyun oynama fikri atılmıştı. Herkes onayladığı için de hep birlikte oyunu kararlaştırmıştık.

İyi okumalar <3