Uzun süre susmuştuk.
"Çok garip değil mi?"diye yola bakarak fısıldadım.
"Ne?"
"İnsanın insanı öldürmesi."dediğim an kafasını bana çevirdi.Normalde kendimden bahsetmeyi sevmezdim fakat duygusal boşluktan olsa gerek konuşasım gelmişti.
"O zamanlar 7 yaşında falandım.Babam annemi aldatıyordu.Üstelik evli bir kadınla."bir süre durdum.Bunları hatırlamak bana acı veriyordu.
"Devam et"
"Annem bunu biliyordu fakat ses etmiyordu çünkü bastırılıyordu.Kocandır yapmış bir hata yıkma yuvanı çocuğun babasız büyümesin gibi kelimlerle sürekli normalleştiridi bu durumu babaannem ve annem de kendi aklı yokmuş gibi sadece itaat ederdi."
Bana o kadar dikkatli bakıyordu ki bu arada bir duraklamama sebep oluyordu.
Ben bunları Onur'a anlatmamışken kendi hastama anlatmam ironik geliyordu.
"Tabi o zamanlar benim hiçbir şeyin farkında olmadığımı düşünüyorları hoş farkında olsaydım da bir şey değişmeyecekti.Babamın umrunda değildim.Bir gün annemin hastaneye gitmesi gerekliydi ve o da beni babama bırakmıştı.Biz beraber bir eve gittik ve o evdeki kadın babamın metresiydi.Kadının da bir kızı vardı aynı benim yaşlarımda."
Devamını anlatmak o kadar zor geliyordu ki her kelime içimi keserek dışarı çıkıyordu.
Bir an ne anlattığımın farkına varınca devam etmedim.İnsanlara kendini kolay açan biri olmamıştım ve bu böyle de devam edecekti çünkü birine zaafını anlatmak aynı bir mayının üstüne basmak gibiydi.Haraket ettiğin an o mayın patlayacaktı ve zarar gören sen olacaktın.
"Sonra?"
"Sonrasını da belki bir gün anlatırım."dedim ona bakarak ve gözlerindeki merakı görebiliyordum.
"Şaşırdım."
"Neye?"diye sordum.
"Kendinden bahsetmene."
"Ben de" dedim gülümseyerek.
Bir süre daha oturdu ve kalkmak istetince onunla kapıya doğru yürüdüm.
"Her şey için teşekkür ederim.Keyifliydi"
Sadece kafasını salladı.
"Bu arada bana hafta içi müsait olduğun günleri ve saatleri atar mısın?"
"Belirli bir programa sokmana gerek yok."dedi fakat bu sefer de aşırı düzensiz ilerliyorduk.Bu duruma şu anlık ses etmedim.
"Yarın herhangi bir sorun olursa ararsın.Çok düşünmemeye çalış" İlaç onu gerçekten zorluyordu ve bu günde kendi sıkıntısını unutup benimle ilgilendiği için sakinleşmişti.
"Ararım."dedi ve tam arkasını dönmüştü ki gitmek için birini gördü ve durdu.Ben de karşısındaki kişiyi görmek için yana baktığımda gördüğüm yüzle gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım.
Sıla'ydı.
"Janset"diyerek yanıma geldi ve Arsel'de gitmişti.Olacaklar film şeridi gibi gözümün önünden geçti.O ne anlatsam da inanmayacaktı ve annesine Arsel'in benim yeni sevgilim olduğunu söylecekti ve annesi de asla durmayıp bunu benim anneme söyleyecekti.
Ah şimdiden yorulmuştum.
"Naber kuzen."bütün samimiyetsizliğiyle oturma odama doğru adımladı ve bende mecburen peşinden ilerleyip karşısına oturdum.Bu hayattaki en önemli şeyin gurur olduğunu düşünürüm her zaman.İstenmediğim yerde bir dakika durmazdım.Hatta küçücük çocukken bile ikram edilen hiçbir şeyi almazdım.Fakat bu karakter maalesef kuzenime aktarılmamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Altüst:Yeniden
Novela Juvenil... "053***:Ve her canlı yaşattığını tadacaktır.Ya hayatla ya da yaraladığıyla tadacaktır.O üstünde haklarla gitti.Onu, orada bile rahat etmesin diye üstündeki kul haklarıyla öldürdüm."
